II ULUSLARARASI ÇOCUK VE GENÇLİK EDEBİYATI SEMPOZYUMU

yaş sendromuna girer diye pedagog'a koştuk zamanında. Henüz beş yaşında baleye başladı,
sonra piyanoya yazdırdık, ilkokuldayken tenis oynardı, satranç deseniz o da var, yemedik içmedik
özel okullara da gönderdik ama gelin görün ki yaş biraz ilerledikçe bizim oğlanın da diğerlerinden
pek bir farkı kalmadı. O kadar tenis dersi alan çocuk yine halı saha maçına gitti, yine
bütün gün oturup televizyon izledi. İşte şimdi de bankacı oluyor... Tamam, oğlumuzdur, bir
yaramazlığını da görmedik çok şükür ama suda dünyaya gelen bir çocuğun, şimdi elinde iddia
kuponlarıyla gezip, bankacılık sınavlarına hazırlanması da ağrıma gidiyor açıkçası.
Çocuk maalesef kendini amorti etmedi: Sözlerine oğlunun hiç değilse it kopuk serseri
olmadığı için memnun olduğunu söyleyerek başlayan baba Serhat Kesican ise yine de yaptıkları
yatırımların çok da karşılığını alamadıklarını itiraf etti. Kendisinin de bir devlet bankasından
emekli olduğunu dile getiren baba Kesican, Zirve Doruk ne olursa olsun bizim canımız ama
yine de bir kendi çocukluğuma bakıyorum, bir bizim Zirve Doruk'un çocukluğa bakıyorum,
aklım almıyor... Ben köy yerinde, saldım çayıra Mevla’m kayıra anlayışıyla yetişip bankacı
oldum, bizim oğlan aman hangi yaşta hangi oyun kişisel gelişimine katkıda bulunacak, aman
organik gıdalarla beslensin falan derken yine sonunda benimle aynı noktaya vardı. Kabaca bir
hesap yaptım, bankadan emekli olana kadar kazanacağı parayla bu yaşa gelene kadar onun için
yaptığımız masrafı ucu ucuna ancak çıkartabiliyor. Neyse, canı sağ olsun tabii. Evlattır neticede..."
diyerek, yaşadığı hayal kırıklığını gözler önüne serdi.
Bazı şeyler zorla olmuyor: Anne ve babasının açıklamalarının ardından söz alan Zirve
Doruk Kesican ise bazı şeylerin de fıtrat meselesini olduğunu ve ailesinin daha en başta klasik
müzikle olsun, suda doğumla olsun beklentileri gereksiz yere yükselttiğini belirtti. Sadece isminin
ağırlığının bile kendisi için yük olduğunu vurgulayan Zirve Doruk Kesican, "Valla benim
kimseden baleydi, gitar kursuydu bilmem neydi gibi bir talebim olmadı. Zaten sonra arkadaşlar
arasında da epey zorluk yaşadım, sıkıntılar oldu. Baleyi filan zaten kimseye anlatamazsın da,
suda doğum hikayesi yüzünden bile lise bitene kadar lakabım lepistes olarak kaldı. Sağ olsunlar
uğraşmışlar etmişler ama keşke hiç girmeselerdi böyle işlere" dedi. Hayatının bundan sonraki
dönemi için sınavları geçebilirse bankacı olmak ve Fizik öğretmeni olarak atama bekleyen kız
arkadaşıyla evlenip birlikte 10 sene ev kredisi ödemek gibi planları olduğunu belirten Zirve
Doruk Kesican, açıklamalarına şöyle son verdi: "Bizden geçti artık ama çocuk sahibi olunca
yine elimiz mahkûm deneyeceğiz bu klasik müziğiydi, suda doğumuydu, zekâ geliştiren oyuncaklarıydı
falan. Bu şekilde 3-5 jenerasyon sonra belki aileden dahi bir bilim adamı ya da bir gol
kralı falan çıkarabilirsek ne mutlu bize… (https://groups.google.com/forum)
En canlı örneğinin ağzından ifadesini bulduğu gibi insanların mekanik bir alet veya çocukların
sıkıştırılmış bir program dâhilinde hayatlarının her alanına müdahale edilse, bedeni
zincire dahi vurulsa kendisi gibi olmanın dışında bir kişi olması pek mümkün görünmüyor.
“Çocukları, yeteneklerini ortaya çıkarmaları ve olmak istedikleri şeyi olmaları için özgür bırakmalıyız.
Biz onlara hâkim, asker ya da din adamı olmalarını değil, yaşamalarını öğretebiliriz ve
onlar bir meslek sahibi olmadan önce insan olmalılar. Çünkü bir insan ne olmak istiyorsa ya da
ne olması gerekiyorsa onu olabilir, sonra vazgeçip başka bir şey olabilir; ama o daima kendisi
kalacaktır” (Rousseau, 2006:13).
SONUÇ
Çocukların, kartondan oluşan veya atlaslardan öğrendikleri kadar bir dünya içine hapsetmek
onların hayatı eksik okumalarına neden olur. Sadece gördükleri kadarına inanmaları, kendilerini
tanımalarına fırsat vermez. Kitaba veya eğitime hapsolmuş çocukluk, çocuğun akademik
olarak başarılı olmasına katkı sağlarken, sosyal hayatında karşılaşacağı zorluklar da bocalamasına
neden olur. Çünkü kitap teoriktir, hayat pratik.
Özgüven, ruh sağlığının en temel taşıdır. Özgüven, davranışların en önemli belirleyicilerinden
biridir. Bireyin kendine yönelik olumlu yargılarının olması, kendini ve olayları kontrol
edebileceği inancı, kendini sevmesi, yeterli olduğunu düşünmesi, değerinin farkına varması,
kendisiyle barışık olması, kendini olduğu gibi kabul etmesi, kendini tanıması gibi durumlarla
582 II. Uluslararası Çocuk ve Gençlik Edebiyatı Sempozyumu