Het Grote Conflict door Ellen White

Trachtende alle tevoren opgevatte meningen terzijde te stellen, en zonder bijbelverklaringen te
gebruiken, vergeleek hij tekst met tekst, met behulp van de kanttekeningen en de konkordanties. Hij zette
zijn studie op geregelde en stelselmatige wijze voort; met Genesis beginnende, en vers na vers lezende, ging
hij niet verder, voordat de betekenis van de verschillende teksten zich z— voor hem ontvouwde, dat alle
verwardheid voor hem wegviel. Wanneer hij iets duister vond, was het zijn gewoonte om het te vergelijken
met iedere andere tekst, die enigszins op de zaak onder overweging scheen te doelen. Elk woord liet hij zijn
eigenlike betrekking tot het onderwerp van de tekst innemen, en wanneer zijn beschouwing ervan met iedere
gelijkluidende tekst overeenkwam, was dat punt langer geen moeilikheid. Wanneer hij dus een tekst had, die
moeilik te verstaan was, vond hij er een uitleg voor in een ander deel van de Schrift,’ Terwijl hij onderzocht,
ernstig biddend om Goddelik licht, werd wat tevoren donker scheen, voor zijn verstand verduidelikt. Hij
ondervond de waarheid van de woorden van de Psalmist: “De opening van Uw woorden geeft licht, de
eenvoudigen verstandig makende.”
Met diepe belangstelling onderzocht hij het boek van Daniël en de Openbaring, hetzelfde plan van
verklaring volgende als in de andere geschriften, en bevond tot zijn grote vreugde, dat de profetiese beelden
verstaan konden worden. Hij zag, dat de profetieën, voor zoverre ze vervuld waren, letterlik waren vervuld;
dat al de verschillende beelden, toepassingen, gelijkenissen, en vergelijkingen, enz. of in hun onmiddellik
verband werden verklaard, of dat de woorden, waarin ze uitgedrukt werden, hun verklaring vonden in andere
teksten, en letterlik verstaan moesten worden, wanneer ze op die manier waren uitgelegd. “Op deze wijze
werd ik ervan overtuigd,” zegt hij, “dat de Bijbel een stelsel is van geopenbaarde waarheid, z— duidelik en
eenvoudig gegeven, dat die deze weg bewandelen, zelfs al zijn ze dwazen, niet dwalen zullen.” De
ontdekking van schakel na schakel in de keten van de waarheid beloonde zijn pogingen, terwijl hij van stap
tot stap de grote serieën van de profetieën naging. Engelen uit de hemel leidden zijn geest, en ontvouwden
de Schriften voor zijn verstand.
De wijze waarop de profetieën in het verleden vervuld waren, als voorbeeld nemende, waarnaar de
vervulling van die nog in de toekomst liggen, beoordeeld moet worden, kwam hij tot de overtuiging, dat de
algemene mening van de geeste- like regering van Christus— een duizendjarig rijk v——r het einde van de
wereld — niet door Gods woord geleerd wordt. Deze leer plaatst de verschrikkingen van de dag des Heren
verre in de toekomst, door duizend jaren van gerechtigheid en vrede vast te stellen, v——rdat de Heer
persoonlik komt. Maar hoe aangenaam hij ook zijn moge, hij stelt zich tegen de leer van Christus en Zijn
apostelen, die verklaarden, dat de tarwe en het onkruid tezamen moesten opwassen tot de oogst, het einde
van de wereld;2 dat “de boze mensen en bedriegers tot erger zullen voortgaan,“3 dat er, “in de laatste dagen
ontstaan zullen zware tijden;”3 en dat het koninkrijk der duisternis zal voortbestaan tot de komst des Heren,
en verdaan zal worden door de Geest van Zijn mond, en teniet gemaakt door de verschijning van Zijn
toekomst.
212