LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem
ĝi kun la laborista klaso pli kaj pli disiĝanta el la eklezio.
Estis la tempo de la kverelo: ĉu pastro limiĝu disvastigi la kristanan anoncon
aŭ vivu inter la laboristoj por spertkoni iliajn kondiĉojn kaj partopreni en
iliaj suferoj? Mi, iama kurbiĝinta en gravaj konfuzigaj penoj rilate religion
pro manko de kompetentuloj por kune kribradi la validajn disde la nevalidaj
fundamentoj, same raciaj kaj historiaj kaj humanismaj, de kristanismo, montris
preferi la sacerdoton homo tute dediĉata al kompetenta transdono de religiaĵoj
al socio, kiu jam abundas je laboristoj kaj sukcese strebas pliprodukti
malgraŭ pliiĝanta maldungiĝo: la povrecon kaj solidarecon oni povas praktiki
eĉ anoncante la singularecon 1 de la evangelio. Koncerne komprenadon pri la
laboristara mensoteniĝo kaj ekonomiaj mallarĝaĵoj, neniom ni distanciĝas ĉar
ni pastroj aŭ religiuloj devenas ĝuste preskaŭ ĉiuj de laboristaj familioj kaj
foje eĉ de uzinoj mem.
El studsistemo la atento formoviĝis al la eduksistemo kaj instrumetodiko,
tiujn jarojn postmilitajn ĉie diskutita kiel urĝa socia postulo: el diversaj sciencbranĉoj
la premo por renovigo kreskis kaj ĉe junularo foje baŭmadis ĝis eksplicitaj
postuloj. Ĝenerale tiu etoso estis spirata eĉ de la konventularo. Kaj ĉar
la regiona elektita superulo kulte kaj fake flegas ekzakte psikologion cele al
pedagogio, kial ne profiti por aŭdigi ankaŭ ni la nian en tiu ĉi kampo?
Grupo da klerikaj studejanoj permespetis krei monatan dekpaĝan broŝuran revueton
de formato A4 kaj notigi per ĝi siajn diskutojn pri komunaj problemoj
kiel la funkcio de la libero en la eduka sistemoj de la novaj tempoj. Pasinte, la
diskutoj rilate tiujn ĉi temojn, tie kaj tie, estis sufokitaj ĉar alarmantaj la fratulan
plejaĝaron kaj “alicelantaj la spiriton”. Jen oportuno por aperte kaj konvinkige
paroli, se ni kapablas profiti sendanĝere, des pli ĉar la revuo interŝanĝiĝas
kun similaj aliregionaj, kvankam ne jam traktantaj pri tiuj temoj. Post
malpli ol tri monatoj la akuratigado de la periodaĵo plene pasos en miajn manojn
sukcesantajn akiri skribajn kontribuaĵojn de klerikoj de diversaj regionoj:
ĉiuj kontribuaĵoj estis sume kontrolitaj de la respektivaj superuloj, krom tiu de
la redaktoro aŭ de la stabo redakcia. Iu redaktora enkonduka noto, finfoje,
subtenis idearon tiom aŭdacan, ke la novaĵo, je okuloj junaj kaj maljunaj, aspektis
malreteneme revolucia riskiganta malfortigi, aŭ eĉ detrui laŭ iuj, la
tradician komunuman kunvivadon, kaj senkriterie argumentanta per la nece-
1 Singulareco: vorto prunteprenita de la prifizika scienco, kie ĝi aludas eventon unikan, tute novan,
senantecedentan. Simile okazas pluraspekte en kristanismo, ekzemple en la unikeco de la
universala, space kaj tempe, elaĉeto de Kristo, kaj en la mezuro de la senkondiĉa pardono al la
ofendinto, eĉ kiam li persistas en la ofendo ktp.
192