Het Grote Conflict door Ellen White

In zijn privaat leven werd bisschop Ridley genoemd “een voorbeeld van godsvrucht, eenvoud,
matigheid en regel. ” Fox spreekt van hem als “een man, versierd met uitstekende eigenschappen, . . . van
God geleerd, en nu ongetwijfeld in het boek des levens ingeschreven. ” John Knox.— Knox, de hervormer
van Schotland, werd in 1505 geboren. Hij werd opgevoed aan de Universiteit van Glasgow, en tot Katholiek
priester geordend. De geschriften van Jérome en Augustinus, en de invloed van de martelaar Wishart
bevrijdden hem van de banden van Rome, en hij werd een prediker van het evangelie. Toen het kasteel van
St. Andrews door de Fransen ingenomen werd, werd Knox gevangen genomen, en naar Rouaan gebracht
zijnde, diende hij negentien maanden als een galeislaaf. Bij zijn vrijlating maakte de staat van zaken in
Schotland zijn terugkeer onmogelik, en bracht hij enige tijd in Engeland door, dienst doende als kapelaan
voor Eduard VI.
Toen Maria op de troon kwam, ging hij naar Frankrijk en Génève, en werd op elk van deze plaatsen
herder van de Engelse bannelingen. Hij was zeer geacht door Calvijn, wiens leerstellingen hij voorstond.
Toen hij in 1559 naar Schotland terugkeerde, werd hij door de invloed van de Roomsen vogelvrij en tot rebel
verklaard, maar desniettegenstaande zette hij zijn werkzaamheden voort, en nam aandeel aan de vestiging
van de Hervorming in dat land, tot zijn dood in 1572.
John Bunyan.— Bunyan, zo algemeen bekend als de schrijver van “Des Pelgrims reize naar de
eeuwigheid,” werd in 1682 in Engeland geboren. Hij was de zoon van een blikslager van Elstow, en werd in
het handwerk van zijn vader opgeleid. Hij leerde echter enige van de gewone beginselen van onderwijs, en,
ofschoon weinig godsdienstig gezind, stond hij in zedelikheid ver boven de meesten van zijn klasse. Hij
diende voor een tijd in het parlementsleger, en hier werd een van zijn kameraden, terwijl hij op zijn post was,
gedood. Bunyan gevoelde, dat er een Goddelike hand tussenbeide gekomen was om zijn leven te redden, en
daardoor werd hij ertoe geleid, zijn aandacht aan godsdienstige dingen te schenken. Na een lange en zware
strijd vond hij vrede in Christus. Hij voegde zich bij de Baptisten, ontving van hen vrijheid tot prediken, en
werd na enige tijd een van hun beste leraren.
In 1660 werd Bunyan onder de onderdrukkende maatregelen, die er bij de “Restoratie” genomen
werden, in de Bedfordse gevangenis geworpen, waar hij twaalf jaren bleef. Tot onderhoud van zijn gezin
begon hij garen schoenveters met nestels te maken; maar hij weigerde volstandig òf om zijn geloof op te
geven, òf door list uit zijn gevangenis te ontsnappen, hetgeen hij gemakkelik had kunnen doen.
Hem werd de vrijheid aangeboden, als hij het prediken wilde opgeven, en gezegd, dat, als hij
volhardde in het tegenstaan van de wet, hij tot verbanning veroordeeld zou worden, en ter dood, zo hij naar
Engeland terugkeerde. Zijn antwoord was: “Als ge er mij vandaag uitlaat, preek ik morgen weer.” Maar het
doel van zijn vervolgers werd verijdeld, want “De Pelgrimsreize, ” die hij in zijn gevangenis schreef, heeft
de heilswaarheden geleerd, waar de Engelse taal ook maar gesproken wordt, en is in elke taal van de
484