sempozyum_bildiri_kitabi

Beşpınar, seçmen kadınların desteğini ise çok farklı buluyor, partili kadınlardan çok daha samimi
bir destek olarak nitelendiriyor. Seçmen kadınlar ona karşı hep çok samimi ve çok olumlu
davranmıştır:
İnci abla sen varsın değil mi? “Evet ben varım”. Tamam sen varsan biz de varız. Sen ne
diyorsan biz onu yaparız. Destek olacağız. Bu akşam kahveye kocalarımızı da gönderiyoruz.
Onlara kentsel dönüşümü sen anlat. Bize de çok güzel anlattın diyorlardı bana.
Sonuç
İnci Beşpınar’ın anlatılarında yerel siyasette kadınların temsiliyet düzeyinde eksik yer alma
nedenleri hem genel, hem de kişisel düzeyde rahatlıkla görülebilmektedir. Onun özelinde deneyim,
beceri, çalışmak, partili olmak gibi faktörlerin kadınlar iktidara talip olduğunda rahatlıkla göz ardı
edilebilmektedir. Onun anlamlandıramadığı da bu. Bu durum onun “neden ben değil” i sorgulamak
durumunda kaldığını gösteriyor. Oysa belediye başkanlığını “çok iyi yapabilirdim, çok da kaliteli
yapabilirdim” diyerek kararlılığını açıklıyor.
Onun anlatılarından Türkiye’de yerel siyasetin de ulusal siyaset gibi nasıl eril değerlerle yapıldığını
anlamak mümkün. Onun deneyiminde buradaki sorunun, kadınların parti içinde çalışmasından,
belediyelerde yönetimin belirli kademelerinde olmasından çok, erkeklerin iktidarı kadınlara bırakmak
istememesinden kaynaklandığı görülmektedir. O, iktidar kavramını biri üzerinde gücü olmaktan çok,
bir şeye gücü olmak anlamında kullanıyor. Amaç, ataerkil değerlerle örülmüş yerel siyasette, var olan
siyaset algısını ve anlayışını değiştirmektir. Ona göre bunun yolu, kadınların yerel siyasette ve özellikle
buradaki karar alma mekanizmalarında söz sahibi olmasıyla ve yerel yönetimlerin kadınların
ihtiyaçlarını ve çıkarlarını göz önünde bulundurarak politika üretmesiyle mümkün olabilecektir.
Keywords: Local politics, Oral history, Local government
Dr. Berrin OKTAY YILMAZ
Istanbul University Women’s Studies Department
Notlar
1
Ayşegül Yaraman, Türkiye’de Kadınların Siyasal Temsili (1935‐1999), (İstanbul: Bağlam Yayınları, 1999),
11.
2
Ayşe Güneş Ayata, “Siyaset ve Katılım”, Toplumsal Cinsiyet Sosyolojisi, ed. Yıldız Ecevit, Nadide Kalkıner,
(Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, 2011), 65.
3
A.g.e., 65.
4
Yaraman, Türkiye’de Kadınların Siyasal Temsili, 25.
5
A.g.e., 24.
6
Yüksek Seçim Kurulu, “30 Mart 2014 Mahalli İdareler Genel Seçimi Sonuçları”,
http://www.ysk.gov.tr.
7
Serpil Çakır, “Bir’in Nostaljisinden Kurtulmak: Siyaset Teorisine ve Pratiğine Cinsiyet Açısından
Bakış”, Yerli Bir Feminizme Doğru, ed.Aynur İlyasoğlu, Necla Akgökçe, (İstanbul: Sel Yayıncılık,
2001), 387.
8
Nihal Şirin Pınarcıoğlu, “Yerel Siyaset ve Kadın Katılımı: İstanbul ve Kocaeli’nde Niteliksel Bir Araştırma”
(Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi, 2011), 44.
9
A.g.e., 63.
10
A.g.e., 74.
11
Ayten Alkan, “Yerel Siyaset Kadınlar İçin Neden Önemli?”, Birikim 79 (Mart 2004): 72.
12 Sandra Harding, “Feminist Yöntem Diye Bir Şey Var mı?”, Farklı Feminizmler Açısından Kadın
Araştırmalarında Yöntem, ed. Serpil Çakır, Necla Akgökçe, (İstanbul:Sel Yayıncılık:1996), 40.
13 Serpil Çakır, “Sözlü Tarihte Yöntemsel Açılımlar”, Yerel Tarih Yöntem ve Deneyimler: II.Sözlü Tarih
Atölyesi, ed. Ayşe Durakbaşa, Özlem Şahin, (Muğla: Muğla Belediyesi Kültür Yayınları, 2007), 132.
14
Gülay Talaslı, Siyaset Çıkmazında Kadın, (Ankara: Ümit Yayıncılık, 1996), 164.
15
Serpil Çakır, Erkek Kulübünde Siyaset‐Kadın Parlamenterlerle Sözlü Tarih ”, (İstanbul:2013), 340.
16
A.g.e., 209.