LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem
gnifas, ke Dio kreis programante eĉ la evoluon. Darvin mem, plurloke en siaj
verkoj, kredis, kontraste al alilokaj esprimoj, esti malkovrinta nur la leĝojn
de la evoluo, ne la intrinsekan kaŭzon de la evoluo mem kiun li, plurfoje sed
ne ĉiam, dankŝuldas al la programinta dia interveno. Ĉu, fine, tiuj leĝoj, ankaŭ
je subvesto de neodarvinismo, fundiĝas sur koheraj teoria kaj objektivaj esploroj,
vidu scienculoj. Natura selektado, kiun neniu negas, estas eventuale nura
vojo al evoluo aŭ unu el tiaj, ne kaŭzo. Naivaj kompilistoj de lernotekstoj foje
laŭiras sur la plej simplisma kaj pseŭdosciiga dilemo: aŭ specio-evoluo aŭ kreismo.
Sed - oni obĵetu - eĉ evoluo de specioj, se ĝi tratempe agis, originas el la
krea impulso: evoluo aŭ ne absoluta evoluo! For absoluta evoluismo, malfor
evoluo!
Ne forgesendu ankaŭ, ke hodiaŭ nekaŝinda nombro de tiufakaj scienculoj,
diverskredaj, kunhavas la opinion, ke ne estas pruvita la transiro de unu specio
al la alia, des malpli pri la origino de la homa estaĵo el aliaj bestaj estaĵoj.
Ili ŝatas teoriumi, ke en nova speciaĵo kreskas kio jam entenata en la origina.
Iuj el ili, por pli akcentigi sian teorion, elpensis fabelon laŭ kiu Dio kreis
sennombrajn embriojn, ĉiujn samdotitajn. Al ĉiu unuopulo estis demandite
pri kiu estaĵo mem preferas estiĝi. “Mi volas fariĝi planto, mi evolui al hundo,
mi al simio…”. Kaj ĉiuj esti kontentigitaj. Nur unu, la lasta, ĉirpis: ”Mi
volas resti kia mi estas“. Kaj ekestis la homo!
l) Vi ne povas nei, ke multaj seriozaj personoj, tute dediĉataj al pliagrabliĝo
de la homa stato estas ateistoj aŭ nekreduloj konstante engaĝitaj por bono
de la homaro. Ĉu tio ne signifas, ke oni povas labori por la bono ankaŭ neglektante
Dion kaj religion?
Mi ne malestimas ateistojn fontigitajn el la kompato al homoj, el malfacileco
akcepti la ideon pri Dio, mem konstatantajn tro multe da maljustecoj kaj
suferoj ĉe la homaj tratempiĝoj, eĉ ĉe nenocaj infanoj. Tiu ateismo naskiĝas el
morala tensio, el amo al bono kaj justeco. “Ateismo naskiĝinta el morala postulo,
el la amo al la bono kaj justeco”, same kiel tiu de romanaj protagonistoj de
Dostojevskij, ne malhonoras Dion: ili kontribuas purigi kaj precizigi la nocion pri
Dio. La definitivan respondon al siaj postuloj ili povus trovi en Jesuo... La Dio
rifuzata de iuj ateistoj ne estas la Dio disanoncita de Jesuo kaj de kristanismo:
tiuj ateismemuloj batalas kontraŭ iu dio ne ekzistanta aŭ iu dio kripligita.
Cetera ateismo povas naskiĝi el duboj kaj el seriozaj kriterioj serĉantaj la veron,
aŭ de antaŭdecido de la libera volo. Tiu dua ateismo ne povas interesi la
intelekton kaj menson kaj raciajn kriteriojn ĉar ĝi superpasas tiujn ĉi sinfordonante
al la ŝataĵoj de libera decido aŭ de la modo. Ateismo de elekto nur rimas
333