II ULUSLARARASI ÇOCUK VE GENÇLİK EDEBİYATI SEMPOZYUMU

duymayan böyle bir kahraman nasıl benimsenir? Olsa olsa erişilmez bir varlık olarak okuyucuda
bir küçüklük duygusu yaratır.(Yörükoğlu 1975)”
Çocuklar çağın hastalığı bireyselliğe itilmektedirler. İnsan, sosyal bir canlıdır. Bireysellik
özendirilmemeli, içlerinde paylaşma, yardımlaşma isteği doğmasına yardımcı olunmalıdır. Arkadaşlık,
komşuluk değerleri canlandırılmalı. Gelenek ve göreneklerimiz kitaplarda yerini bulmalıdır.
Bizi biz yapan olgular ortaya çıkarılmalıdır. Başkalarına benzemenin bir fayda sağlamadığı
açıkça ifade edilmelidir. Dede Korkut hikâyeleri, Nasreddin Hoca fıkraları, Karagöz-
Hacivat kitaplarının ve zamanımızda yazılmış çocuk kitaplarını okumaları sağlanarak kültürünü
tanımalarına yardımcı olunmalıdır. Halen kime sorarsam “çocukluğunuzda okuduğunuz masallardan
hangilerini hatırlıyorsunuz?” diye; hep aynı cevapları alıyorum; Çizmeli Kedi, Beyaz Atlı
Prens, Kibritçi Kız… Artık bizden olan, bizi anlatan, üslubuyla, kahramanlarıyla, kitap düzeniyle
klasik olmaya aday nitelikte kitaplara acilen ihtiyacımız var. Bir çocuk kitabında, konu, verilen
mesaj kadar, kitabın planlanması, kahramanların hayata karşı duruşları kadar görsellik ve
yazım kuralları da önemlidir. Kurallar gereksizse, uyulmayacaksa uzmanların bu konuda uğraş
vermesinin anlamı yoktur. Yayıncıların bu konuda titiz davranması gerekiyor; yerli çocuk yazarlarının
öne çıkması için kitapların okullara ulaşması, uluslararası fuarlara katılması, yabancı
dillere çevrilmesi gibi konulara önayak olmasını bilmelidirler. Türk çocuk edebiyatına eser
vermiş değerli yazarlarımız bulunmaktadır; ancak yeterli değildir. Emli olduğunu düşündüğüm
konulardan biri; bir çocuk kitabının kapağında hangi yaş gurubu için yazıldığı mutlaka belertilmeli;
karışık yaş guruplarına yazılmamalıdır.
Büyürken Çocuk Dünya Klasikleri yanında Kemalettin Tuğcu, Yaşar Kemal, Aziz Nesin,
Ömer Seyfettin’in kitaplarını severek okumuştum. Tommix, Teksas da okurdum. Okuma alışkanlığım,
değer yargılarım mahallemizde, güzel insanlar arasında bu kitapları okuduğum dönemlerde
pekişti diyebilirim. Çocukların her şeye ölçüler dâhilinde ihtiyaçları vardır. Türk çocuk
edebiyatına eser vermiş değerli yazarlarımız bulunmaktadır; ancak yeterli değildir.
KAYNAKLAR
Alangu, Tahir, Çocuk Kitapları Üstüne, Doğan Kardeş, İstanbul 1965.
Anadolu Üniversitesi İlköğretim Öğretmenliği Açık öğretim Fakültesi Lisans Tamamlama Programı
Çağdaş Türk Edebiyatı (1-12)
Bir Gurup İlköğretim Çağı Öğrencisi ve Velileri
Robert Anhegger, çevirmen,Alpay, Meral, Çocuk Edebiyatı, Çocuk Kitapları. İstanbul, 1975.
Gökşen, Enver N. Örnekleriyle Çocuk Edebiyatımız. İstanbul. 1966.
Türk Dili. Çocuk Yazını Özel Sayısı, 1977/Vııı, 89-93.
Yansıma, Çocuk Eğitimi ve Edebiyatı, Günümüz Türk hikâyeleri ve Masalları. İstanbul, Eylül
1975.
Nas, Recep (2002). Örneklerle Çocuk Edebiyatı, Ezgi Kitabevi Yayınları, s. 23-33, Bursa.
Oğuzkan, Ferhan (2001). Yerli ve Yabancı Yazarlardan Örneklerle Çocuk Edebiyatı, Anı Yayıncılık,
s. 1-7, Ankara.
Şimşek, Tacettin (2004). Çocuk Edebiyatı, Suna Yayınları, Erzurum.
Yörükoğlu, Atalay, Çocuk ve Ruh Sağlığı, 21. basım. İstanbul, Özgür Yayınları, 1977.
II. Uluslararası Çocuk ve Gençlik Edebiyatı Sempozyumu 449