Het Grote Conflict door Ellen White

Daar de wet der liefde het fondament van de regering Gods was, hing het geluk van alle geschapen
wezens af van hun volkomen overeenstemming met de grote grondbeginselen van gerechtigheid in deze wet.
God verlangt van al Zijn schepselen de dienst der liefde,— huldebetoon dat voortvloeit uit een welbegrepen
waardering van Zijn karakter. Hij schept geen behagen in gedwongen trouw, en schenkt aan allen vrijheid
van wil, opdat ze Hem vrijwillig dienen zouden.
Eén echter was er, die deze vrijheid verkoos te misbruiken. De zonde had zijn oorsprong bij hem, die
na Christus door God het meest geëerd werd, en het hoogst stond in macht en heerlikheid onder de
hemelbewoners. V——r zijn val was Lucifer de eerste van de overdekkende cherubim, heilig en onbesmet.
“Zo zegt de Heer Heer: Gij verzegelaar van de som, vol van wijsheid en volmaakt in schoonheid. Gij waart
in Eden, Gods hof; alle kostelike gesteente was uw deksel.” “Gij waart een gezalfde, overdekkende cherub;
en Ik had u alzo gezet; ge waart op Gods heilige berg; ge wandeldet in het midden van de vurige stenen. Ge
waart volkomen in uw wegen, van de dag af, dat ge geschapen zijt, totdat er ongerechtigheid in u ge-vonden
is.”
Lucifer had bij God in de gunst kunnen blijven, bemind en geëerd door het gehele engeleheir, zijn
edele krachten aanwendende om anderen te zegenen, en zijn Maker te ver- heerliken. Maar, zegt de profeet:
“Uw hart verheft zich over uw schoonheid; ge hebt uw wijsheid bedorven van wege uw glans.”
Langzamerhand begon Lucifer toe te geven aan een begeerte tot verhoging van zichzelf. “Gij hebt uw hart
gesteld als Gods hart.” “En zeidet in uw hart: . . . ik zal mijn troon boven de sterren Gods verhogen; en ik
zal mij zetten op de berg der samenkomst aan de zijden van het noorden. ... Ik zal boven de hoogten van de
wolken klimmen; ik zal de Allerhoogste gelijk worden.” In plaats van te trachten, God tot het voornaamste
voorwerp van de genegenheid en trouw van Zijn schepselen te maken, poogde Lucifer, hun dienst en hulde
voor zichzelf te winnen. En de eer begerende, die de oneindige Vader aan Zijn Zoon geschonken had, stond
deze prins onder de engelen naar macht, de uitoefening waarvan rechtens alleen aan Christus toekwam.
Al de hemelingen hadden zich verheugd in het weer- spiegelen van de heerlikheid van de Schepper,
en het verkondigen van Zijn lof. En zo lang God aldus geëerd werd, was alles vrede en vreugde geweest.
Maar nu kwam er een wanklank de hemelse harmonie verstoren. De dienst en verheffing van het “eigen ik”,
welke Gods plan tegenwerk-ten, deden een voorgevoel van onheil ontstaan in de harten, bij welke Gods eer
boven alles gold. De hemelse raadslieden pleitten met Lucifer. Gods Zoon hield hem de grootheid, de
goedheid, en de rechtvaardigheid van de Schepper voor, en de heilige, onveranderlike aard van Zijn wet.
God had zelf de bestaande orde in de hemel besteld, en door er van af te wijken, zou Lucifer zijn Maker
onteren, en ondergang over zichzelf brengen. Doch de waarschuwing, in eindeloze liefde en barmhartigheid
gegeven, wekte slechts een geest van tegenstand op. Lucifer liet naijver op Christus de boventoon in zijn
hart voeren, en verhardde zich in zijn voornemen.
331