sempozyum_bildiri_kitabi

EDİTÖRLERDEN
Kadın kendini yazmalıdır. Kadınlar hakkında yazmalıdır ve yazıya kadını geri getirmelidir.
Çünkü kadınlar bedenlerinden nasıl şiddetle kovuldularsa yazıdan da aynı şiddetle dışlandılar –
aynı nedenlerle, aynı yasalarla ve aynı ölümcül amaçlarla. Kadının kendini metin içine koyması
gerekmektedir‐ aynı dünyanın içine ve tarihin içine koyması gerektiği gibi.
Hélène Cixious (çev. Ayşe Lahur Kırtunç)
Kadın Eserleri Kütüphanesi ve Bilgi Merkezi Vakfı (KEKBMV) 19–20 Nisan 2014 tarihleri arasında,
Türkiye’de ve uluslar arası ölçekte kadınların belleğine, kadın tarihi yazımına katkıda bulunmak
amacıyla “Kadın Hayatlarını Yazmak: Oto/Biyografi, Yaşam Anlatıları, Mitler ve Tarih Yazımı” başlıklı
uluslar arası bir sempozyum düzenledi. Yeditepe Üniversitesi de bu sempozyuma mekan sağladı.Beş
farklı kıtadan ve Türkiye'nin dört bir yanından İstanbul’a gelen katılımcılar, kadın tarihi ve yaşam
anlatılarına ilişkin araştırmalarını ve sorularını paylaştılar. Sempozyuma ABD, Almanya, Avustralya,
Avusturya, Azerbaycan, Brezilya, Çekoslovakya, Fas, Fransa, Gana, Güney Afrika, Gürcistan, Hindistan,
Hollanda, İngiltere, İran, İrlanda, İskoçya, İspanya, İsrail, İsveç, İtalya, İzlanda, Kamerun, Kanada,
Litvanya, Macaristan, Nijerya, Özbekistan, Pakistan, Polonya, Portekiz, Romanya, Singapur, Tunus,
Türkiye, Ukrayna, Ürdün, Yemen ve Yunanistan’dan 200’ün üzerinde araştırmacı katıldı ve Türkiye'de
ilk kez bu alanda, bu kadar çok sayıda ülkenin katılımıyla uluslararası bir sempozyum gerçekleştirildi.
Elinizdeki derleme farklı disiplinlerden ve bakış açılarından çeşitli katkıları kayıt altına almak üzere
hazırlanmış olup sempozyumda sunulan ve hakem değerlendirmesinden geçen 125 bildiriden
oluşmaktadır.
Sempozyum, feminist/kadın oto/biyografik yazını, özellikle de feminist öncüler ile kadın hakları
aktivistlerinin yaşam anlatıları; edebi, sanatsal ve bilimsel metinlerdeki kadın karakterler; bölgesel,
ulusal ve küresel ölçekli kadın‐merkezli mitolojiler; tarihsel karakterlerin kurmaca unsurlarla kesişimi;
feminist/kadın yaşamlarının medya ve ders kitaplarında temsili; feminist/kadın anı ve hatıratında yer
alan erkekler; kadın tarihi yazımında toplumsal bellek, teori, yöntem, etik ve ahlaki tartışmalar da
dâhil olmak üzere çok geniş bir yelpazede disiplinler arası karşılaşmalara imkân sağladı.
Yazmak ve kayıt altına almak antik çağlardan beri hep erkek uğraşı olmuştur. Bu kaçınılmaz olarak
erkeklerin deneyimlerine ayrıcalık sağlayarak erkeği, insanlığın esas unsuru olarak değerlendiren
ataerkil ön kabulleri beslemiştir. Eğitim imkânlarına erişim ve kamusal meselelerle ilgilenebilmek
kadınlar için hep daha zor, hatta neredeyse imkânsız olmuştur. Öyle görünüyor ki yeterli eğitim
alamamak ve hane içi rollerle kuşatılmışlık kadınların dışarıdaki kamusal hayatla, büyük toplumsal ve
siyasal meselelerle ilgilenmelerini önleyen, dolayısıyla da onları deneyim veya görüşlerini yazmaktan
caydıran en önemli engeller olmuştur.
Virginia Woolf’un belirttiği üzere sabit bir gelirleri ve hem gerçek hem de mecazi anlamda
kendilerine ait bir alanları bulunmadığından, kadınlar yazmanın gerektirdiği temel koşullardan bile
yoksundular. Bazı kadınlar yazmak için gerekli araçlara zamanla sahip olsalar bile kadınların
deneyimlerinin, meşgalelerinin, fikirlerinin ve önemsedikleri şeylerin elzem olmadığını ısrarla iddia
eden ataerkil hükümler altında yazacak cesareti bulmak da kolay olmasa gerekti. Kanonik tarih ve
sosyal bilim literatürü kadınların insanlık tarihinin aktörleri olduğunu göz ardı etmişti; kadın
hayatlarına yönelik kayıtsızlık ve körlük nedeniyle kadın deneyimleri uzun süre başvurulması gerekli
bilgi kaynakları olarak görülmemişti.