30.05.2016 Views

sempozyum_bildiri_kitabi

sempozyum_bildiri_kitabi

sempozyum_bildiri_kitabi

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

fotoğrafları evimizde ben işlerdim. Eşim bana yeni bir meslek kazandırdı. ‘Foto Mehmet’ in<br />

karısı’ lakabım buradan gelir. Sonra çocuklar büyüyünce ek iş olarak eşim kaptanlık<br />

yapmaya başladı. Bu defa da onun miçosu oldum. Kızımın yaptığı pansiyonu da 2 yıl birlikte<br />

çalıştırdık.<br />

O zamanlar yalnızca, bizim evde kitaplık vardı. Mahallenin çocukları bize gelirdi. Kocam,<br />

“ceketimi satar, kızlarımı okuturum”, derdi ve öyle yaptı. Şenay yüksek ziraat mühendisi,<br />

Nuray öğretmen, Feray maden mühendisi, İlkay işletme sahibi. Bugün eşimden kalan evde<br />

yalnız yaşıyorum. Kızlarım hep yardım ellerini uzatır. İlk geldiğim yıllardaki bu sokağın<br />

sakinliği, huzuru, bereketi yok. Eskiden evimden dalgaların sesini duyardım; şimdi ise bar<br />

sesleri hakim. Evlerin duvarlarında asılı duran Foto Barut’un fotoğraflarındaki bilinmeyen<br />

emeğimi düşündükçe mutlu oluyorum. Yaşayamadıklarımız olsa da şükrediyorum, keşke<br />

Foto Mehmetim de yaşasaydı.<br />

Kos Adası’ndan ‐ ÜFFET GÖYMEN<br />

1927’de Kos adası’ nda doğan Üffet Göymen, gemici bir babayla ev hanımı annenin çocuğu. Kırk<br />

günlükken Bodrum’a gelmiş ve 10 yaşında babasını kaybetmiş.<br />

Son söz<br />

Babamın ölümüyle işlerimiz zorlaştı. Gelirimiz denizdeki 140 tonluk gemimizdi. Ninem o<br />

yılların doktoru ve Belediye Başkanı Mümtaz Ataman’ın yanında çalışırdı. Ben de onunla<br />

işe giderken 5 yaşında okumayı öğrenmişim. Abim benden daha çok okumak isterdi. O<br />

yıllarda Bodrum’ a gelen Fevzi Çakmak, onu götürmek istediyse de olmamış.<br />

Görücü usulüyle evlendirildim. Eşim aşçıydı. Annem motorumuzun battığını duyunca<br />

merdivenden düştü ve sağlığını kaybetti. Altı çocuk sahibi oldum.Yaşamım onları adam<br />

etmekle geçti. Eşim hem bana hem anneme çok iyi davranırdı; sekiz yıl çöken anneme<br />

birlikte baktık. Kazandığı parayı hep bana getirirdi, süngere gittiğinde üç dört ay yalnız<br />

kalırdım. Turizm girdiğinde yedi yıl evimi pansiyon yaptım. Kendimiz bir odaya sıkışır, diğer<br />

odalara turist yatırırdım. Ordan aldığım parayla kızlara çeyiz, oğlanlara altın aldım. Süngere<br />

gidişler azalınca eşim hediyelik eşya satmaya başladı. Eğlence yerimiz deniz kenarıydı.<br />

Geceleri yatıp kalırdık kıyıda. Kapılarımızı iple bağlardık. Herkes birbirine güven duyardı.<br />

Bende güzellik, para, mal mülk yoktu; ama çocuklarım vardı.<br />

Şu anda oturduğum ev Fransa’daki kızımın. Onun sayesinde Eyfel Kulesi’ ne bile çıktım.<br />

Keşke bunları babaları da görebilseydi. Rumcayı unuttum sayılır. Birgün dudağıma boya<br />

süreyim dedim, ağabeyimden azar işittim. Eşim bizi aç susuz bırakmadı. Ondan hiç şiddet<br />

görmedim. Evlenince evlerimiz ayrıldığından kendi yağımız ve unumuzla kavrulduk.<br />

Görüyorsun çocuklarım hiç yalnız bırakmazlar. Çok şükür kendi işimi kendim yapmaktayım.<br />

İşte, geçmişten bugünlere taşınan bu kadın ruhu, Bodrum’ un sihirli doğası ve tarihiyle birleşerek,<br />

gelenlerin yüreklerini bırakarak gittiği, mutluluk ve barış şehri olmuştur. Çünkü, Bodrum’ un taşında,<br />

toprağında, karasında, denizinde, turizminde, kadın eli ve yüreği vardır.<br />

Sönmez Taner<br />

sonmez@murattaner.com<br />

Yukatı Mahalle, Kanlıkaya Sokak, No: 26, Gündoğan/Bodrum/Muğla/Türkiye<br />

Hatice Yücel<br />

yuceletut@gmail.com<br />

Tepecik Mahallesi Turgutreis Caddesi No:23/B Bodrum/Muğla/Türkiye

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!