sempozyum_bildiri_kitabi

diğer yanıyla modernliği temsil eden Halide Edip’in kendi özel yaşamı ve davranışları için aldığı bir
kararın ifadesi olabilir.
İnci Aral ve İçimden Kuşlar Göçüyor
İnci Aral, anı‐roman olarak takdim edilen bu eserini 1997 yılında yazmıştır. Bu çalışmada eserin
1998 tarihli ikinci baskısı 15 kullanılmıştır. Yazar kitapta 1989 yılında başlayan hastalık öyküsünü
merkeze almakta, ancak çeşitli geri dönüşlerle yaşamının başka dönemleri ve deneyimleri hakkında
da bilgi vermektedir. Hastalık öyküsü, bir kanser tanısı ve onu izleyen ameliyatla başlamıştır.
(Doktor) Benimle ilgileniyor ve dostça davranıyor. ‘Ameliyat olman gerekiyor’ diyor.
‘Sakin ol, kaygılanacak bir durum yok. Ama rahminin alınması gerekiyor.’ ‘Neden?’
‘Hücrelerde değişiklik var. Telaşlanma. Paniğe kapılmak yok, tamam mı? Kaç yaşındasın?’
‘Kırk üç.’ ‘Bundan sonra çocuk düşünmüyorsun herhalde. Bu organ sana gerekli değil artık.
Zaten yakında menopoza gireceksin. Alınsın her şey bitsin.’ ‘Kanser mi?’ ‘Evet ama
başlangıç. Çok erken yakalanmış bir olay.’ 16
Yazar kanser tanısını doğal bir kaygıyla karşılamış ve hemen ameliyat edilmiştir. Ancak ameliyatı
izleyen süreç ona kanser hastası olduğunu adeta unutturmuştur. Yumurtalıklarının alınması nedeniyle
erken menopoza gireceği ve bunun yol açacağı sıkıntılar konusunda yeterince bilgilendirilmemiş
olduğu için, çok güç bir dönem geçirmiş, evliliğinde sarsıntılar yaşamış ve bir dönem yazı yazamaz
hale gelmiştir. Hastaların hekimlerle ilişkilerinde sıklıkla yakındıkları yetersiz iletişim ve bilgilenme
sorunu İnci Aral’ın da başına gelmiştir.
Hastaneden çıkacağım gün bir ampul depo östrojen yapıyorlar kalçamdan. Hemşire
menopoz yüzünden bunun gerekli olduğunu ve yaptığı dozun bana bir ay yeteceğini
söylüyor. Sonra yeniden yaptırmamı öğütlüyor. Menopoza girmiş olduğum için huzurlu
muyum yoksa kaderime razı mı oluyorum bilmiyorum. Düşünmüyorum bunu. 17
Böylece İnci Aral, menopoz belirtilerini geciktirmek için hormon tedavisi alan kadınlar kervanına
katılmış, zamanla ilacı bırakmak istediğinde şikâyetleri çok yoğunlaştığı için yeniden ilaç kullanmaya
başlamıştır.
Hiçbir reçetenin insanı cennete taşımayacağını, vaat edilen özgürlüğe
kavuşturamayacağını, yeniden yaratamayacağını biliyorum. Gençlik iksiri henüz bulunmadı.
Ama insan kendini birdenbire büyük bir yıkım içinde bulduğunda bedeninin ona ihanet
ettiği duygusu içine giriyor ve tepki duyuyor. Ben bedenimle olabildiğince barışık yaşamak
istiyorum oysa. İyimser, sağlıklı ve rahat olmak, bu eşikten öbür tarafa sürünerek değil,
yavaşça, başarılı bir biçimde geçmek istiyorum. Bu noktada yardıma gereksinmem var.
Östrojen almaya başlıyorum. 18
İnci Aral’ın yaşadıkları menopozun yoğun biçimde medikalize edildiği döneme rastlamıştır.
1970’lerden itibaren menopozun kadınlar için üremenin dolayısıyla kadınlığın sonu olduğu, yaşlılığın
sıcak basmaları, sinir buhranları, unutkanlık, depresyon, şişmanlık ve cinsel isteksizlik ile birlikte
geleceği söylemi egemen hale gelmiştir. Çoğu modern kadın tüm hemcinslerinin yaşayacağı,
dolayısıyla normal sayılması gereken bu sürece patolojik görünüm veren bu söylemin etkisiyle
menopozu büyük bir kaygı konusu haline getirmiş ve önerilen tedaviyi kabul etmiştir. Bu durum
menopoz tedavisinde kullanılan hormonların belli yaşlılık belirtilerini ve hastalıkları zannedildiği kadar
ötelemediğinin ve kanser riskini arttırdığının ortaya konduğu 2000’li yıllara dek devam etmiştir. İnci
Aral da, bedenlerindeki ve ruh hallerindeki tüm değişimleri menopozla bağlantılandıran orta yaşlı
kadınlar arasında yerini almış, yaşlanma gerçeği karşısında doğru bir tavır alabilmek için tıp desteğine
ihtiyacı olduğuna kendini inandırmıştır: