Het Grote Conflict door Ellen White

vrijelik uit te spreken. Ze zouden niet slechts geloven en gehoorzamen, maar ook leren wat Gods woord zegt,
en ze ontkenden aan priesters of wereldlike overheden het recht van hen daarin te hinderen. Het Protest van
Spiers was een plechtige verklaring tegen godsdienstige onverdraagzaamheid, en een bewering van het recht
van alle mensen om God te aanbidden volgens de inspraak van hun eigen geweten.
De verklaring was uitgesproken. Hij stond in het geheugen geschreven van vele duizenden, en
opgetekend in de boeken des hemels, waar geen menselik pogen hem kon uitwissen. Het ganse evangeliese
Duitschland aanvaardde het Protest als de uitdrukking van zijn geloof. Alom hield men deze verklaring voor
een belofte van een nieuw en beter tijdperk. Een van de vorsten zei tot de Protestanten van Spiers: “Moge
de Almachtige, die u genade verleend heeft van een krachtige, vrije en onbevreesde belijdenis af te leggen,
u in diezelfde Christelike standvastigheid bewaren tot de dag der eeuwigheid.” Had de Hervorming, na met
enig goed gevolg bekroond te zijn geworden, erin toegestemd, toe te geven, ten einde de gunst van de wereld
te winnen, hij zou ontrouw geweest zijn aan God en aan zichzelf, en alzo zijn eigen ondergang bewerkt
hebben. De ondervinding van die edele hervormers 1D ‘Aubigné, boek 13, kap. 6. bevat een les voor alle
volgende eeuwen. Satans wijze van God en Zijn Woord tegen te werken is niet veranderd; hij is er nog
evenzeer tegen, dat de Schriften tot levensgids gemaakt worden, als in de zestiende eeuw. In onze tijd bestaat
er een grote afzwerving van die leer en voorschriften, en is het nodig, terug te keren tot het grote Protestantse
beginsel,— de Bijbel, en de Bijbel alleen als regel van geloof en wandel. De Satan werkt nog altijd met alle
middelen in zijn macht om godsdienstvrijheid te verstoren. De antichris- telike macht, welke de
ondertekenaars van het Protest van Spiers verwierpen,zoekt tans met vernieuwde ijver zijn verloren
oppergezag te herstellen. Hetzelfde getrouwe vasthouden aan Gods Woord, dat ten tijde van dat beslissende
ogenblik van de Hervorming aan de dag werd gelegd, vormt ook heden ten dage nog het enige uitzicht op
hervorming.
Er verschenen tekenen van gevaar voor de Protestanten. Maar tevens waren er bewijzen, dat Gods
hand uitgestrekt was om de getrouwen te beschermen. Het was omstreeks deze tijd, dat “Melanchton zijn
vriend Simon Grynaeus door de straten van Spiers heen haastig naar de Rijn geleidde, en er bij hem op
aanhield, dat hij zonder verwijl zou oversteken. Laatstgenoemde was verwonderd over zulk een overhaast
vluchten. Melanchton antwoordde: ‘Een oud man met een ernstig en plechtig uiterlik, maar die ik niet ken,
verscheen v——r mij en sprak: Binnen een paar minuten zullen er politiedienaren door Ferdinand
afgezonden worden om Grvnaeus te arresteren.’ ”
Die dag was Grynaeus ontroerd geworden door een preek van Faber, een bekende pausgezinde doktor,
en ging aan het eind ervan met hem spreken over het verdedigen van “zekere afschuwelike dwalingen.”
“Faber verborg zijn toorn, maar vervoegde zich onmiddellik daarna bij de koning, en verkreeg van hem een
bevelschrift tegen de onvoorzichtige professor van Heidelberg. Melanchton twijfelde er niet aan, dat de Heer
zijn vriend gered had door hem een van Zijn heilige engelen te zenden om hem te waarschuwen.
133