Het Grote Conflict door Ellen White

Hoofdstuk 35: Doeleinden van het Pausdom
Het Romanisme wordt tans door de Protestanten veel gunstiger beschouwd dan in vorige jaren. In die
landen, waar het Katholicisme geen overwegende invloed heeft, en de pausgezinden op vredelievende wijze
macht zoeken te verkrijgen, heerst er toenemende onverschilligheid aangaande de leerstellingen, welke de
hervormde kerken van de pause- like priesterregering scheiden; de mening wint veld, dat we toch eigenlik
op punten van gewicht niet zo zeer verschillen als wel verondersteld is geworden, en dat een weinig
toegeeflikheid van onze kant ons tot een betere verstandhouding met Rome zal brengen. Er was eenmaal een
tijd, toen de Protestanten de vrijheid van het geweten, die zo duur gekocht is, op hoger prijs stelden. Ze
leerden hun kinderen het pausdom verafschuwen, en geloofden, dat het ontrouw aan God zou zijn, om
eensgezindheid met Rome te zoeken. Maar hoe zeer verschillend zijn de gevoelens, waaraan tans uitdrukking
gegeven wordt.
De verdedigers van het pausdom verklaren, dat de kerk verongelijkt is, en de Protestantse wereld is
geneigd om de verklaring aan te nemen. Velen beweren, dat het onrechtvaardig is om de kerk van deze tijd
te beoordelen naar de afschuwelikheden en dwaasheden, welke de regering ervan gedurende de eeuwen van
onwetendheid en duisternis hebben gekenmerkt. Ze verontschuldigen de gruwelike wreedheid ervan als het
gevolg van de barbaarsheid van de tijden, en pleiten, dat de invloed van de hedendaagse beschaving de
gevoelens ervan gewijzigd heeft. Hebben die personen de aanspraak op onfeilbaarheid vergeten, welke deze
trotse macht acht honderd jaren lang gemaakt heeft? Verre van deze aanspraak opgegeven te hebben, is hij
in de negentiende eeuw met groter beslistheid dan ooit bevestigd. Wanneer Rome beweert, dat het “nooit
gedwaald heeft, en, naar luid van de Schrift, nimmer kan dwalen,“ hoe kan het dan de beginselen loochenen,
die zijn handelwijze in vervlogen eeuwen heeft bestuurd?
De pauselike kerk zal zijn aanspraak op onfeilbaarheid nimmer laten varen. Al wat hij gedaan heeft
tot vervolging van degenen, die zijn leerstellingen verwerpen, oordeelt hij goed geweest te zijn; en zou hij
dezelfde maatregelen niet weer toepassen, indien de gelegenheid er zich toe voordeed? Laat de banden, die
wereldlike regeringen hem nu aanleggen, weggenomen, en Rome weer tot zijn vroegere macht hersteld
worden, en spoedig zal er een herleving van zijn tirannie en vervolging zijn. Een welbekend schrijver spreekt
over de houding van de pauselike priesterheerschappij, wat vrijheid van geweten betreft, en over de gevaren,
welke in het biezonder de Verenigde Staten bedreigen ten gevolge van het welslagen van zijn politiek,
aldus:—
“Velen zijn geneigd om alle vrees voor het Rooms Katholicisme in de Verenigde Staten toe te
schrijven aan bijge-lovigheid of kinderachtigheid. De zodanigen zien niets in het karakter en de houding van
het Romanisme, dat zich tegen onze vrije instellingen kant, en bespeuren geen ongunstige voortekenen in de
groei ervan. Laat ons daarom eerst enige van de grondregels van ons goevernement met die van de
Katholieke Kerk vergelijken. “De grondwet van de Verenigde Staten waarborgt vrijheid van geweten. Niets
378