LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem
lian “ne juĝu kaj ne estu juĝata” nehazarde mi ĝin igis temo de prelego al eksaj
kompanuloj de PAS subtenante tezon kiun mi kredis elĉerpebla aŭ deduktebla
de verkoj kaj konduto de iuj mistikuloj: Jesuo ĵetas sian ne juĝu ne pro la
malfacileco aŭ neebleco eniri la alies konsciencon kaj koni la respondecon de
la juĝato (en tiu kazo Jesuo alproksimiĝus al eltrovoj de la modernaj psikologoj
kaj estus reduktita al vilaĝosaĝulo, kaj povus similiĝi al la saĝuloj de Delfa
templo!) sed pro alia motivo. Jesuo ne malhelpas la juĝon, eĉ tiu ĉi ne povas
esti fortenata ĉar la homa racio ne povas rezigni kaj ne juĝi ĉion laŭ sia
morala elaŭdita normaro, sed li ordonas: post la pravigita malaproba juĝo, ne
kondamnu, ne deziru la punon aŭ ne ĝuu pro la puno: male, deziru, ke la kulpulo
revenu al Dio kaj havu de tiu ĉi la pardonon.
La Jesua proverbo, fakte, reflektas la jurajn samtempajn morojn kie proceson
oni enscenigis pli por kvantigi la punon ol por scii ĉu la akuzito estis leĝmalobeanto.
Jen la iniciato de Jesuo: juĝu la pekulon (se vi havas sufiĉe da kapablo
enpenetri la koncernatan konsciencon) kaj deziru kaj prizorgu, ke li konvertiĝu
kaj estu pardonata!
Revenante al la malfacileco de memkompreno, preterpase diratu, ke aktivanto
por klarvidi, ene de si mem, sian psik-spiritan internaĵon, povas ankaŭ
eklezi la memestimitecon ĉe si kaj eksenti pri si eĉ hororon fronte al la dia
lumo. Iuj el mistikuloj, fakte, ju pli sukcesis trapenetri sian enon des pli sentis
impulson prohonte forfuĝigi siajn rigardojn el si kvazaŭ imitante, pro hororo,
tiun kiu, laŭ ili, devus esti la sinteno de Dio rilate ilin. Ĉio ĉi pensigis, sub
aliaj vortoj, pri la malkonscio kaj nekonscio ĵus malkovritaj aŭ pli evidentigitaj
de la diversaj psikanalizoj kaj taksitaj kiel deponejo en kiu stagnus la plej
egoismaj inklinoj kaj kaŝendaĵoj. Por ne subfali antaŭ tiaj sufokaj malbelaĵoj,
en mistikuloj ne sufiĉis la simpla adaptiĝo kaj alkutimiĝo; krom per tiu sinakceptiĝo,
ili disiriĝis el tiu hororo per sinmergiĝo en la diajn belojn, al kiuj ili emis
altiriĝi kaj akceptiĝi ĉar je ties bildo, laŭ la biblio, estas knedita ankaŭ la
homo. Funde temas pli pri tendencoj ol pri elektoj de la libera volo.
Pro tia intereso pri mistikulaj verkoj kaj nova pli intensa emo al la preĝo
ne bedaŭrindis por Albina, konvinkita, ke la nova ŝatokupo malebligis al la
nenifarada tempo invadi ŝian hejman sferon de domfarindaĵoj aŭ semi enuon
trahejme. Por eviti tion, cetere, kaj precipe por socie kaj religie utili, ni ambaŭ
elektis kontribui tempe kaj labore, kaj mone, en plurkampe volontulaj servoj,
ŝi ĉe pormalavantaĝula vartejo de Cottolengo (Kotolengo) kiel instruistino de
oligofrenezulinoj kie ŝi ĝermigis al si kvazaŭ novan familion rezervante, pluis
mi amuziĝe kaj amuzige antaŭ geamikoj, iom da sia tempo por volontule agi
354