Het Grote Conflict door Ellen White

weggenomen, de dood te niet gedaan, en er loon gegeven zou worden aan de dienstknechten Gods, aan de
profeten en heiligen, en allen, die Zijn naam vrezen, en te niet gedaan zouden worden degenen, die de aarde
verwoesten. “
Met nieuwe en grotere ernst begon Miller de profetieën te onderzoeken; gehele nachten zowel als
dagen wijdde hij aan de studie van wat hem nu van zulk een ontzettend gewicht en alles te boven gaand
belang toescheen. In het achtste hoofstuk van Daniël kon hij geen sleutel vinden voor de tijd, van waar af de
2300 dagen gerekend moesten worden; de engel Gabriël, ofschoon gelast aan Daniël het visioen te doen
verstaan, gaf er hem slechts een gedeeltelike uitleg van. Toen de vreselike vervolging, die de kerk zou treffen,
aan het oog van de ziener geopenbaard werd, bezweek zijn lichamelike kracht. Hij kon niet meer verdragen,
en de engel yerliet hem voor een tijd. Daniël werd “zwak, en was enige dagen krank.” “En ik was ontzet
over dit gezicht,” zegt hij, “maar niemand merkte het.”
Toch had God Zijn boodschapper bevolen: “Geef deze het gezicht te verstaan.” Die opdracht moest
vervuld worden. Om eraan te voldoen, keerde de engel enige tijd later naar Daniël terug, zeggende: “Nu ben
ik uitgegaan, om u de zin te doen verstaan;” “versta dan dit woord en merk op dit gezicht.”2 Er was één
voornaam punt in het gezicht van hoofdstuk acht, dat niet uitgelegd was, namelik dat, hetwelk betrekking
had op de tijd,— het tijdperk van 2300 dagen; daarom handelt de engel bij het hervatten van zijn verklaring
hoofdzakelik over het punt van de tijd: “Zeventig weken zijn bestemd over uw volk en over uw heilige
stad. . . . Weet dan, en versta: van de uitgang van het woord, om te doen wederkeren, en om Jeruzalem te
bouwen, tot op Messias, de vorst, zijn zeven weken en twee en zestig weken; de straten en de grachten zullen
wederom gebouwd worden, doch in benauwdheid der tijden. En na die twee en zestig weken zal de Messias
uitgeroeid worden, maar het zal niet voor hemzelf zijn. . . .En Hij zal aan velen het verbond versterken één
week; en in de helft van de week zal hij het slachtoffer en het spijsoffer doen ophouden.”
De engel was naar Daniël gezonden met het uitdrukkelike doel om hem het punt uit te leggen, dat hij
in het gezicht van het achtste hoofdstuk niet had verstaan: de berekening van de tijd,— “Tot twee duizend
en drie honderd avonden en morgens; dan zal het heiligdom gerechtvaardigd worden.” Na Daniël gelast te
hebben “het woord te verstaan, en te merken op het gezicht,” zijn de eerste woorden van de engel: “Zeventig
weken zijn bestemd voor uw volk en over uw heilige stad.” Het woord, dat hier als “bestemd” is vertaald,
betekent letterlik “afgesneden.” Zeventig weken, 490 jaren voorstellende, worden door de engel verklaard
als afgesneden te zijn, omdat ze in het biezonder aan de Joden behoren. Maar waar zijn ze van afgesneden?
Daar de 2300 dagen het enige tijdperk was, dat in hoofdstuk acht genoemd wordt, moet dat de periode wezen,
waarvan de zeventig weken afgesneden zijn; de zeventig weken moeten dus een deel uitmaken van de 2300
dagen, en de twee tijdperken moeten tegelijkertijd beginnen. De engel verklaarde, dat de zeventig weken
begonnen met de uitgang van het woord om te doen wederkeren, en om Jeruzalem te bouwen. Indien de
216