Het Grote Conflict door Ellen White

Gods wet is onveranderlik volgens de aard ervan. Hij is een openbaring van de wil en het karakter
van zijn Maker. Gods is liefde, en Zijn wet is liefde. De twee grote grondbeginselen erin zijn liefde tot God
en liefde tot de mens. “De liefde is de vervulling van de wet.” Gods karakter is gerechtigheid en waarheid;
dat is de aard van Zijn wet. De psalmist zegt: “Uw wet is de waarheid;” “al Uw geboden zijn
rechtvaardigheid.” En de apostel Paulus verklaart: “De wet is heilig, en het gebod is heilig en rechtvaardig
en goed.” Zulk een wet moet even onvergankelik zijn als Die hem gegeven heeft, daar hij een uitdrukking is
van het hart en de wil van God. Het is het werk van de bekering en heiligmaking om de mensen met God te
verzoenen door hen in overeenstemming met de grondbeginselen van Zijn wet te brengen. In den beginne
werd de mens naar Gods beeld geschapen.
Hij bevond zich in volkomen overeenstemming met de natuur en de wet Gods; de grondbeginselen
van de gerechtigheid waren in zijn hart geschreven. Doch de zonde vervreemdde hem van Zijn Maker. Hij
weerkaatste het Goddelik beeld niet langer. Zijn hart geraakte in strijd met de beginselen van Gods wet. “Het
bedenken van het vlees is vijandschap tegen God; want het onderwerpt zich aan de wet Gods niet; want het
kan ook niet.” Maar “alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft,”
opdat de mens met God verzoend zou kunnen worden. Door de verdiensten van Christus kan hij weder in
overeenstemming met Zijn Maker worden gebracht. Zijn hart moet vernieuwd worden door Goddelike
genade, hij moet een nieuw leven van Boven ontvangeh. Die verandering is de wedergeboorte, zonder welke
hij, gelijk Jezus zegt, “het koninkrijk Gods niet zien kan.” De eerste stap tot verzoening met God is de
overtuiging van zonde. “De zonde is de ongerechtigheid.”
“Door de wet is de kennis van de zonde.”3 Om zijn schuld in te zien, moet de zondaar zijn karakter
toetsen aan Gods grote standaard van gerechtigheid. Dat is een spiegel, die de volmaaktheid van een
rechtvaardig karakter aantoont, en hem in staat stelt om de gebreken in zijn eigen karakter te onderkennen.
De wet openbaart aan de mens zijn zonden, maar geeft geen geneesmiddel aan de hand. Terwijl hij aan de
gehoorzame het leven belooft,verklaart hij,dat het deel van de overtreder de dood is. Alleen het evangelie
van Christus kan de mens vrijstellen van de veroordeling of de bezoedeling van de zonde. Hij moet berouw
hebben voor God, Wiens wet overtreden is, en geloof in Christus, zijn zoenoffer. Aldus verkrijgt hij
“vergeving van zijn vorige zonden,” en erlangt deel aan de Goddelike natuur. Hij is een kind van God, de
geest van de aanneming tot kinderen ontvangen hebbende, waardoor hij roept: “Abba, Vader!”
Staat het hem nu vrij om Gods wet te overtreden ? Paulus zegt: “Doen we dan de wet teniet door het
geloof? dat zij verre; maar we bevestigen de wet.” “Wij, die aan de zonde gestorven zijn, hoe zullen wij er
nog in leven?” En Johannes zegt: “Want dit is de liefde Gods, dat we Zijn geboden bewaren; en Zijn geboden
zijn niet zwaar.” Door de wedergeboorte komt het hart tot eenswillendheid met God, evenals het tot
overeenstemming met Zijn wet gebracht wordt. Wanneer deze grote verandering heeft plaats gegrepen in de
zondaar, dan is hij van de dood tot het leven overgegaan, van zonde tot heiligheid, van overtreding en opstand
313