Het Grote Conflict door Ellen White

overspeleressen! weet ge niet, dat de vriendschap van de wereld een vijandschap Gods is? Zo wie dan een
vriend van de wereld wil zijn, die wordt een vijand van God gesteld.”
De vrouw (Babylon) van Openbaring 17 wordt beschreven als “bekleed met purper en scharlaken,en versierd
met — goud,en kostelik gesteente, en paarlen, en had in haar hand een gouden drinkbeker, vol van gruwelen
en van onreinigheid. . . . En op haar voorhoofd was een naam geschreven, name- lik Verborgenheid, het
grote Babylon, de moeder van hoererijen.” De profeet zegt: “Ik zag dat de vrouw dronken was van het bloed
van de heiligen, en van het bloed van de getuigen van Jezus.” Babylon wordt verder gezegd te zijn: “De
grote stad, die het koninkrijk heeft over de konin- gen van de aarde.”3 De macht, die zoveel eeuwen
achtereen despoties geheerst heeft over de vorsten van de Christenheid, is Rome. De purperen en scharlaken
kleur, het goud en de kostelike stenen en paarlen, geven een duidelik beeld van de pracht en meer dan
koninklike praal, die de trotse paus van Rome ten toont spreidt. En van geen andere macht kon het met
zoveel waarheid gezegd worden, dat hij “dronken was van het bloed van de heiligen,” als van die kerk, die
de volgelingen van Christus zo wreed vervolgd heeft. Babylon wordt ook beschuldigd van de zonde van in
onwettige verhouding gestaan te hebben tot “de koningen van de aarde.” Het was door zich van de Heer af
te keren, en zich met de heidenen te vergezelschappen, dat de Joodse kerk een hoer werd; en over Rome
wordt een zelfde oordeel uitgesproken, omdat het zich op dezelfde wijze besmet heeft door bij wereldlike
machten steun te zoeken.
Babylon wordt gezegd “de moeder van hoererijen” (of “van de hoeren”) te zijn. Door haar dochters
moeten kerken zinnebeeldig voorgesteld worden, die zich vasthouden aan haar leer en overleveringen, en
haar voorbeeld volgen van de waarheid en goedkeuring Gods op te offeren om een onwettige verbintenis
met de wereld aan te knopen. De boodschap van Openbaring 14, welke de val van Babylon aankondigt, moet
van toepassing zijn op godsdienstige lichamen, die eenmaal rein geweest, en nu bedorven geworden zijn.
Daar deze boodschap op de waarschuwing tegen het oordeel volgt, moet hij in de laatste dagen gegeven
worden, en kan daarom niet op de Roomse Kerk alleen doelen, want die kerk heeft sedert vele eeuwen in
een gevallen toestand verkeerd. Daarenboven wordt Gods volk in het achttiende hoofdstuk van de
Openbaring opgeroepen om uit Babylon te gaan. Volgens deze tekst moeten er velen van Gods volk nog in
Babylon zijn. En bij welke godsdienstige lichamen kan men het grootste deel van de volgelingen van
Christus tans vinden?
Zonder twijfel in de verschillende kerken, die het Protestantse geloof belijden. Ten tijde van hun
stichting verklaarden deze kerken zich op edele wijze voor God en de waarheid, en Zijn zegen was over hen.
Zelfs de ongelovige wereld was gedwongen om de weldadige uitkomsten te erkennen, die de aanname van
de grondbeginselen van het evangelie ten gevolge had. De profeet zegt tot Israël: “Daarom ging van u een
naam uit onder de heidenen om uw schoonheid: want die was volmaakt door Mijn heerlik- heid, die Ik op u
gelegd had, spreekt de Heer, Heer.” Maar ze vielen door dezelfde begeerte, die de vloek en het verderf van
254