Het Grote Conflict door Ellen White

de engelen te verwerven, zijn halsstarrige onthouding van het doen van enige poging om weer hersteld te
worden, toen God hem vergiffenis geschonken zou hebben,— dit alles komt hem helder voor de geest. Hij
gaat zijn werk onder de mensen na, en de uitkomst daarvan,— de vijandschap van de mens tegen zijn
medemens, de vreselike vernieling van menselevens, het ontstaan en de ondergang van koninkrijken, het
omverwerpen van tronen, de lange opeenvolging van oproeren, botsingen en revolutieën. Hij brengt zich
zijn aanhoudende pogingen te binnen, om het werk van Christus tegen te staan, en de mens al lager en lager
te doen zinken. Hij ziet, dat zijn helse aanslagen machteloos geweest zijn om degenen, die hun vertrouwen
op Jezus stelden, te verderven. Zijn koninkrijk overziende, de vrucht van zijn arbeid, schouwt Satan niets
dan mislukking en ondergang. Hij heeft de scharen laten geloven, dat de stad Gods een gemakkelike prooi
zou zijn; maar weet, dat dit onwaar is. Telkens en telkens weder, in de loop van de grote strijd, is hij verslagen
geworden, en verplicht geweest te wijken. Hij kent de macht en de majesteit van de Eeuwige te goed.
Het doel van de grote opstandeling is altijd geweest, zichzelf te rechtvaardigen, en de schuld van de
opstand op het Goddelik bestuur te werpen. Daartoe heeft hij al de kracht van zijn reusachtig verstand
aangewend. Hij is met vastberadenheid en stelselmatig te werk gegaan, en heeft verbazend sukses gehad, en
er een ontzaglik grote schare toe geleid, zijn verklaring van de grote tweestrijd, die zo lang gewoed heeft,
aan te nemen. Duizenden jaren lang heeft deze aartssamenzweerder leugen voor waarheid laten doorgaan.
Maar de tijd is nu gekomen, dat de opstand eindelik onderdrukt, en de geschiedenis en het karakter van Satan
blootgelegd zullen worden. In zijn laatste, grote poging om Christus van de troon te stoten, zijn volk te
verderven, en bezit te nemen van de stad Gods, is de grote bedrieger ten volle ontmaskerd geworden. Zij,
die zich met hem verbonden hebben, zien de algehele mislukking van zijn zaak in. De volgelingen van
Christus en de getrouwe engelen aanschouwen de gehele omvang van zijn arglistige handelingen tegen Gods
bestuur. Hij is het voorwerp van algemeen afgrijzen.
Satan begrijpt, dat zijn eigenwillige rebellie hem ongeschikt gemaakt heeft voor de hemel. Hij heeft
zijn geesteskracht gebruikt om tegen God te strijden; de reinheid, de vrede en de harmonie van de hemel
zouden voor hem de ij- selikste pijniging zijn. Aan zijn beschuldigingen van de genade en rechtvaardigheid
Gods is nu het zwijgen opgelegd. De schuld, die hij op Jehova heeft trachten te werpen, rust tans algeheel
op hemzelf. En nu buigt Satan zich neer, en getuigt van de rechtvaardigheid van zijn vonnis.
“Wie zou U niet vrezen, Heer! en Uw naam niet ver- heerliken? Want Gij zijt alleen heilig, want alle
volken zullen komen en voor U aanbidden; want Uw oordelen zijn openbaar geworden.” Iedere kwestie van
waarheid en dwaling in de langgerekte strijd is nu duidelik gemaakt. De gevolgen van opstand, de vrucht
van het ter zijde stellen van de Goddelike instellingen, zijn voor het aangezicht van alle geschapen, redelike
wezens blootgelegd. De uitwerking van het bestuur van Satan in tegenstelling met de regering Gods is aan
het ganse heelal getoond. Satans eigen werken hebben hem veroordeeld. Gods wijsheid, Zijn
rechtvaardigheid en Zijn goedheid zijn ten volle bewezen. Het is openbaar,dat Hij in al Zijn handelingen in
451