sempozyum_bildiri_kitabi

en çok bahsedenler, haksızlığın en büyüğünü yaptılar. Daha dün bizim gibi refah ve saadeti;
evi, barkı olan İzmir’deki dindaşlarımız, beyaz saçlı kadınlarımız, kundaktaki yavrularımız
Yunanlıların süngüsünden geçti. Her tarafı yüksek minarelerinden beş vakitte ism‐i
celâlullah bağıran Adanamız, Antalyamız ve en nihayet güzel Ayıntab, Maraş, Urfamız
elimizden alınmak isteniyor.
Hanımlar! Büyük felâketlerimiz önünde evlâtlarımızın, kardeşlerimizin kanıyla
suladığımız yurtlarımızın işgaline, kardeşlerimizin felâketine susacak mıyız? Hayır
hanımefendiler! Mağlubuz, silâhımız yok, fakat göğsümüzde imanımız, bütün dünyayı halk
eden Allahımız var. İşte biz de imanımıza ve Allahımıza istinaden haksızlara haksızlıklarını
yüzlerine vurur ve cihan huzurunda ilân ettikleri adaleti taleb ederiz.
Hanımlar! Biz, dünyayı kanlara boğan, insanları tavuklar gibi boğazlayan erkeklere
müracaat edecek değiliz. Bizim gibi şefkatle, merhametle düşündüklerine şüphe
etmediğimiz İtilâf devletlerinin büyük kadınlarına müracaat edecek ve birer telgrafla, bize
yapılan haksızlıkları yazacak ve anlatacağız. Eğer onlar da hakkımızı teslim etmezlerse,
evlâtlarımızın kanlarına kendi kanımızı karıştırarak erkeklerimizle bir safta, dinimiz ve
istiklâlimiz için ölecek; haksızlara, zalimlere tarihin lanetlerini terk ederek şehâmetle
öleceğiz 6
Mitingde aşağıdaki kararlar alınmıştır:
1. Ateşkesten beri memleketimizin uğradığı haksızlıkların giderilmesi amacıyla padişaha bir talep
telgrafı gönderilmesi.
2. Meşru haklarımızı almamıza yardımcı olmaları için İngiltere ve İtalya kraliçelerine, ABD Başkanının
ve Fransa Cumhurbaşkanının eşlerine telgraflar gönderilmesi.
3. Bu telgrafların suretlerinin Osmanlı ve yabancı basına, İtilâf devletleri mümessillerine tebliğ
edilmesi ricasıyla sadrazamlık katına telgraf gönderilmesi.
Bu doğrultuda padişaha ve sadrazama telgraflar çekilmiştir. İngiltere ve İtalya kraliçelerine, ABD
Başkanı Wilson ile Fransa Cumhurbaşkanı Poincaré’nin eşlerine, diplomatik üslûpla kaleme alınmış
telgraflar gönderilerek işgaller kınanmıştır. Fransa ile geçmişteki ikili ilişkilere değinilmiş, Amerika’ya
Wilson Prensipleri hatırlatılarak bunların ne olduğu sorulmuştur.
Kurtuluş Savaşında eli silah tutanlar cepheye koşmuşlar, geride kalan kadınlar ise askerin giyim,
kuşam ve erzakını hazırlamışlar, cepheye silah ve cephane taşımışlardır. Bunun yanı sıra birçok ilde
kadınların başını çektiği protesto mitingleri düzenlenmiştir. Zekiye Hanım’ın başkanlığında
Kastamonu’da düzenlenen büyük kadınlar mitingi Milli Mücadele’ye verilen desteği ve vatanın
kurtulması için kadınlarımızın her türlü fedakârlığa hazır olduklarını gösterir. Mitinge ilişkin öne çıkan
hususlar şunlardır:
‐Üç binden fazla kadının bir araya toplanması, bu toplantının bir taşra vilayeti olan Kastamonu’da
gerçekleşmiş olması dikkat çekicidir. Kadınlar böyle bir eyleme katılmakta azimli ve kararlıdır.
‐Birinci Dünya Savaşında hemen her aileden savaşa katılım olmuş, her kadının eşi, kardeşi, çocuğu
veya bir yakını şehit olmuş veya yaralanmıştır. Her hanede mutlaka bir üzüntü kaynağı vardır.
‐Mitinge katılan kadınların kültür seviyeleri yüksektir. Kültüre ve bilgiye dayalı bilinçlenme, mitinge
katılımın en önemli etkenlerinden biridir. Kastamonulu kadınların millî şuurlarının yüksek seviyesi,
Mustafa Kemal Paşa’nın Ankara’ya gelişinden önce yapılan bu eylemde görülmektedir. Bu, sadece
onların değil, tüm Türk kadınlarının ortak coşkusudur.
Zekiye Olgaçay ve ailesinin Mersin’deki çalışmaları
20 Ekim 1921 Ankara Antlaşması uyarınca işgalci Fransız kuvvetleri ve yandaşları Çukurova'dan
çekilmeye başlayınca, Halil Olgaçay Ankara Hükümeti'nin ilk Adana Polis Müdürü olmuş, bölgeyi