sempozyum_bildiri_kitabi

Melodram. Hem çok sıradan, hem çok yapıştırma, hem de çok sentetik şeylerin biraradalığı. Hem
duygusal, hem acıklı olaylar zincirlemesi. Rahat, hafif, kanatlı, keyifli hissettirecek ruh halini
yakalamak zor. Bağımsız basın, sanatçı ya da birey sürekli örseleniyor. Eğlencesizlik diyebilirim bir
başka çağrışım olarak ya da bir çeşit kaba mesafesizlik. Genel bir eksiklik var ülkemizde, o da iyi bir
ruh halinin eksikliği olabilir.
Türk kültürü yaratıcılıktan korkan bir kültür diyebilir miyiz?
Evet diyebiliriz. Aslında yaratıcılık korkulması gereken bir şey ama olgunlaşmamış ruhlar için.
Olgunlaştıkça yaratıcılığın, seni uçuracak kanatlar olduğunu görüyorsun.
Kop‐Art mekanının sonu nasıl oldu?
İşbirliği sona erdi ve parçalandık.
Ne zaman sonlandı tam olarak?
2011 Ekim’de “Kop‐Art’tan Al Sana!” kapandı. Berlin’deki sergimizden bir süre sonraya tekabül
ediyor.
Bu serginin teması neydi?
“Beni Sen Güzelleştiriyorsun.” Sokak hayvanları bizimle yaşarken aslında yaşamımızı güzelleştirir,
zenginleştirir çoğu insan bunun farkında olmasa da. Biz bu çalışmada hayvanları estetik bir değermiş
gibi göstermek istedik. Sokak hayatının karmaşasını ve zorluğunu yansıtmak istedik her canlı için.
Berlin izleyicisini, İstanbul’dan alternatif yüzlerle tanıştırdık.
Kaç yılıydı?
2010 yılıydı. Berlin sergimizde “Etyemezliğe Çağrı” metnimizle ilgili performans‐filmimizi de gösterdik.
O da çok ses getirdi. İnsanları endüstriyel etoburluğa son vermeleri için didaktik olmadan nasıl
yakalayabiliriz diye düşündük, Kop‐Art’ın her zamanki davetkarlığıyla.
Çok etkileyici bir sanat manifestonuz var. Bu manifesto hangi aşamada kaleme alındı?
Manifesto en baştan beri vardı. 2002’de, İz Öztat’la birlikte yazdık.
Manifestonun ilk cümlesi, “Sanat aracılığıyla trendleri belirleyen sessiz dikte zorbalığını yok et.”
Çok Dada bir cümle.
Türkiye’de dikte zorbalığı “sessizliğin” içinde var. Bakışlarda, tavırlarda. Sadece sanatta değil,
hayatın her alanında dayatmacı bir yapı var aslında. Sadece sanatçının değil, bireyin yaratıcılığını da
yok eden bir durum söz konusu. Burada “aktivizme” davet eden bir çağrı da söz konusu. İnsanların
sessiz dikte zorbalığını fark etmesi için sanatı kullanmaya bir çağrı yapıyorsunuz. Bunu yaparken
sadece zihne değil, insanın bütünlüğüne hitap ediyorsunuz. Duygulara da, dürtülere de hitap
ediyorsunuz.
İkinci cümleniz “Es geç, ciddiye alma, yönlendir.”
Es geçmek de bir olgunluktur.
“Proaktif de ol” diyor başka bir yandan.
“Güç sende toplansın, sen belirleyici ol” diyor.
“Yaratıcı etkileşimi her haliyle kullan, sınır tanımadan.”