II ULUSLARARASI ÇOCUK VE GENÇLİK EDEBİYATI SEMPOZYUMU

Bu söz zavallıyı bilsen ne türlü incitiyor!
Benim güzel meleğim, hiç de talin yokmuş:
Annen benim gibi sersem, babansa sarhoş! (Ersoy, 2007 : 69)
Kumarcının oğlu Necip ise ayrıca bir zorluk yaşıyor. Okul öğrencisi olan zavallı Necip
okul parasını ödeyemediyi için okuldan atılmak gibi durumla karşı karşıya kalmış. Her kes
onunla “kumarcı oğlu” diye dalga geçiyor. Necip ise bu duruma çok üzülüyor.
Mehmet Akif Ersoy yine bu durumlarda cemiyeti suçluyor. Gününü meyhane ve
mahalle kahvelerinde geçiren insanlara karşı çıkan Mehmet Akif bu şekilde onları kötülüyor.
Babası yüzünden bu acıları yaşamaya mahkum olan zavallı çocuklar çaresizdir ve cemiyet
onların yaralarını iyileştirmek yerine bir de hakaret eder. Çocukların manevi dünyalarının
paramparça olduğu bir olayı anlatırken Akif, bu duruma çok üzülüyor. Ona göre, insanların bu
duruma düşmesinin nedenlerinden biri meyhanelerin mevcutluğu ise, diger tarafdan bir de
cemiyetin böyle insanlara sahip çıkmaması, zor anda onlarla alay etmesi, onları
anlayamamasıdır.
Ersoy’un Fatih Camisi, Hürriyet, Berlin hatıraları eserlerinde çocuk kahramanlar
canlandırılmıştır. Bu çocuklar inkılapçıdır, fakirdir, sorunlarla mücadele ediyor ve tabi ki,
cemiyet onlara pek destek degildir.
Mehmet Akif Ersoy’un Kocakarı ile Ömer eserinde fakir çocukların durumu anlatılıyor.
Fakat burada durum biraz deyişiktir. Bu eserde Hz. Ömer aç çocuklardan haberdar olunca
onlara yardım etmeyi düşünüyor. Hz. Ömer ve Hz. Abbas Medine şehrinde dolaşırken kimsesiz
bir kadının fakir torunlarının aç olduğunu görüyor. Yaşlı kadın boş tencereye su koyarak
torunlarını avutmaya çalışıyor, onlara yemek vereceğine dair kandırıyor. Hz. Ömer bu olayı
görünce koca karıya yardımcı olmaya çalışıyor. Hatta yol boyunca yiyecekleri Hz. Ömer kendi
taşıyor. Şair, kendi elleri ile çocuklara yemek yapan Hz. Ömer’in bu adımını taktir eder. Çünkü
Hz. Ömer merhametlidir, insanlara acıyor, onlara yardımcı olmayı beceriyor:
Yüzü gülmüştü teyzenin, baktık,
Biz de çıktık vedâ edip artık
Hiç görünmeksizin gelip geçene,
Doğru indik Halife'nin evine.
"Şimdi nerdeyse gün doğar, kalıver."
Diye, koyvermiyordu, çünki, Ömer.
Etti az sonra subh-i velveledar
Uyuyan şehri kamilen bidar
Öğle geçmişti, çıktı geldi kadın.
-Galiba, teyze, uykusuz kaldın!
İşte bağlanmak üzredir nafakan,
Alacaksın her ay gelip buradan.
Şimdi affeyledin değil mi beni?
-Böyle göster fakat adaletini... (Ersoy, 2007 : 133)
Görüldüyü gibi, eserin sonunda Hz. Ömer daha büyük bir iyilik yaparak fakir kadına
aylık para vereceğine dair karar veriyor. İşte Mehmet Akif’in istediği de budur. İnsanların bir
birine yardımcı olması, zor durumlarda destek olması.
Mehmet Akif Ersoy’un Mezarlık ve Selma eserlerinde hüzünlü anlar yer almaktadır.
Mezarlık eserinde annesini kaybeden bir yavrunun acısı, Selma eserinde Selma isimli çocuğun
ölümünün getirdiyi efkar canlandırılmıştır. Ayrıca, Bayram eserinde öksüz bir kızın her kesin
eylendiyi bir mekanda eylencesiz kalması canlandırılmıştır.
Mehmet Akif’in bazı çocuk konusunun yer aldığı eserlerinde aile üyelerini görmek
mümkündür. Şairin Bebek yahut hakkı karar isimli eserinin kahramanları kendi kızları Cemile
ve Feridedir. Bu eserde şair kızlarının bebekle alakalı tartışmalarını canlandırır. Ardından, az
önce bahsettiyimiz Selma eserinin kahramanı olan Selma Mehmet Akif’in kızkardeşinin ölen
çocuğudur. Şair bu olayları canlıca ve gerçekci bir şekilde anlatmaya çalışmıştır.
II. Uluslararası Çocuk ve Gençlik Edebiyatı Sempozyumu 433