LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem Posttagmeze tuj al la tombejo kun en mane bukedo kombinita el floroj aĉetitaj de mia edzino. Ĝin portas mi, kvazaŭ tiu ĉi gesto povus esti vidata de Katarina kaj reliefigi pensojn kaj sentojn konsoldonajn por ŝi. Jen la tombo: nelegeblaj literoj en breĉetita tomboŝtono, sen floroj, eĉ nefreŝaj, sen apartaj signoj de ama prizorgo. Ĉi tie kuŝas io de ŝi, mi senteme pensas, kaj enflaras tutan ŝian amatan personon. Kiel manifesti al ŝi ion pri mi nun humile dankema, dezirema aŭskulti ŝin pri si? Kiel rerakonti denove al ŝi, ke neniam mi forgesis ŝian elreviĝon kaj suferon? Mia plenpleneco de sentoj estas eksplodanta. Al kiu konfidi mian koran transdonaĵon por ŝi? Ĉu tiu mia sentamplekso, konfuzita en kulposento kaj kontento pro mia lojala deziro ŝin renkonti, nenion signifas? ĉio perdiĝos? Se estus interparolanto kiu perus inter mi kaj ŝi! Mi forte deziras, ke ekestiĝu tia peranto, ke li estu tie ĉi por rikolti de mi kaj raporti al ŝi; ke tiu ekzistu por konservi ĉion de ŝi, ĉion konsistigante por ke ŝi povu scii pri miaj pensoj kaj miaj sentoj kaj pri mia senlima partopreno en ĉio ŝia, kaj por ke ŝi sin sentu konsolata. Mi sentas tiel intense tiun deziron, ke ŝajnas neeble, ke tiu peranto aŭ interkomunikiganto aŭ kunigilo povu ne ekzisti. Mi bezonas lin, do li devas estiĝi! Kaj tiu evidento sin transformas, preskaŭ alloge, en ĝojon pro tio ke mi nun fine eltrovas la manieron por alveni al ŝi. La dubo, ke tiu mia deziro estas donanta konsiston al bezonema fantazio, ŝajnas kontraŭlogika kaj kontraŭracia kun eĥoj de rankoro kontraŭ tiu ĉi kiu sin permesus neekzisti. Se li ne ekzistus, li mankus je respekto kaj amo al mi kaj precipe al Katarina. El miaj lipoj eliras sensencaj monosilaboj dum elinterne fontas la plej konvinka preĝo: preĝo por ŝi, por ke estu fine konsolo por ĉiuj, por ke Li daŭre ekzistu por ĉiamigi eĉ tiujn miajn sentojn! Sen li, ĉio sensencas, kun nenio bona konservita. Kun li la monstro de la morto fariĝas nur pasado. Kion vi balbutas, la rigardon adresita al io nevidebla?, demandas mia edzino, provante min forvenigi de tia angorstato kiu en tiu ĉi momento jam fariĝas ĝoja certeco. “Li, Li estas kaj savas ĉion bonan, ŝin kaj nin!”. Ni plurestis en tiu hotelo por reviziti ŝian tombon kaj akiri malpli partajn kaj malprecizajn informojn kaj partopreni en meso memore je ŝi. Ŝi perdis, laŭ spurmemoraĵoj, ne multe post nia disiĝo, la gepatrojn, kaj sekve de ĉio sin apartigis ankaŭ de amikecoj, kaj travivis la lastajn jarojn preskaŭ en kompleta soleco kaj senĝuo, eble humiligita kaj nuligita ĉe si mem de la enŝteliĝinta konscio ne esti amata, fore de sia patra hejmo intertempe transigita al aliaj manoj kaj tuj poste disfaligita. En la malsanulejo kie ŝi forpasis, neniu dokumento jam estis konsultebla: kelkaj kredis memori, ke ŝi travivis daŭre sinkanta el mute- 374
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem co sur siajn senesprimajn pensojn. Ĉiu informo remortigas kaj revivigas ŝin. Nur ĉe la paroĥeja registro oni legas ŝiajn manskribitajn nomon kaj antaŭnomon sekvatajn de presita ordinara gloso, konsona kun finkvietigitaj miaj deziroj kaj bezonoj: Katarina P. hodiaŭ, 19an de majo 1980, gastino ĉe la anĝeloj. Laŭ hejmenrevena vojo, en aŭtomobilo kun Albina, mia sentapensa kaosa tumulto rezistis al la tento distanciĝi el ĉiu sufero, kaj ŝuŝe ripetadis: kial ni homoj alkutimiĝis al morto kaj daŭrigas vivi dum aliularo, ĉe ni, estas elvivitaj? Kia egoismo nin adaptigas al tia malhumaneco? Konfliktis en mi du kontraŭaj deziroj: kiel malĉizi en mia memoro tiujn memoraĵojn kvazaŭ ili neniam ekzistis? Kaj samtempe: ve al kiu provas malĉizi ilin el mia memoro! Kiam la emocioj, nemastrate disfluantaj, iom reordiĝis, mi dumstirade enĵetis al mia edzino jenan liberversan kvazaŭan poemon, almenaŭ ne pervorte torditan, por ke la hodiaŭaj sentoj havu ĉiam ekscitilon je la sama nuna intenseco kaj konstante repagi neestingeblan ŝuldon. Ĝi restis, tamen, ĉiam nerelegata, do senreviziita, eble por ke ĝi ne paŝigu tra dolora klareco sentojn certe kviete hejmantajn en animaj profundecoj, sed ĉiam ŝirkapablajn. Se leganto ankoraŭ retenas la atenton… 1. Mi vin rigardas. Kiel diluiĝis gajeco! Kien kaŝiĝis la steloj? Ĉu vere ekzistis harmonio de sonoj, la ĉeesto de infanoj, via konfidema rigardo? Nun ĉion enverigas via korpa restaĵo puŝata koruptiĝi. 2. Mi nun ne forlasas vin: Unue mi vin plenkore rigardis Due mi tuŝis delikate vian tombvangon Trie mi fortege sopiris, ke la vivo revenu Kvare mi rezolute volis, ke iu potenca redonu al vi la vivon Kvine mi scias, ke iu faros, ke mi vivu kun vi kie al vi estos amo al ĉiuj. Ho! Se mi sukcesus refari vian ridon. 375
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 357 and 358: Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 363 and 364: alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 379: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 421 and 422: vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?