Het Grote Conflict door Ellen White

Hoofdstuk 27: Opwekkingen in de Laatste Tijd
Waar Gods woord ook maar in getrouwheid gepredikt is, daar heeft het een uitwerking gehad, die
van zijn Goddelike oorsprong getuigde. Gods Geest vergezelde de boodschap van Zijn dienstknechten, en
zette het Woord kracht bij. Zondaren voelden hun geweten ontwaken. Het “licht, hetwelk verlicht een iegelik
mens, komende in de wereld,” drong door tot in de geheime schuilhoeken van hun zielen; en hetgeen in de
duisternis verborgen was, werd openbaar. Diepe overtuiging overmeesterde hun verstand en harten. Ze
werden overtuigd van zonde, van gerechtigheid, en van een toekomend oordeel. Ze beseften Gods
rechtvaardigheid, en schrikten terug voor de gedachte van in hun schuld en onreinheid te verschijnen v——
r Hem, die de harten doorzoekt. In zielsangst riepen ze uit: “Wie zal mij verlossen uit het lichaam van deze
dood?” Terwijl het kruis van Golgotha met zijn oneindig offer voor de zonden der mensen geopenbaard
werd, zagen ze, dat de verdiensten van Christus alleen toereikend waren om te boeten voor hun overtredingen;
dat die alleen de mens met God konden verzoenen. In geloof en ootmoedigheid namen ze het Lam Gods, dat
de zonden van de wereld wegneemt, aan. Door het bloed van Jezus hadden ze “vergeving van de zonden,
die tevoren geschied zijn.”
Deze zielen brachten vruchten voort, de bekering waardig. Ze geloofden, werden gedoopt, en stonden
op om in nieuwigheid des levens te wandelen,— nieuwe schepselen in Christus Jezus, niet om zich naar
vroegere begeerlikheden te gedragen, maar om, door het geloof in de Zoon van God, Zijn voetstappen te
drukken, Zijn karakter te weerspiegelen, en zichzelven te reinigen, gelijk Hij rein is. Hetgeen zij eenmaal
haatten, hadden ze nu lief; en wat ze eenmaal liefhadden, haatten ze nu. Wie trots en aanmatigend was, werd
zachtmoedig en nederig van hart. Wie ijdel en hoogmoedig was, werd ernstig en bescheiden. De
heiligschender werd eerbiedig, de dronkaard werd matig, en de losbandige werd rein. De ijdele modes van
de wereld werden afgelegd. Christenen zochten niet “het versiersel, dat uiterlik is, bestaande in het vlechten
van het haar, en omhangen van goud, of van klederen aan te trekken; maar de verborgen mens des harten in
het onverderfelike versiersel van een zachtmoedige en stille geest, die kostelik is v——r God.”
Geestelike opwekkingen veroorzaakten diep onderzoek van het hart en nederigheid. Ze werden
gekenmerkt door een plechtig, ernstig beroep op de zondaar, door een hartelik verlangen om gekocht te
worden door het bloed van Christus. Mannen en vrouwen baden en worstelden met God om de redding van
zielen. De vruchten van zulke opwekkingen werden gezien in zielen, die niet terugbeefden voor
zelfverloochening en opoffering, maar die er zich in verheugden, dat ze waardig geacht waren om smaad en
beproeving te verduren om Christus’ wil. Men zag een hervorming in het leven van hen, die Jezus’ naam
beleden. De maatschappij trok voordeel uit hun invloed. Zij vergaderden met Christus, en zaaiden in de
Geest, om het eeuwige leven te oogsten.
Van hen kon gezegd worden: “Gij zijt bedroefd geweest tot bekering.” “Want de droefheid naar God
werkt een onberouwelike bekering tot zaligheid; maar de droefheid van de wereld werkt de dood. Want ziet,
309