Het Grote Conflict door Ellen White

Noot 23. Bladz. 305. Oorzaken van de Franse Revolutie.— Over de verreikende gevolgen van de
verwerping van de Bijbel, en de godsdienst van de Bijbel, door het volk van Frankrijk, zie H. Von Sybel,
“Geschichte der Revolutionszeit,” boek 5, kap. 1, par. 3-7; H. T. Buckle, “History of Civilization in England,”
kap. 8, 12 (N. Y. ed., 1895, Deel I, pp. 364-366, 369-371, 437, 550, 540, 541); J. Cr. Lorimer, “An Historical
Sketch of the Protestant Church in France,” kap. 8, par. 6, 7. Noot 24. Bladz. 306. Profetiese Datums.— Zie
Noot 34. Noot 25. Bladz. 308. Pogingen om de Bijbel te Onderdrukken en
Te Niet te Doen.— Verwijzende naar de langvoortgezette pogingen in Frankrijk om de Bijbel te
onderdrukken — voornamelik vertalingen ervan in de volkstaal, zegt Gaussen het volgende: “Het dekreet
van Toulouse, 1229,” waardoor opgericht werd de “rechtbank van de In- kwisitie tegen alle lezers van de
Bijbel in de volkstaal, . . . was een edikt van vuur, bloedvergieting, en verwoesting. In het 3de, 4de, 5de en
6de hoofdstuk ervan verordineerda het de volkomen verwoesting van de huizen, de nederigste schuilplaatsen,
en zelfs de onderaardse verblijfplaatsen van mensen, die veroordeeld waren wegens het bezit van de Schrift;
dat ze moesten vervolgd worden tot in de bossen en grotten van de aarde; en dat zelfs zij, die hun huisvesting
gaven, streng gestraft moesten worden.” Als gevolg hiervan werd de Bijbel “overal verboden; hij verdween,
als het ware, onder de grond; hij daalde neer in het graf.” Deze dekreten werden “vijf honderd jaren lang
gevolgd door talloze straffen, waarin het bloed van de heiligen als water vloeide.”—L. Gaussen, “The Canon
of the Holy Scriptures,” deel 2, kap. 7, sektie 5, prop. 561; en kap. 18, sektie 2, prop. 641, par. 2.
Over de speciale pogingen aangewend om de Bijbel te vernietigen gedurende Het Schrikbewind aan
het einde van het jaar 1793, zegt Dr. Lorimer: “Waar er maar een Bijbel gevonden kon worden, kon men
zeggen, dat die tot de dood toe vervolgd werd; zelfs z— erg, dat verscheidene achtenswaardige
bijbelverklaarders het doden van de twee getuigen in het elfde hoofdstuk van de Openbaring aannemen te
zijn de algemene onderdrukking, neen, te niet doening van het Oude en Nieuwe Testament in Frankrijk in
die tijd.”—J. G. Lorimer, “An Historical Sketch of the Protestant Church in France,” kap. 8, par. 4, 5.
Zie ook G. P. Fisher, “The Reformation,” kap. 15, par. 16; E. Petavel, “The Bible in France,” kap. 2,
par. 3, 8-10, 13, 21 (Paris ed., 1834); G. H. Putman, “The Censorship of the Church of Rome,” Deel II, kap.
4 (1906 ed., pp. 97, 99, 101, 102); Deel II, kap. 2 (pp. 15-19). Noot 26. Bladz. 320. Het Schrikbewind.—
Over het verantwoordelik staan van misleide voormannen, in kerk en staat beide, en voornamelik in de kerk,
voor de tonelen van de Franse Revolutie, zie W. M. Sloane, “The French Revolution and Religious Reform,”
Voorrede, en kap. 2, par. 1, 2, 10-14 (1901 ed., pp. vii-ix, 19, 20,
26-31, 40) ; P. Schaff, in “Papers of the American Society of Church History,” Deel I, pp. 38, 44; J.
G. Lorimer, “An Historical Sketch of the Protestant Church of France,” kap. 8, par. 6, 7; A. Galton, “Church
and State in France, 1300-1907,” kap. 3, sektie 2 (Londen, ed., 1907); Sir J. Stephen, “Lectures on the History
of France,” lecture 16, par. 60.
469