LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem riĝi dum iuj monatoj ĉar la imagaĵoj pri soldatoj frostiĝintaj en Ruslando perdigis aŭtomatecon al miaj fingroj. Ĉu ekzistis kaŝita motivo pro kio tiaj imago-pensoj min sieĝis dum tiuj horoj? Mi nun, min ekzameninte, trovas, ke mia identiĝo kun religio, tiom humiligita kaj mortigita de la sovetunia reĝimo, superlevis, ĉe miaj okuloj, italajn soldatojn al nivelo de krucmilitistoj, sankte bildiĝintaj, ĉi-tiuj, kiel kavaliroj volonte ŝarĝiĝintaj en la defendo de pilgrimuloj. Sed la komplikaĵo komplikiĝis eĉ pli. Se Italujo estas perdanta antaŭ la malamiko, kial ne profiti de mia nova amikiĝo kun Dio por peti de li la venkon? Funde oni adas peti de li la pacon kun militfino. Kial ankaŭ mi ne rajtas preĝi tiuintence, do por obteni pacon kun venko? Venko de krucmilitistoj nun humiligitaj? Ĝuste tia humiligo ekscitis novan problemon pri Dio: kial li koncedas, ke batalantoj pro Li fine estos venkataj? Kaj mi eksuspektis, kvazaŭ por forigi la suspekton mem, ke la aferoj povus esti, ke ĉe Dio ne distingiĝas venko el malvenko. Ĉu Jesuo krucumita venkis aŭ malvenkis? Kaj mi ekpreĝis, sed ne tute sen vaga percepto de interna ĝeno: vage al mi travidetiĝis, ke Dio estas de mi uzata pli kiel ilo utila ol kiel amiko tute aminda. Laŭlonge de monatoj, eble de tuta trigimnazia lernjaro, la kontrasto plipreciziĝis kaj mi povis al ĝi ekkonfrontiĝi, malgraŭ ĉiam duonvole kaj ŝajnenue. Foje, en miaj psikaj tordiĝoj, mi ŝatus pli forgesiĝi ol ekzameniĝi ĉe Dio. Tiom subtilaj kaj same senutile ruze aranĝitaj estiĝis en mia kapo la rezonadoj ke mi foje, kvankam preterkure, ekĉagreniĝis, ke Dio ektralikiĝus el ĉiuj partoj! Dio torentis en mian menson, sed tralikiĝis en mian konsciencon kiel nebulpluvo. Estos konkludo de la pli matura aĝo. 40
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem Ĉapitro kvara La novica vivo Senaverte esperante, ke maturigaj fortoj solve agu pri miaj spiritaj baraktoj kaj afliktoj, la tagoj elfluis kun eventoj, publike grandaj, almenaŭ se konsideri iliajn dolorigajn sekvojn, kvankam foje apenaŭ trafadene de mi perceptitaj. Italujo sin trovis implikita en milito ankaŭ kontraŭ Sovetunio kaj Usono, certe ne antaŭvidite ĉar dekomence oni alkroĉiĝis al la ideo de fulme rapida milito. Impresis nemalmulte deprimige tiu “kontraŭ Usono”, kies al neniu estis kaŝita la ekonomia kaj industria potenco, do milita, do potenciale kapabla kontraŭstari kaj fleksi italan atakon kaj reziston. Tio trafadeniĝis el interparoloj de la edukantoj kaj instruistoj, jam malpli prudentaj aŭ malpli singardemaj kvazaŭ la antaŭvidebla kaj nepreventita, eble nesenkulpe kiam eblis tion fari, nacia katastrofo ekscitus ilian juĝo-sendependon. Kaj kio el patro Francisko? Li mutis kun mi, sed mi vetis en hazardaj distrotempaj interkroĉiĝoj, ke li estas pensanta ion de miaj misjuĝoj pri la rapida fina venko. Fakte, okaze enŝteliĝante en forflugan konversacion, li konfidis sian komenton, je respekto pri la malpermeso endebatiĝi tra politikaj aferoj kun kolegianoj, al ne senmalica grimaceto samsona kun mia veto. La proviantadaj problemoj (al ĉiu kapo du kuponaj ektogramoj da pano: ĉio estis porciumita, laŭ la ŝtataj anonaj leĝoj!) estis forgesitaj: la karitato de niaj kamparaj bonfarantoj kaj la simpatio ne jam perdita flanke de faŝistaj aŭtoritatuloj, maltrankvilaj pro la risko disipi la bonajn rilatojn kun la fratularo tiom simpatie sekvata de la popolanoj, provizis nian tablon per ĉio necesa ĝis ebligi, ke kvestantoj, ĉeporde frapante aŭ nigramerkate, arigu sufiĉe por aldoni kion mankis al la komuna leĝa ĉiutaga porcio da griza panpeco kun magra kumpanaĵo. La tasko de la ĉeporda pandisdonado al povruloj foje pasis al pliaĝaj kolegianoj kiuj agis duope dum kelkaj horoj periode: estis bele, preskaŭ ekzaltiĝe, donaci kaj satigi malsatantojn. Mi eksentis ion kleran kaj elitecan trakuri mian spiriton kvazaŭ konfirmon, ke nia nacia energio ankoraŭ kapablas reagi aŭ, pli modeste kaj al moda ideologio pli konforme, meritas militvenki. Mistikeca pudoro malhelpis, ke mi parolu pri tio, sed la sama mistikeca pudoro reŝarĝis la koron per espero, ke fina, justa kaj deviga venko kovru kaj igu nekulpa la komplican mian malprudentaĵon pri la avidita milito. Bonanimeco al mizeruloj kon- 41
Page 1 and 2: Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 45: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 97 and 98:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?