LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem ma ankaŭ pri la postuloj de la racio, kvankam la kredo transsaltas la racion. Problemo nesolvita infektas ankaŭ la jam solvitajn...”. Jen lia provosolvo: “En la eklezio oni loĝas laŭjure (videble, samkiel en ĉiuj socioj) kaj intime (en sankteco, tio estas en plena harmonio kun Kristo). Ambaŭ manieroj povas esti damaĝataj kaj detruataj nur konscie kaj libervole. “Se iu, vole, disiĝas de la eklezio pro damaĝo aŭ vundo kontraŭ ĝia aspekta videbleco (herezulo, kiu ne akceptas aŭ batalas unu aŭ kelkajn dogmojn), ĉiuj vidas kaj povas informiĝi kaj konjekti kiu membras kaj kiu ne membras en la eklezio. Esceptokaze de eraro, la problemo proponiĝas jam solvita: nome oni vidas la pekanton (sendepende ĉu li vere tias antaŭ Dio, kiu vidas la koron dum ekleziulo ne kapablas eniri la profundaĵojn de alies konscienco). Kaj do oni vidas, ke tiu ulo ne plu membras en la eklezio. “Se iu disiĝas intime, nome se iu rifuzas Dion per libere vola sinteno dezirante Lin elimini, kristane vortite, per mortinda peko, tia ulo ne plu membras en la eklezio ĉar en tiu kazo estus kulpe implikita Jesuo Kristo. Tio estas, tiu ulo ekstereklezias pro tio ke en li ne plu ekzistas la karitato (aŭ dienverŝita graco) kaj la espero kaj la kredo. Aspekte li apartenas al la eklezio, reale li vivas ekstere, jen scianta pri tiu memekskludiĝo jen nescianta pri ĝi: tiamaniere li ne makulas je pekeco la eklezion. “Nu: kiel rilatas unu al la aliaj tiaj specoj de kristanoj, aspekta-intima kaj intima-senaspekta? Tio nun ne interesas, interesas nur kiom kaj kiel estas kuntrenita kaj implikita la eklezio. “Tiupunkte, tamen, antaŭeniĝas du problemoj, pli teologiaj ol kredaj. Por eliri el la malglataĵo jen mia rezonado. “1) Kial aserti, ke pekulo grave pekanta ne plu posedas la kredon? Ĉiuj katekismoj instruas, ke la peko detruas la karitaton (aŭ dienverŝitan kaj sanktigan gracon), ne necese la kredon. Mi respondas pripensante la demonojn. Ĉu tiuj ĉi posedas la kredon? Certe ne! Tamen ili scias tre bone, ke Dio ekzistas kaj, ke tiu ĉi sin rivelis al homoj ktp: ili scias tre bone per kiuj argumentoj oni demonstras, ke Dio ekzistas. Tamen ili ne havas la kredon! La kredo fakte sin fundas sur kredago kaj do sur fido je la komunikanto, kaj do sur amreago. Oni provu, eĉ strebu, imagi kredagon bazitan sur malinklino al la anoncanto aŭ revelacianto! Rifuzanto de Dio neniamaniere partoprenas intime al la vivo de la eklezio, ankaŭ se ekstere li tiel aspektas. Tial ĝuste la eklezio daŭrigas ne esti implikita en la peko, do konservas sian originan sanktecan staton ĝuste kiel proklamite en la kredkonfeso! 432
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem “2) Dua problemo: tiam ĉu la eklezio povas sin proklami fremda antaŭ la misfaroj, plenumitaj de kristanoj laŭ la jarcentoj, kaj hodiaŭ disraportitaj de la historiistoj kaj ĵurnalistoj de la multkultura medio, aŭ senplende, se ne senhonte, fingre indikitaj eĉ de ĝiaj paŝtistoj? “Ne! La eklezio ne fremdiĝas el tiuj misfaroj pro tio ke ili ĉeestas kaj estis estigitaj kaj plenumitaj aŭ plenumigitaj de kristanoj aŭ kunkulpece de eroj de la kristana medio, ofte rajtigitaj per justigoj deduktitaj el la armilaro de la kristana teologio, pro tio ke la lavango de la misfarantoj, aŭ antaŭe aŭ poste, videble aniĝis al la eklezio, pro tio ke estas karakterizo de la eklezio pardonpeti pro la peko de la tuta homaro ktp. La eklezio pentofaras ankaŭ pro la kulpoj de kristanoj (dekomence ili tiaj edukiĝis) perfidaj kiaj Stalino kaj Hitlero, kiujn ĝi baptis sed ne sukcesis konfirmi en la kredo kaj en la laŭkrista konduto. Eklezio kondamnas la pekulon sed samtempe amas la malaprobiton kiel Kristo faris. “Tial daŭras validi la principo: la eklezio ne kulpas kaj ne povas pardonpeti pri si! Kaj juste kaj devige la papo pardonpetis antaŭ la tuta homaro pro la ĉiuepokaj homrajtaj ofendoj plenumitaj de kristanoj. “Tial daŭras valide la alia principo: la eklezio pardonpetas pro la pekoj de siaj ĉiuspecaj membroj, tio estas pro la misfaroj kaj pekoj de la membroj aspekte/intime kunligitaj al ĝi, kaj por membroj intime/neaspekte disiĝintaj. “Kion dirus pri tia rezonado la profesiaj teologoj?”. (Januaro 2002). Plie li substrekis tiujn lastajn notojn: “En elstara punkto mi ne penas min ne konflikti kun kleristoj kaj laikistoj: tio okazas kiam ili asertas la unuarangecon de la konscienco antaŭ la kredo. Ili ne scias, ke eĉ tiu principo fontas de la revelacio kaj de la kristana tradicio: estas ekzakte Sankta Paŭlo (Rom 15 kaj disloke) kiu tekstas, ke la konscienco rajtas ĉion juĝi kaj intelekte kribri kaj, ke homo devas obei al sia honesta konscienco. La Dua Vatikana Koncilio akcentis, ne malkiel la moderneco, tiun rajton emfazante, ke la homo devas sekvi la veron opiniatan tia de sia konscienco aŭ intelekto aŭ racio. Se intelekto konkludas, ekstremdeduktite, ke Kristo eraris, la konscienco devas lin forlasi, kaj inverse. Tio, cetere, koincidas kun la klasika helenisma kulturo, kie la racio kliniĝas nur antaŭ al la vero “Kaj kio se laikistoj (kiuj batalas la eklezion je defendo de sia libera konscienco) kaj laikistoj (kiuj volas sekvi sian konsciencon kaj tion proklamas riproĉante la eklezion pro ties supozita manko de tiu prioritata principo) kaj ĝenerale nekredantoj scius, ke mem… estas pensantaj kristane? Kiom malpli da miskomprenoj se oni forigus la supozon de antikristaneco de tiu principo! Ku- 433
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 421 and 422: vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 437: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 447: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?