Het Grote Conflict door Ellen White

Hoofdstuk 18 : Een Amerikaanse Hervormer
Een eerlike, oprechtgezinde landbouwer, die er toe gebracht was om aan het Goddelik gezag van de
Schriften te twijfelen, en die toch innige begeerte had om de waarheid te kennen, was de man, die God in
het biezonder had verkoren om een begin te maken met de verkondiging van Christus’ wederkomst. Gelijk
veel andere hervormers had William Miller in zijn jeugd met armoede te kampen gehad, en had daardoor de
grote lessen van werkzaamheid en zelfverloochening geleerd. De leden van het gezin, waartoe hij behoorde,
onderscheidden zich door een onafhankelike, vrijheidslievende geest, door weerstandsvermogen en vurige
vaderlandsliefde,— welke trekken ook in zijn karakter sterk uitkwamen. Zijn vader was kapitein bij het
Revolutie leger, en aan de opoffe-ringen, die hij zich in de strijd en het lijden van dat stormachtig tijdperk
getroostte, moeten de benarde omstandigheden van Millers jeugd wellicht toegeschreven worden.
Hij was degelik gezond van gestel, en gaf reeds in zijn kinderjaren blijken van een meer dan gewoon
verstand. Toen hij ouder werd, toonde zich dit duideliker. Zijn geest was werkzaam en goed ontwikkeld, en
hij had een grote dorst naar kennis. Ofschoon hij niet de voorrechten van een akademiese opvoeding genoot,
maakte zijn liefde tot de studie en zijn gewoonte van ernstig te overwegen en fijn te kritiseren hem tot een
man met een helder oordeel en ruime blik. Hij had een onberispelik karakter en benijdenswaardige goede
naam, en werd algemeen geacht om zijn rechtschapenheid, voorspoedigheid en milddadigheid. Door
werkzaamheid en in-spanning verkreeg hij al spoedig het nodige tot levensonderhoud, doch bleef nog steeds
aan zijn gewoonte van studeren vasthouden. Hij bekleedde verschillende burgerlike en mili- taire posten met
lof, en de weg tot rijkdom en eer scheen zich wijd voor hem open te stellen.
Zijn moeder was een degelik godvruchtige vrouw, en in zijn kinderjaren was hij onder godsdienstige
indrukken geweest. Toen hij echter de mannelike leeftijd bereikte, kwam hij in aanraking met een
genootschap van deïsten, wier invloed des te sterker was, omdat ze voor het merendeel goede burgers, en
mannen van een menslievende en liefdadige aanleg waren. Te midden van Christelike inrichtingen levende,
waren hun karakters tot op zekere hoogte door hun omgeving gevormd. De goede hoedanigheden, waardoor
ze zich de achting en het vertrouwen verwierven, hadden ze aan de Bijbel te danken; toch werden die goede
gaven z— verdraaid, dat ze een invloed tegen Gods woord uitoefenden. Omgang met deze mannen bracht
Miller tot het omhelzen van hun gevoelens. De heersende Schriftverklaringen boden moeilikheden aan, die
hem onoverkomelik toeschenen; echter gaf zijn nieuwe geloof, dat de Bijbel op zijde stelde, hem niets beters
in de plaats ervan, en bleef hij onbevredigd. Toch hield hij zich ongeveer twaalf jaren lang aan deze inzichten
vast. Maar toen hij vier en dertig jaren oud was, vervulde de Heilige Geest zijn hart met een gevoel van zijn
toestand als zondaar.
Hij vond in zijn vroeger geloof geen verzekering van geluk-zaligheid na de dood. De toekomst was
donker en somber. Later zei hij, doelende op zijn gevoelens in die tijd: “Vernietiging was een koude en kille
gedachte, en verant- woordelik gesteld te worden, betekende zekere ondergang voor allen. De hemelen waren
210