Het Grote Conflict door Ellen White

Hoofdstuk 20: Een Grote Godsdienstige Opwekking
In de profetie van de boodschap van de eerste engel van Openbaring 14 wordt een grote godsdienstige
opwekking voorspeld tijdens de verkondiging van de spoedige wederkomst van Christus. Er wordt een engel
gezien, vliegende “in het midden van de hemel, en hij had het eeuwige evangelie, om te verkondigen aan
degenen, die op de aarde wonen, en aan alle natie en geslacht, en taal, en volk.” “Met een grote stem,” geeft
hij zijn boodschap: “Vreest God, en geeft Hem heerlikheid, want de ure van Zijn oordeel is gekomen; en
aanbidt Hem, Die de hemel, en de aarde, en de zee, en de fonteinen van de wateren gemaakt heeft.”
Het feit, dat een engel gezegd wordt de heraut van deze waarschuwing te zijn, is betekenisvol. Door
de reinheid, de heerlikheid en de macht van de hemelse boodschapper heeft de Goddelike wijsheid het
verheven karakter van het werk, dat door zijn boodschap tot stand komen zou, willen voorstellen, alsook de
macht en heerlikheid, die ermede gepaard zouden gaan. En het vliegen van de engel “in het midden van de
hemel,” de “grote stem,” waarmede de waarschuwing gegeven wordt, en de verkondiging ervan aan allen,
“die op de aarde wonen,“—“aan alle natie en geslacht, en taal en volk,” — getuigen van de snelheid, die de
beweging kenmerkt, en hoe die zich over de gehele wereld uitbreidt.
De boodschap zelf geeft opheldering aangaande de tijd, waarop deze beweging zal plaats vinden. Hij
wordt verklaard een deel uit te maken van het “eeuwig evangelie”, en kondigt het begin van het oordeel aan.
De heilsboodschap is in alle eeuwen gepredikt geworden; maar deze boodschap is een deel van het evangelie,
dat alleen in de laatste dagen kon verkondigd worden ; want alleen dan zou het waar zijn, dat de ure van het
oordeel gekomen was. De porfetieën geven een opeenvolging van gebeurtenissen, die ons tot de aanvang
van het oordeel leiden. Dit is in het biezonder waar van het Boek van Daniël. Maar dat gedeelte van zijn
profetie, hetwelk betrekking had op de laatste dagen, werd Daniël gelast toe te sluiten en te verzegelen “tot
de tijd van het einde.” Niet voordat we die tijd bereiken, kon er een boodschap aangaande het oordeel bekend
gemaakt worden, op de vervulling van deze profetieën gegrond. Maar in de tijd van het einde, zegt de profeet,
“zullen velen het naspeuren, en de wetenschap zal vermenig-vuldigd worden.”
De apostel Paulus waarschuwde de kerk om niet in zijn tijd naar de komst van Christus uit te zien.
“Die komt niet,” zegt hij, “tenzij dat eerst de afval gekomen zij, en dat geopenbaard zal zijn de mens der
zonde.”2 Eerst na de grote afval, en het lange tijdperk van de regering van de “mens der zonde,” kunnen we
uitzien naar de wederkomst van onze Heer. De “mens der zonde,” die ook de “verborgenheid der ongerechtigheid,”
“de zoon des verderfs,” en “de ongerechtige” genoemd wordt, stelt het pausdom voor, dat, naar
hetgeen in de profetie voorspeld wordt, zijn oppergezag 1260 jaren lang zou handhaven. Dit tijdperk eindigde
in 1798. De wederkomst van Christus kon niet v——r die tijd plaats vinden. Paulus besluit in zijn
waarschuwing de gehele Christelike bedeling tot op het jaar 1798. Het is na die tijd, dat de boodschap van
Christus’ wederkomst verkondigd moest worden.
235