Het Grote Conflict door Ellen White

aanwijzen. De heer Miller was juist in zijn berekening van de profetiese tijd en het jaar-dag beginsel, waarop
die berekening berustte. Zijn vergissing in de aard van de gebeurtenis aan het ernde van het profetiese
tijdperk is in dit boekwerk aangetoond. Volgende op de teleurstelling van de heer Miller, verdeelden zich
belijdende advent-gelovigen in verschillende partijen, welke, de grond, waarop de boodschap van de heer
Miller berustte, verlatende, de profetiese tijdvakken trachtten te regelen, en tijd vast te stellen voor de komst
van de Heer, of die geheel en al voorbij te zien. Sommigen van hen, die beweren Zijn volgelingen te zijn —
met onschriftuurlike beschouwingen over Christus en Zijn priesterschap, over een toekomstige genadetijd,
over een plan der eeuwen, over de God- delikheid van Christus,— staan even ver verwijderd van de
beginselen, die door William Miller gevolgd werden, als de evenachtslijn van de polen is. De ware opvolgers
van William Miller en al Gods hervormers zijn zij, die de rechte beginselen van schriftverklaring volgen, en
geleid worden door het zich volgens deze beginselen steeds ontwikkelende woord. Miller was een van Gods
wachters, roepende, “De morgenstond daagt,” en een menigte stemmen uit alle landen paarden zich aan de
zijne.
Noot 33. Bladz. 380. Profetiese Datums.— Zie Noot 34.
Noot 34. Bladz. 382. Profetiese Datums.— De historiese en chrono- logiese feiten in verband met do
profetiese perioden van Daniël 8 en 9, tezamen met veel bewijzen, die onbetwistbaar wijzen op het jaar 457
v. C., als de rechte tijd, vanwaar men beginnen moet deze perioden te rekenen, zijn door veel onderzoekers
van de profetieën duidelik aangegeven. Zie Stanley Leathes, “Old Testament Prophecy,” lectures 10, 11
(Warburton Lectures voor 1876-1880); W. Goode, “Fulfilled Prophecy,” preek 10, Noot A ingesloten
(Warburton Lectures for 1854- 1858); A. Thom, “Chronology of Prophecy,” pp. 26-106 (Londen, ed., 1848) ;
Sir Isaac Newton, “Observations upon the Prophecies of Daniel, and the Apocalypse of St. John,” kap. 10
(Londen, ed., 1733, pp. 128- 143); Uriah Smith, “Thoughts on Daniel and the Revelation,” deel 1, kap. 8, 9.
Over de datum van de kruisiging zie Wm. Hales, “Analysis of Chronology,” Deel I, pp. 94-101; Deel III, pp.
164-258 (2de Londen, ed., 1830); D. D. Aelisil “Biblisches Handwörterbuch, Notes on Dan. 9:24-27.”
Noot 35. Bladz. 390. Val van het Ottomaanse Rijk.— Voor verdere biezonderheden aangaande de
voorspelde val van het Ottomaanse rijk in de maand Augustus 1840, zie J. Litch, “The Probability of the
Second Coming of Christ about a. d. 1843” (uitgegeven in Junie 1838) ; J. Litch, “An Address to the Clergy”
(uitgegeven in de lente van 1840; een tweede uitgave, met historiese gegevens tot handhaving van de
juistheid van voorgaande berekeningen van het profetiese tijdvak, strekkende tot de val het Ottomaanse rijk,
werd in 1841 uitgegeven) ; de Advent Shield and Review, Deel I (1844), No. 1, artikel 2, pp. 56, 57, 59-61;
J. N. Loughborough, “The Great Advent Movement,” pp. 129-132 (1905 ed.); J. Litch, artikel in Signs of
the Times, and Expositor of Prophecy, 1 Aug. 1840. Zie ook artikel in Signs of the Times, and Expositor of
Prophecy, 1 Febr. 1841.
472