Het Grote Conflict door Ellen White

priesterheerschappij, en zal het opleggen van burgerlike straffen op mensen van ver-schillende denkwijze er
het onvermijdelike gevolg van zijn.
Het beest met twee hoornen “maakt (beveelt), dat het aan allen, kleinen en groten, en rijken en armen,
en vrijen en dienstknechten, een merkteken zal geven aan hun rechterhand of aan hun voorhoofden; en dat
niemand mag kopen of verkopen, dan die dat merkteken heeft, of de naam van het beest, of het getal van
zijn naam.” De waarschuwing van de derde engel is: “Indien iemand het beest aanbidt en zijn beeld, en
ontvangt het merkteken aan zijn voorhoofd, of aan zijn hand, die zal ook drinken uit de wijn van de toorn
Gods.” “Het beest,” dat in deze boodschap genoemd wordt, de aanbidding waarvan verplichtend wordt
gemaakt door het beest met de twee hoornen, is het eerste, of het op een pardel gelijkend beest van
Openbaring 13,— het pausdom. Het “beeld van het beest” stelt die vorm van het afvallige Protestantisme
voor, welke ontstaan zal, wanneer de Protestantse kerken de hulp van de burgerlike macht zullen inroepen
om hun leerstellingen door te voeren. Voor het “merk van het beest” moet nog een omschrijving gevonden
worden.
Na de waarschuwing tegen het aanbidden van het beest en zijn beeld zegt de profetie: “Hier zijn zij,
die de geboden Gods bewaren en het geloof van Jezus.” Daar degenen, die de geboden Gods bewaren, aldus
genoemd worden in tegenstelling van hen, die het beest en zijn beeld aanbidden, en zijn merkteken
ontvangen, volgt daaruit, dat het houden van Gods wet aan de ene kant, en het overtreden ervan aan de
andere kant, het onderscheid zal uitmaken tussen de aanbidders van God en aanbidders van het beest.
De biezondere karaktertrek van het beest, en derhalve ook van zijn beeld, is het breken van Gods
geboden. Daniël zegt van de kleine hoorn, het pausdom, dat “het zal menen de tijden en de wet te
veranderen.”1 En Paulus noemt dezelfde macht de “mens der zonde,” die zich boven God zou verheffen. De
ene profetie vult de andere aan. Alleen door het veranderen van Gods wet kon het pausdom zich boven God
verheffen; wie de aldus veranderde wet, met bewustzijn van de verandering, zou houden, zou de hoogste eer
bewijzen aan die macht, door welke de verandering gemaakt was. Zulk een bewijs van gehoorzaamheid aan
pause- like wetten zou een teken van getrouwheid aan de paus in plaats van aan God zijn.
Het pausdom heeft getracht, Gods wet te veranderen. Het tweede gebod, waarin het aanbidden van
beelden verboden wordt, is uit de wet weggelaten, en het vierde gebod is z— veranderd, dat het houden van
de eerste in plaats van de zevende dag als Sabbat gewettigd wordt. Maar de pause- liken beweren, als reden
voor het weglaten van het tweede gebod, dat het onnodig is, daar het in het eerste opgesloten ligt, en dat ze
de wet nauwkeurig z— wedergeven, als Gods bedoeling was, dat die verstaan zou worden. Dit kan de
verandering niet zijn, die door de profeet is voorspeld. Een opzettelike, voorbedachte verandering wordt
aangegeven: “Het zal menen, de tijden en de wet te veranderen.” De verandering in het vierde gebod vervult
298