LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem dan fosaĵon. Neniu vundito, nur kelkaj kontuzoj al la aŭto, el kies eno neniu ploras neniu helpalvokas. Kial elombrigi tiun epizodon kiun, reveninte al la ordinara estado kaj inundite de kliŝaj similaĵoj, oni emas forgesi aŭ preterpase aŭskulti? Nur pro tio, ke mi en tiuj sekundoj malkunmetis kaj rekunmetis pensojn sentojn terurojn kun finaj ĝojoj kvazaŭ la sekundoj fariĝus senfina disdividiĝo: ĉiu sento kaj penso deige akute distingiĝis unu de la alia, la kurta tempo dividiĝis en dekonoj, en centonoj, ĉiu el tiuj havis sian enhavon, sian juĝon, sian teruron, sian senton de obscena finiĝo: jen la fino de mia konstruaĵo, jen la mortigo de miaj karuloj, jen la juĝo antaŭ Dio, jen la arbo evitenda, jen la fino de mia pompeca sociekonomia sukceso, kie fine venkis sento de banaleco de ĉio. Ĉio finiĝantas tra ununura sekundero kaj komenciĝantas en alia vivo! Tiuj furioze diskurantaj pensoj dissolviĝis, bonŝance, per unu simpla kaj tre utila krio skuanta el soporiga konfuziĝo la aŭtookupantojn, la krio de helpantoj, nin vidantaj aŭtofunde amasigitaj en senvunda kaj ridekscita ŝajnkompota pozicio: “Estingu la motoron!”. Mi ekkonscias, ke ĝuste tiu ĉi daŭrigas bruligi benzinon kun la risko provoki kaj etendi incendion al la tuta aŭtomobilo. Oportunaj manoj ekturnas la konektilon kaj aliaj fortikaj rektigas la surflanke apogitan aŭton ĝin remetante senhelpe de iu ajn ilo sur radojn, kaj tuj min trapasas la glata konstato de nekredebla sendifektiĝo. Bonaj homoj eltiras la pasaĝerojn el la malantaŭaj sidlokoj kaj sekve strathelpilo survojen remetas la veturilon, preskaŭ sendifektan. Kaj la motoro je la unua impulso tuj startas. Mi bone memoras la meditadon de tiuj tagoj kiam la pensa-senta amaso da pensoj reordiĝis. Ĉu mi rajtis do min pensi feliĉa? Eĉ je risko sufoki alispecajn sensacojn? Estis ne supraĵa demando antaŭ la konstato kaj de mia egoismo kaj de minaco esti senigata je ĉio. Foje ŝajnis - estis mia komento kun la edzino - ke feliĉo ne povas gasti ene de mi sen aperi uzurpo kaj nejusta ĝuado; foje ĝi ŝajnas ĉirkaŭi min, iom ekstera kaj svaga, sed senrezista je mia dispono, alirebla kaj kaptebla. Foje mi certis, ĉu tro senpripense kaj malsaĝe?, ke mi ĝin reale jam posedas; sed post tiu minaco, kaj aliaj samefikaj, ĉar el tiuj unu sekvas senintervale alian, mia perceptado pri la realo ekŝanĝiĝis. Ja, kiu scias kial estis epoko kiam feliĉo plu aperadis io disponigita al mia laŭvola decido! Nun prudente mi ekdelasis la tro senpudoran diron de la unuaj miaj edzaj tempoj: ”Ĉi tie oni ne sukcesas frandi unu ĝojon ke alia premas por sin gustumigi”. Kiam tio sprosis el miaj lipoj, oni min gapadis kvazaŭ penante trovi pri ĝi signifon indan je aprobo. Nun tiun di- 308
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem ron, inventitan eble kiel stabiligan fiksilon de la aktualaj ĝojoj, eĉ mi ekvidas kiel stultaĵon. Eble feliĉo gusteblas nur kiam la ĝuanto ankoraŭ ne konsciiĝas pri la mankantaj ingrediencoj ĝin stabiliguntaj, aŭ senteblas nur post superado de unu risko kaj antaŭ ol anonciĝas la nova. El tiuj jen nova. Riskon de grava danĝero mi plu suferis en Sicilio, duonprizonulo de mafiuloj. Jen antaŭfaktoj. Mia firmao ne sukcesis enspezi konsiderindajn kreditojn akumuliĝintajn pro varoj liveritaj post regulaj mendoj, dum la loka agento deklaris sian nepovon kaj anstataŭ reprovadi enkasigi li pretis rezigni mandaton, malgraŭ la laŭleĝa duobla perdo de provizioj. Firmaaj estraranoj insiste spronis min, kaj fine ordonis, ke mi iru, el Alta Italio, vidi kaj pritaksi la situacion kaj enkasigi. Aviadilo kaj trajno, kaj poste personaj kontaktoj kaj rendevuoj plenaj je ĝentilaĵoj flanke de la pagimalfruantoj, aŭ pagirifuzantoj pro ruzaj kontestoj; sed kiam mi tuŝis la klavon de la ŝuldoj, ĉe kelkaj leviĝis rezisto kaj minacoj. La lastan klienton mi vizitis en Gela (Ĝela = sesdekmilloĝa urbeto de sudorienta Sicilio). Kiam mi, je nomo de la firmao, aludis ties intencon aliri tribunalon, li, en sia luksa oficejo, alpaŝis kun propono tute mafieca: ke mi rekompensote kunplektiĝu kun lia aĉagado ŝajnigante konstati la nevendeblecon de la varoj pro teknika maltaŭgo kun la bezonoj de la eblaj klientoj. “Vi havos personajn sekretajn akcizojn el ĉiuj estontaj liveraĵoj el kiu ajn via zorgata nova firmao”. Nome: mi vendas kaj gajnas, ili aĉetas kaj ne pagas! “Per inteligentaj akordoj kiel konvenas inter vortoplenumantaj homoj, via merkata sukceso garantiate instaliĝos; se via firmao kristaliĝas en tiuj fiksideo kaj aĉaĵo, ĝi ne plu vendos en Sicilio pro viadamaĝe imagigotaj diverspecaj varaj difektoj. Komunaj avantaĝoj sugestus, ke ni reciproke nin helpu! Sicilianoj, honestaj homoj kaj obeemaj, senrestriktece aĉetos kaj regule pagos”. Praktike li petis esti promociita deponprenanto por tuta Sicilio rekonante al mi, krom la salajro ĉe mia aktuala aŭ alia firmao, makleraĵan procenton el ĉiuj liaj vendotaj varoj jam aĉetitaj pere de mi kaj nepagitaj, kies sukceso estos garantiata surbaze de lia efika premo sur obeigitaj negocantoj. Tion mi kredis kompreni el lia tordita lingvaĵo. Kaj por doni pli da efika konsisto al sia propono li venigis sian samaferan koterianon, ne tromaskitan lokan ĉefmafiulon: ili enfermis la oficejajn pordojn por permesi al mi “senĝene kaj libere rezonadi kaj raciemiĝi”. Embarasiĝa, kaj sincera kvankam altrudita el perforto, mia aludo al reciproka konveneco 309
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 313: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 357 and 358: Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 363 and 364: alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?