LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem ĝojon. Kaj samtempe konstatis, ke, ĉi-foje la sufero pro ŝia volo sendependiĝi ne limis, en mi ĉiam en muelaj memanalizoj, obskuran deziron esti kontraŭata aŭ almenaŭ kritikata por havi okazon glatigi obstaklon kaj venki por atingi pli kontentiĝan memelstariĝon. Mi devis elvokigi tutan mian sciaron pri adoleskula psikologio kaj pedagogio kaj spertaj lernitaĵoj jen por akcepti pliseniĝon de mi ĉe ŝi jen por inspiri al ŝi direktivojn sufiĉe rezistajn kaj senreziste asimileblajn jen por ne lasi ŝin sena je moralaj sorbadoj. Estis tempoj osciligantaj inter seniluziiĝo kaj persona realĝustiĝo, inter indulgemo kaj aŭtoritatemo, inter igi min neanstataŭebla fiksapunkto kaj min akcepti malaperema gvido. Eĉ kiam ŝia konduto kaj mia sinteno atingis faktan akordiĝon, en mi restis sento de io perdita. Nun la malcertecojn enigitan de ŝia malsano forgesigas eĉ simpatiigas tian ĵusan duonkontestatan pasinton. Reveninte el Palestino, ni trovis Elviran senforta kaj senkuraĝigita. Kompreneble, kiam la dekoj da akurataj ekzamenoj pri la simptomaj aspektaĵoj kaj la ordinaraj kuracadoj ne plu sufiĉis, ekdisvolviĝis ekzamenoj ĉe malsanulejoj, rafinitaj sango-testoj kun pli kaj pli profundigitaj analizoj: ĉio en ordo, ĉio laŭdezire! Tamen ellitiĝinte, ŝi montris la okulojn lacaj kaj trasulkataj pro sendormo, ŝia delikata buŝo akcentadis la du simetriajn ĉelipajn faltetojn kiuj iam al la gepatroj fizionomiiĝis graciaĵoj. Konstanta laceco ekokupis ĉiujn ŝiajn membrojn ĉiuhore. Ekprovo ŝin skui per aludo al malagemo aŭ similaĵoj ofendis la veron kaj ŝiajn surprizitajn okulojn. Dum la unuaj vekiĝaj momentoj ŝi bezonis subtenon por ebligi paŝadon; diversaj refortigiloj estis flankenlasataj pro evidentaj senutileco aŭ malutileco. Konsekvence de diagnoza malsameco nia malcerteco ektranslimiĝis al angoro. Je kontakto kun amikoj ŝi rekuperadis iom da forto alprenante viglan sintenadon kaj sukcesante eĉ ludi, sendolore laŭ dekminutoj, orgenon en preĝejo. Estis, ĝuste ĉe la fino de liturgia ceremonio, ke ŝi svenetis sur la instrumenta klavaro. Ĉe malsanulejo ni ricevis la saman respondon: eble nerva ekelĉerpiĝo aŭ nekutima streĉiteco, kombinita kun io psika, bezonatas kromaj pli certigaj testoj; sed estis klare, ke kuracistoj de la tuta medicinosekcio iris palpe en mallumo. “Neniu specifa signo rajtigas certiĝi pri io preciza, sed alia simila kazo poste sin pruvis leŭkemio mjeloblastika”. Almenaŭ tiaj la nerondaj sciigoj pli uzitaj. Ĉar la sanstato maviĝis okulfrape, ektrudiĝis urĝa tiufaka kuracista konsultado. Petinte kolokvon kaj novajn testojn, ni aŭtomobile kaj per kurtaj etapoj kaj 396
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem lantaj marŝoj alvenis ĉe la hospitalo de Liono, fama pro akurateco kaj precizeco kaj rapideco. Post oktaga enhospitaliĝo, Elvira estis ellasita kun la invito reveni post du aŭ tri monatoj. Ankaŭ por tiuj kuracistoj, la malsano ne jam liveras signojn sufiĉajn por sia identiĝo, sed la tute konfidenca hipotezo de viaj kuracantoj ne malŝatindas. Kaj religio? Kaj preĝoj? Post la preĝoj kaj la konfido je Dio, venis pensoj kaj dramoj. Iam, kiam la cirkonstancoj alŝutis oportunaĵojn al la spekulativaĵoj, mi kredis eltrovi (kiom scias tiom da pensemuloj tion jam malkovris!), ke en kristanismo ne povas flori tragedio ĉar la problemoj, je nivelo de la intelektaj postuloj, estas ĉiuj solvitaj, tiuj ĉi rekreiĝas nur se tiuj solvoj obskuriĝas aŭ estas rifuzitaj de la libervolo. Entrudiĝas fakte la tragedia etoso nur en homo prikonsideranta sian sorton sencela kaj blinde okazanta. Sed kio sciatas de kristano, nome liaj origino el Dio kaj destino ĉe Dio, kaj ties providenco transformanta ĉiun doloron, eĉ morton, en alproksimiĝon al Dia amo... Nu, ĉio ĉi akiras tiom da konsola aŭ malkonsola forto kiom da grado de vola akcepto aŭ malakcepto: vera dramo kuŝas nur en tiu ĉi ebleco aŭ povo: akcepti aŭ malakcepti. Sed tiu ĉi estas operacio de la homa libera volo, ne de la nesolviteco de destino-problemoj. Kompare al la greka tragedio, en kiu estis debatitaj kontraŭdiroj de la destino subiganta eĉ la diajn potencojn, aŭ kompare al la tragedio eksterkristana kies precipa objekto ludas interhomajn luktojn, la tragedia drameco de la kristana medio koncernas nur la rilaton inter la libera volo kaj ties elektoj, la riskon elekti, en allogiĝo pro kadukaj kaj forpasiĝontaj bonaĵoj, kontraŭ la dia volo, konsekvence kontraŭ si mem. En kristanismo ne tragikas doloro kaj morto kaj ŝajnblindaj destinoj, tragikas la homa ribelo el kiu tamen oni povas eliri unubate: sin forlasante al la Divolo kaj kunlabori kun ĝi por la savo propra kaj aliula. Tiaj miaj iamaj pensoj. Sed nun, kiam la tristeventoj tuŝas min rekte kaj sendelikate, ĉu plu validas la samaj konceptoj? Ĉu vere ĉio solvita, kaj do neebleco de tragedia vivo? Ĉu mi kapablas eliri el tragedieco luktante kun malsano, kaj akceptante la dian volon? Certamomente, senmire, mi tute konscie perceptis, ke jam ĉirkaŭ mi, en miaj subpensoj, pendas la ĉeesto de morto. Jen la nova vizaĝo de la plej akurate ordigita realo! Remaĉaj novaj taskoj nun okupas miajn tagojn, miajn horojn: scii pri kazoj similaj al la malsano de Elvira, kaj kvietigi ŝiajn terurojn kaj konsoli la afliktiĝon de Albina. Ni gepatroj altrudis al ni mem la taskon de la gajeco en babiladoj kaj kutimaj sintenoj liverante konfidon kaj esperon; sed ĉiu, eĉ Elvi- 397
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 357 and 358: Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 363 and 364: alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 401: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 421 and 422: vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 447: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?