Het Grote Conflict door Ellen White

“Niemand weet de dag of het uur,” was de bewijsgrond, welke zij, die het Advent-geloof verwierpen,
het meest aanvoerden. De tekst luidt: “Doch van die dag en die ure weet niemand, ook niet de engelen der
hemelen, dan Mijn Vader alleen.”2 Een duidelike en steekhoudende verklaring van deze tekst werd gegeven
door hen, die naar de Heer uitzagen, en het verkeerde gebruik, dat hun tegenstanders ervan maakten, werd
helder aangetoond. De woorden werden door Christus gebruikt in dat gedenkwaardige gesprek met Zijn
discipelen op de Olijfberg, nadat Hij voor de laatste maal de tempel verlaten had. De discipelen hadden de
vraag gesteld: “Welk zal het teken zijn van Uw toekomst, en van de voleinding van de (2 Petrus 3:3, 4. ;
Matth. 24:36) wereld?” Jezus gaf hun tekenen, en zei: “Wanneer gij al deze dingen zult zien, zo weet, dat
het nabij is, voor de deur.”
Men moet het ene gezegde van de Heiland het andere niet te niet laten doen. Ofschoon niemand de
dag of het uur van Zijn komst weet, wordt ons geleerd en wordt er verwacht, dat we weten zullen, wanneer
die nabij is. We leren verder, dat het voor ons even noodlottig zal wezen, wanneer wij op Zijn waarschuwing
geen acht slaan, en weigeren of verzuimen op te letten, wanneer Zijn wederkomst nabij is, als het voor hen,
die in de dagen van Noach leefden, was om niet te weten, wanneer de vloed zou komen. En de gelijkenis in
hetzelfde hoofdstuk, waarin de getrouwe dienstknecht met de ontrouwe vergeleken wordt, en waarin wordt
gesproken van het oordeel over hem, die in zijn hart zei: “Mijn heer vertoeft te komen,” toont aan, in welk
licht Christus degenen zal beschouwen en belonen, die Hij vinden zal wakende, en van Zijn komst
getuigende, en hen, die het ontkennen. “Waakt dan,” zegt Hij, “zalig is die dienstknecht, welke Zijn heer,
komende, zal vinden alzo doende.” “Indien gij dan niet waakt, zo zal Ik over u komen als een dief, en ge
zult niet weten, op wat ure Ik over u komen zal.”
Paulus spreekt van een klasse van mensen, voor welke de verschijning van de Heer onverwacht wezen
zal. “De dag des Heren zal alzo komen, gelijk een dief in de nacht. Want wanneer ze zullen zeggen: Het is
vrede en zonder gevaar; dan zal een haastig verderf hun overkomen, ... en ze zullen het geenszins
ontvlieden.”3 Maar Hij voegt er bij voor hen, die acht hebben geslagen op de waarschuwing van de Heiland:
“Maar gij, broeders! gij zijt niet in duisternis, dat u die dag als een dief zou bevangen. Gij zijt allen kinderen
des lichts, en kinderen des daags; wij zijn niet des nachts, noch der duisternis.”3
Aldus werd aangetoond, dat de Schrift de mensen geen reden geeft om in onwetendheid te blijven
aangaande de nabijheid van de wederkomst van Christus. Maar zij, die slechts een verontschuldiging
verlangden om de waarheid te kunnen verwerpen, sloten hun oren voor deze verklaring; en de stoutmoedige
spotter, evenals de predikant, die Christus beleed, bleef de woorden herhalen: “Niemand weet de dag of
het uur.” Als de mensen opgewekt werden, en naar de weg der zaligheid begonnen te vragen, stelden
godsdienstonderwijzers zich tassen hen en de waarheid in, en trachtten hun vrees tot bedaren te brengen door
het woord van God verkeerd uit te leggen. Ontrouwe wachters namen deel aan het werk van de grote
verleider en riepen: “Vrede, vrede!” terwijl God van geen vrede gesproken had. Gelijk de Farizeën in de tijd
246