sempozyum_bildiri_kitabi

söylemektedir. Aynı genç kadın kızlara dönük bir çifte standart olduğundan bahsetmekte,
oğlanlarınkine daha olumlu bakıldığını, kızların biriyle çıkmasına ilişkin ise, kızdan bahseden kişi kızı
seviyorsa, biriyle çıkmak olumlu, kız sevilmiyorsa olumsuz bir özellik olarak ifade edildiğini
söylemektedir. 2. ve 3. kuşaktan birer kadın evlilik öncesi cinsel birlikteliğe olumsuz bakmamaktadır.
İlk cinsel deneyime dair duygular
Düğün gecesine ilişkin kimi zaman bilgilendirme dahi yapılmamış, yapılmışsa bile cinsel bir
bilgilendirmeden ziyade kanının doğru akıtılması ile ilgili bilgi verilmiştir. Evlenmeden önce 1. ve 2.
kuşağın olumsuz birtakım şeyler duyduğu(oturamayan kadınlar, acı), bu deneyimin acı ve kan olarak
ifade edildiği, korku ve endişeli bir bekleyiş yaşadıkları, kimilerinin korktukları gibi olmadığını
yaşayarak gördüleri öğrenilmektedir.
Cinsel birleşme acı ile ilişkilendirilerek aktarılmaktadır. Bekar kadınlar korkutularak evlilik
öncesinde cinsel yakınlaşmadan uzak tutulmaktadır. Kadınların hiçbiri, bu deneyimlerini zevk ve
mutluluk kelimeleri ile anlatmamaktadır. Görev, ispat, rahatlama, utanma, korku bu deneyimle ilgili
kullanılan kelimelerdir. Acı ise öncesinde en çok duydukları kelimedir. “Oturamayan kadınlar”,
"yolculuğa çıkınca rahatsız olabilir." benzeri ifadeler, bu deneyimin acı ve sıkıntı ile yaşanmasının
normalleştirilmiş olduğunu göstermektedir. Rahatsızlık, ya da daha aşırı kanamada beklenen durumlar
olmaktadır.
1. ve 2. kuşak evli kadınlar, ilk deneyimleri bekaret bozmaya dayalı olsa da endişe duymakta, ancak
bunu dehşet ifadeleri ile anlamlandırmamakta, normal, ya da böyle olması gerektiğini
kabullenmektedir.
Bekareti 1. ve 2. kuşak "bozma" diye ifadelendirirken, 3. kuşak "kayıp" olarak ifadelendirmektedir.
Yalnızca 2. kuşaktan bir katılımcı bu ifadeleri kullanmamaktadır.
Bekaret kelimesi 1. ve 2. kuşaktan biri dışında pek bilinmemektedir. Kız, kızlık bozma kavramları
yaygın olarak kullanılmaktadır.
Geleneksel tutumu savunanlar daha net ifadeler kullanırken, gelenekten uzak düşünceleri
savunanlar o kadar rahat değildir. 2. Kuşaktaki bir anne geleneksel tutumu savunmadığını söylese de,
kızı böyle algılamamaktadır. Yeni şeyleri savunurken zorlanmaktadır. Ağabeyinin bakire olmayan bir
kadınla evlenmesiyle ilgili soruya "Fark eder mi, etmez, olsa iyi olur, ama fark etmez, beni ne
ilgilendirir ki, kararı, abim karar versin." diyerek yanıtlamaktadır. Ağabeyinin bir kızla cinsel birliktelik
yaşadığını öğrenmesinde hissedeceği duygu sorulduğunda cevabı "yıkılırım"dır.
Peki çalışmamızda söylenmeyenler var mı? Evin 2. kızının ilk gece yaşadıkları nedeniyle aşırı
kanama ile karşılaştığını ve üç günün sonunda hastaneye götürüldüğünü öğrenmiştim. 1. kuşaktan
anne kızının bu durumunu biliyordu. 2. kuşaktan ailenin kızı da ablasının yaşadığından haberdardı.
Çalışma sırasında sorulduğunda ilk gece sorun yaşayan kimseyi duymadıklarını ifade ettiler. Doğrudan
bunu söylerek sorunca anne durumu kabullenirken, kardeş ise bunu dayak yemiş olmasına bağlıyordu.
Düğün gecesi dayak yemek, bekaret bozmadan kaynaklı aşırı kanama yaşamaktan daha kabul
edilebilir bir açıklamaydı. Kadın deneyimlerini görünür kılmak o kadar kolay değildi, en acılısı sessizdi
yine. Başka söylenmeyenler var mıydı? Anlatılan, anlatılamayan kadınların deneyimleri ilk cinsel
deneyim olarak adlandırılabilir miydi?
Sonuç
Kentleşme ile evlilik öncesi ve evlilik törenlerine ilişkin pek çok geleneğin değiştiği görülmektedir.
Eski kuşaklar "evlendirildik." derken artık gençler evliliğe dair kendileri karar vermeye çalışmakta,
ancak ataerkil baskı evlilik öncesi cinsel birliktelik ve aileye uygun kişiyi seçme gibi konularda
sürmektedir. İlk cinsel birliktelik eski ve orta kuşaktan kadınlar için bir yakınlaşma değil, kanamaya
dayalı toplumsal bir olaydır, ilk cinsel deneyim denmeli mi tartışmalıdır. Kadının bekareti açıkça
konuşulmadan sürdürülmeye çalışılmaktadır. Genç kadınların bir kısmı buna direnmeye çalışmaktadır.