LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem vagonare, aŭtobuse kaj aviadile, pli turisme ol pilgrime, mi ne antaŭvidis novajn psikajn problemojn. Ĉio bela dum mi estis kune kun pilgrimuloj aŭ peris eksplikojn pri la fundamentoj de la kristana kredo kaj ĝia respekto pri la intelektaj postuloj de la homa racio; la afero komplikiĝis kiam mi devis haltadi aŭ surgenuiĝi antaŭ la Groto de l’ Aperoj, kie la pleja zorgo mia estis eviti, ke rekta preĝo fariĝu turmento. Mi devas konfesi, ke plurfoje mi restadis kun la okuloj mallevitaj kvazaŭ mi atendus de la sankta statuo riproĉojn aŭ malaprobajn signojn. La kontraŭstaron inter mia nova vivdirektiĝo kaj la alvoko de mia konscienco, kiun mi fortenis ĉe la Apera Groto, mi kurbiĝadis por sufoki per doktaj konversacioj kun pilgrimuloj aŭ per detala rekonstruo de la historio de la Aperoj, kaj per respondoj al ĉiuspecaj obĵetoj aŭ klarigpetoj, spontanaj aŭ arte inspiritaj. Pri tio mi akiris kompetenton kaj vervon tiajn ke mi kreu al mi ankaŭ maskon silentigantan la konsciencajn bruegojn. La longajn preĝmomentojn mi ruze kaj ĉiupretekste evitadis por ŝpari al la pilgrimantoj seniluziiĝojn pro mia velkanta pieco. Tio minimume suferigis min ĉar la arton de simulado, ne nur instinktan, mi bone praktikadis jam de la kolegia vivo. Kablamte en tiu mia tordita konduto, iun posttagmezon, sidante kun aliaj viroj por trinki kafon ĉe la baro de monaĥineja gastejo, mi vidis tri junajn virinojn kiuj, certe ne suspektante, ke, sub miaj pli civilaspektaj ol ekleziecaj vestoj sin kaŝas sacerdoto, gaje sed malŝerce provis varbi pordancajn partnerojn inter uloj revenantaj el lokoj de la pilgrimaj devotaĵoj, kiujn devote partoprenis ankaŭ mem. “La fratulinoj de la apuda monaĥinejo-gastejo estis preparantaj dancfeston, kiun rajtas partopreni nur gefianĉaj, fianĉeskaj, paroj”. Ravite mi aŭskultadis iliajn vortojn kaj observadis ilian entreprenemon ĉe okazaj kafejo-klientoj, ankaŭ akompanataj de propraj familianoj, kiam junulinoj adresiĝis, iom impete, al mi: “Ĉu vi povas konduki min?”, elbobelis unu konfidence. “Se vi havas amikojn, ili por miaj kunulinoj. Ni dancos: la monaĥinoj neniam scios, ke ni neniam intervidiĝis antaŭe kaj eble ni intervidiĝos estonte, ĉu ne?”, pliekspliskas alia. “Dancado, nur dancado... sen preĝoj”, aldonas malicete/dolĉige la tria. Ĉu tio ne estas la okazo tiom dezirita kaj, eble, longe subpremata? Kial malplaĉi al ŝi kaj malhelpi al mi la ĝojon kiun mi tiom revis? Des pli ĉar el ŝia hispaneca prononco eliras tiom da sereneco kaj pureco dum el ŝiaj okuloj travideblas nekonata palpebla alloga mondo. Ignorante la disponeblecon de aliaj kunestadantoj, mi min montris pretiĝanta al harmoniemo. Ŝajnigante heziton, plivere dubante pri mia taŭgeco al kavalira partnereco, 240
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem mi varbiĝis kaj post la vespera torĉa procesio, movite de ĝojo kaj timo konfliktantaj, rendevuis ĉe la sama loko. Ŝi, min vidinte, feste mansvingetis kaj poste disetendis larĝe la brakojn ilin ekdisĵetante al mi, kaj, hispane parolante, kisis mian vandon kaj ŝia tuta disvolvita staturo apoge flugtuŝis kun hasteca plaĉeco plurpartojn de mia persono. Ĉu ŝi provas kredigi rutina nian interpartnerecon aŭ ŝi ĝuste tion celas? Ŝi ne montris tute malĝenon kiam mi reanticipis, ke la danco ne estas mia arto. Tiupunkte mi intime certiĝis, ke mia timo je ridindigo estis superita dum ŝi glite/ŝove min trenis ĉe la pordon, kie alta fratulino nin ridete salutis, kaj ni, brakenbrake, eniris tuj la dancsalonegon. Neelpeteble, kun altira bruskeco, ŝi min trenis centren, inter la dancantoj kaj, ĉar mi moviĝis rigideen la ritmo de malrapida valso, ŝi gracie skuetis mian figuron iom anticipante la sinkronajn movojn. Post ĉiu skueto, dum kiu ŝia vesto el ŝia korpo susuris al la mia, ŝi impetetis al mi kompense apogante sian vangon sur la mian: momentaj fordoniĝoj, eble, kiujn mi tamen ne povis elĝui ĉar tro absorbita de la zorgo ne surtreti ŝiajn piedojn. Malgraŭ tio, mi estis altire trarigardanta ŝiajn nigrajn okulojn, la leĝeran kolieron kies ornampendaĵo saltetis tie kie alloge imponas la mama disdividiĝo: pri mamoj, tiuj ĉi estis tiel rigide, malgraŭ en maldikeco, elstaraj, ke ŝajnis rostretoj protekte pintitaj kontraŭ miaj imageblaj ripoj aŭ kontraŭ miaj okuloj al kiuj ili sen ĝena pudoro sin paradis. Ŝiaj surŝultre ondiĝantaj haroj tuŝetis mian vizaĝon, dum ŝia dekstra mano obeigis mian korpon, rigidan el si mem kaj foje malrapidiĝantan pro abrupta apero de nova alloga ŝia graciero. La aspekte iom freneza danco estis de tempo el tempo, miabonŝance, interrompata de alta fratulino, preskaŭ juna, mangeste rondiriganta la parojn laŭ facila, sed intensa, skemo. Tiupunkte ŝi, eble pro manko de la senpera strikta kontakto kun la partnero, decidis elviciĝi trenante min al apudaj sidiloj; tiam mi profitis por konversacii kun ŝi, por elsuĉi pli da informoj pri ŝi; intuiciinte mian deziron, ŝi kun aspekta malzorgo elbuŝigis, momentpaŭze, sian nomon ne multe atenta al miaj reagoj, kiuj estis: “Via nomo komunas sed ĝi akiras splendon de vi”. Kaj ŝi ne inundiĝis je la deziro aŭdi la sonon de la mia, preta apenaŭ elbuŝiĝi. Haltigante la rigardon sur min, ŝi ekridetis kvazaŭ antaŭ surpriza novaĵo; sed post cezura momento, malmulte zorgante babilaĵojn aŭ mian nomon ĵus fine miainiciate komunikitan, ŝi jam glitis centren de la salono min movigante, je nova muzika ritmo, kiel solidan apudaĵon, kaj, malgraŭ la apudaĵo, ekplektis dancajn movojn ĉe ĉiu ekmelodio. Tiom altiris ŝin la dancado ke eĉ sen peti 241
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196: “Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 245: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?