LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem mian eventualan koleremon kontraŭ kontraŭanto, sed ruzece en kadre de pli subtila kontentiĝo de tiu tendenco. Specimene: mi ja jes rezignas venĝon, sed nur pro tio ke estas antaŭvidita humiliĝo aŭ malestimiĝo de la ulo kontraŭanta. Ke mi bedaŭrinde estas knedita el tiaj pastaĵoj, estos konfermite ankaŭ de korekta kaj preciza analizo per sciencesplora vidpunktaro. Pripsikaj sciencoj hodiaŭ konfirmas klarvidajn intuiciojn de mistikuloj kaj de la humanisma psikologio atestatajn de jena invito: lasu, ke alia fida persono vidu ene de vi! La animgvidanto! Kompreneble, tiu memanalizaj provoj valoras ankaŭ kiam ili koncentriĝas ĉirkaŭ la serĉado de moralŝatindaj kvalitoj. Proksimiĝis la tradicia festo de Sankta Francisko (la kvaran de oktobro), kiam la novicoj per publikaj votoj sin devigas vivi laŭ la idealoj de Sankta Francisko por la daŭro de tri jaroj, en kiuj ili jam sin per privataj promesoj devontigis. La superuloj, precipe la rekta responsulo, nome la novicmajstro, ripetadis sian efike orkestritan abruptan skuadon de la arboj: la arboj estis ni novicoj, la skuado la insista preme ĝispetega invito, ke ĉiu el ni, kiu sin religiulemiĝus nur por eviti militon kaj havigi al si travivfacilaĵojn, forlasu la konventon: senhonte, sendanĝere kaj malprofite al la ordenanoj kaj antaŭ la mondo! La invito ĉien direktis; tamen al mi iomete ŝajnis, ke la majstro, turniĝante al kelkaj el ni, atentigas, vualite sed akurate, pri mia persono ĉar li priskribas ĉu supozitajn ruzerojn ĉu la supozitajn mavajn ŝanceliĝantajn pensojn de duonŝajnigulo. Spontane envenis en pozicion mia hipokritemo manifestante, dum la tujposta ripozpaŭzo, apertan konsenton pri liaj admonoj, kaj eĉ senpudore aldonante miajn tiudirekte aprobajn konsiderojn, kiujn li akceptis ne sen tamen montri agrablan surprizon kvazaŭ mi esprimus pensojn ne tute kongrue dankeblajn al miaj rutinaj pensado kaj sinestrigo, kaj do neantaŭviblajn. Poste, solece en mia ĉambro, mi trabatiĝis por alhoki ne tute maldignan pravigon: tiufoje mi alkroĉis memabsolvon sur la bonŝanco, ke mi ankoraŭ havas la trijaran tempon por min pliesplori kaj decidi. Tiel mi pli kaj pli enpraktikiĝis en la arto de ŝajnigado kaj fintado. Mi daŭrigis kredi je Jesuo kaj je la valoro de la evangeliaj idealoj, kaj samtempe rafinadis mian arton montri piecon kiun mi ne havis! Tamen ne ekskludendus, ke la ŝatebleco kaj valoro de la votstato intimiĝos, eble per nekonscia altiriĝo, en la subtavoloj de mia pensmaniero ĝis propulsi, ke mi sekvu la votojn kaj restu kontentiĝe inter la fratularo. Tri tagojn antaŭ la publika pervota devontiĝo oni pasigis tramane de votpromesontoj faksimilon entenantan skemon de testamento: mi devis manskribe 78
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem kompili dokumenton el kiu klare kompreniĝu, ke mi rezignumas je ĉiu aktuala aŭ venonta heredaĵo avantaĝe de kelkiulo kiu ne estu la religia ordeno: mi, nenionhavanta kaj je sojlo de dudekjariĝo, herede investis miajn sensciajn gefratojn. En la dua eldono, ĉar mi devis ĉion refari pro nevalido de la manpresliteroj, mi ilin ŝpinis ankaŭ pernome. La momento de la votpromeso okazis preskaŭ mildece. La kompromi - so ŝajnstabile morterita kun mia konscienco (mi povas votpromesi antaŭ Dio kaj homoj, kun la penso, ke funde temas nur pri tri jaroj dum kiuj mi rajtas ankaŭ peti indulgon por forlasi la religiulan vivon; kaj, krome, kiu scias, ke en mi ekfloru aŭ kresku estimo pri la aferoj de vokiĝo) aperigis, ke ĉio enordas en ĝi malgraŭ eta dubo, ke tiu solvo estas influita de evidentaj plusoj de miaj sekretaj celoj: ĉiukoste daŭrigi en la studoj. Kaj fine jen mia publika ĉealtara proklamo: Mi, frato Alfredo, promesas al Dio kaj al vi fratoj vivi laŭ la regulo de Sankta Francisko en obeo, en malriĉeco kaj en ĉasteco. La festado ĉirkaŭ ni fluis sincera kaj varma, malgraŭ ke mia dekokjara frato ne rezignis ĉeeston riskante tiel trudrekrutiĝi aŭ enkarceriĝi, kaj mia patro restis dome por defendi kaj savi grenejon kaj aliajn rikoltaĵojn, parte en kaŝejoj, ĉiam je risko esti rekviziciitaj, leĝe de respubliketanoj aŭ eksterleĝe de partizanoj aŭ embuskantoj, ĉiuj lasantaj sindevigaĵon por postmilita kompensado. Mia patro lertis en la arto konvinkige enŝovi, ke konfiskantoj subaĉete bonfaru al si mem ŝajnigante okazinta tion kio jam vere okazis, nome rekonu el senformaj dokumentoj, sekve de rekompenco, ke la bieneto jam cedis al la kolektejoj laŭleĝe. La miaj, inter gratuloj kaj regaloj, festantaj la ceremonion, bildelvoke rakontis, ke ili mem, interne aŭ najbare de sia bieneto, “kolaboradis" por teni kaŝita sudafrikan aviadiston, eskapintan, post la armistico de la 8/10/1943, el najbara militkaptita koncentrejo. Vespere tiu ĉi apudiĝas al la hejmo siblante aŭ fajfante, per kio kvietigus eĉ hundon, kaj vokante miajn fratinojn, pli inklinajn pro aĝo al simpatiecaj kompataj junulaj helpalvokoj, por ke ili kortuŝite premu sur la gepatrojn ke la fuĝulo estu pluse nutrata kaj enloĝigata almenaŭ en la bienaj budaĵoj. La fratinoj profitis de la vespera mallumo por iri tra kampare porti nutraĵojn kaj litkovrilojn. Sed tuta familio estis minacata je engermanujigo se taksata kolaboranta kun la malamiko. “Bedaŭrinde la heĝoj havas orelojn kaj okulojn dum envio kaj malprudento tiutempe instaliĝis ĉie”, finis mia patrino. Estis jam okazinta io simila antaŭ unu semajno kiam iun posttagmezon pre- 79
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 83: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?