Het Grote Conflict door Ellen White

Hoofdstuk 7: Luthers Afscheiding van Rome
Als voorman onder degenen, die geroepen waren om de kerk uit de duisternis van het pausdom tot
het licht van een reiner geloof te leiden, stond Martin Luther. Ijverig, vurig, en toegewijd, geen vrees
kennende behalve de vreze Gods, en geen grondslag voor godsdienstige overtuiging erkennende dan de
Heilige Schriften, was Luther de man voor zijn tijd; door hem wrocht God een groots werk voor de
hervorming van de kerk en de verlichting van de wereld. Gelijk de allereerste herauten van het evangelie
werd Luther in armoede geboren. Zijn vroegste jeugd bracht hij door in de eenvoudige woning van een Duits
werkman. Zijn vader verdiende de middelen, tot zijn opvoeding benodigd, door dagelikse, harde arbeid als
mijnwerker. Hij bestemde hem tot rechtsgeleerde; maar het was Gods plan, dat hij de grote tempel zou helpen
bouwen, die in de loop der eeuwen zo langzaam aan het verrijzen was. Moeite, ontbering, en strenge tucht
waren de school, waarin de Oneindige Wijsheid Luther voorbereidde op de belangrijke zending van zijn
leven.
Luthers vader was een man van een sterke en werkzame geest en grote kracht van karakter, eerlik,
vastberaden, en open. Hij hield zich gestreng aan zijn overtuigingen van plicht, wat de gevolgen ook zijn
mochten. Zijn echt gezond verstand bracht er hem toe, het monnikestelsel met wantrouwen aan te zien. Hij
was hoogst ontevreden toen Luther zich zonder zijn toestemming in een klooster begaf; het duurde twee
jaren, voordat de vader zich met de zoon verzoende, en zelfs toen bleef zijn mening onveranderd.
Luthers ouders wijdden grote zorg aan de opvoeding en opleiding van hun kinderen. Ze trachtten hen
te onderrichten in de kennis van God en de beoefening van Christelike deugden. Menigmaal steeg het gebed
van de vader ten aanhoren van zijn zoon ten hemel, dat het kind de naam des Heren mocht gedenken, en
eenmaal behulpzaam zijn in de verbreiding van Zijn waarheid. De ouders namen gretig iedere ge-legenheid
tot zedelike of verstandelike ontwikkeling te baat, welke hun arbeidzaam leven hun gunde. Ze streefden er
ernstig en met volharding naar, om hun kinderen op te leiden tot een godvrezend en nuttig bestaan. Hun
flinkheid en sterk karakter maakte hen somtijds wel wat al te streng; doch de hervormer, ofschoon zich
bewust, dat ze in sommige opzichten gedwaald hadden, vond in hun tucht meer te prijzen dan af te keuren.
Op school, waar hij zeer jong heen gezonden werd, werd Luther met hardvochtigheid en zelfs met
geweld behandeld. Zijn ouders waren z— arm, dat hij, het ouderlik huis verlatende om in een andere stad de
school te bezoeken, een tijd lang gedwongen was, zijn voedsel op te halen door langs de deuren te zingen,
en dikwels honger leed. De sombere, bijgelovige ideeën over godsdienst, die toen algemeen waren,
vervulden hem met vrees. Hij legde zich ‘s avonds soms met een treurig hart neder, bevende de donkere
toekomst inblikkend, en in voortdurende angst verkerend bij de gedachte aan God als aan een gestrenge,
meedogenloze rechter en wrede dwingeland, in plaats van een vriendelike hemelse Vader.
76