Het Grote Conflict door Ellen White

medehulp bedekt, en was zijn werk z— vermomd, dat de ontaarding en ellende, die er het gevolg van waren,
niet de vruchten van de overtreding schenen te zijn. En zijn macht werd in zo verre tegengewerkt door de
Geest van God, dat zijn plannen niet tot volle rijpheid konden komen. Het volk verbond het gevolg niet met
de oorzaak, en ontdekte de bron van zijn ellende niet. Maar in de Revolutie werd Gods wet openlik te niet
gedaan door de Nationale Raad. En in het Schrikbewind, dat daarna volgde, werd de uitwerking van oorzaak
en gevolg voor allen zichtbaar.
Toen Frankrijk openlik God verwierp en de Bijbel op zijde zette, juichten de goddeloze mensen en
de geesten der duisternis over de bereiking van het doel, waarop ze zo lang hadden gehoopt,— een koninkrijk,
vrij van de banden van de wet van God. Omdat het oordeel over een boos werk niet spoedig voltrokken werd,
was “het hart van de kinderen der mensen in hen vol om kwaad te doen.”2 Doch de overtreding van een
goede en rechtvaardige wet moet onvermijdelik uitlopen op ellende en verwoesting. Ofschoon de
goddeloosheid van deze mensen niet dadelik met oordelen bezocht werd, veroorzaakte hij desniettemin hun
zekere ondergang. Eeuwen van afval en misdaden hadden toorn opgegaard tegen de dag van vergelding; en
toen hun ongerechtigheid volkomen was, leerden de verachters van God te laat, dat het vreselik is, het
Goddelik geduld te hebben uitgeput. De weerhoudende Geest van God, die de wrede macht van
Satan betoomt, werd grotendeels ingetrokken, en aan hem, wiens enige verlustiging ligt in de ellende
van de mensen, werd toegestaan om zijn wil ten uitvoer te brengen. Aan hen, die de dienst van de rebellie
verkozen hadden, werd het plukken van de vruchten ervan overgelaten, totdat het land met gruwelen was
vervuld, te vreselik dan dat een pen ze zou kunnen beschrijven. Uit verwoeste provincieën en vernielde
steden werd er een schrik- kelike kreet gehoord — een kreet van de bitterste zielsangst. Frankrijk werd als
door een aardbeving geschokt. Godsdienst, wet, maatschappelike orde, het huisgezin, de staat, en de kerk,—
alle werden terneder geworpen door de goddeloze hand, die zich tegen Gods wet had opgeheven. Het is
inderdaad zoals de Prediker zegt: “De goddeloze valt door zijn goddeloosheid.” “Hoewel een zondaar
hondermaal kwaad doet, en God hem de dagen verlengt; zo weet ik toch, dat het die zal welgaan, die God
vrezen, die voor Zijn aangezicht vrezen; maar de goddeloze zal het niet welgaan.” “Daarom dat ze de
wetenschap gehaat hebben, en de vreze dès Heren niet hebben verkoren, zo zullen ze eten van de vrucht van
hun weg, en zich verzadigen met hun raadslagen.”
Gods getrouwe getuigen, gedood door de godslasterlike macht, “die uit de afgrond opkomt,” zouden
niet lang stil zijn. “En na drie dagen en een halve, is een geest des levens uit God in hen gegaan, en ze
stonden op hun voeten; en er is grote vrees gevallen op degenen, die hen aanschouwden.” In 1793 werden
de dekreten, waarbij de Christelike godsdienst afgeschaft, en de Bijbel verboden werd, door de Franse
Vergadering gepasseerd. Drie en een half jaar later werd er door hetzelfde lichaam een resolutie aangenomen,
welke die dekreten herriep, en dus de Schriften weder toeliet. De wereld stond verstomd over de omvang
van het kwaad, dat op het verwerpen van de Heilige Oorkonden gevolgd was, en de mensen erkenden de
189