Het Grote Conflict door Ellen White

“Dit goddeloos en bespottelik poppespel bracht een zekere mode in de wereld; en het wijden van de
Godin der Rede werd door het volk vernieuwd en nagevolgd op zulke plaatsen, waar de inwoners de begeerte
hadden, te tonen, dat ze de Revolutie in zijn vlucht konden volgen.”
De redenaar, die de eredienst der Rede inleidde, sprak: “Wetgevers! Geestdrijverij heeft plaats
gemaakt voor de rede. Zijn zwakke ogen konden de glans van het licht niet verdragen. Heden is er een
ontzaglike menigte verzameld onder die gothiese gewelven, welke voor de eerste maal zullen weergalmen
van de stem der waarheid. Daar hebben de Fransen de enige ware eredienst, die van de vrijheid en de Rede,
ingesteld. Daar hebben we nieuwe geloften gedaan voor de welvaart van de wapenen van de Republiek. Daar
hebben we levenloze afgoden vaarwel gezegd voor dat bezielde beeld, het meesterstuk van de natuur.”
Toen de godin in de Konventie gebracht werd, nam de redenaar haar bij de hand, en zich tot de
vergadering kerende, zei hij: “Stervelingen, beeft niet langer voor de machteloze donder van een God, die
uw angsten geschapen hebben. Erkent van nu aan geen godheid behalve de Rede. Ik bied u zijn edelste en
reinste beeld aan; indien gij afgoden hebben moet, zo offert dan alleen aan zodanige als deze. . . . Val voor
de doorluchtige Senaat der Vrijheid, o Sluier van de Rede! . . .
“De godin werd, na door de president omhelsd te zijn, in een prachtige kar geplaatst, en te midden
van een ontzaglik grote menigte naar de domkerk van Nôtre Dame gevoerd, om de plaats van de Godheid in
te nemen. Daarna werd ze op het hoge altaar geplaatst, en ontving de aanbidding van allen, die tegenwoordig
waren.” Dit werd niet lang daarna gevolgd door het publiek verbranden van de Bijbel. Bij een zekere
gelegenheid trad “het Volksgenootschap van het Museum” de zaal van de munici- paliteit binnen,
uitroepende:
“Leve de Rede!” terwijl men boven aan een stok de half verbrande overblijfselen van verscheidene
boeken, onder andere Katholieke gebedeboeken, misboeken, en het Oude en Nieuwe Testament droeg, die,
zoals de president zei, “in een groot vuur geboet hadden voor al de onzin, die ze het menselik geslacht hadden
laten be-drijven.” Het was het pausdom, dat het werk begonnen was, hetwelk de godloochenarij voltooide.
De Staatkunde, door Rome ge-volgd, had deze toestanden, sociaal, staatkundig en godsdienstig, te voorschijn
geroepen, welke Frankrijk tot zijn ondergang dreven. Schrijvers, over de ijselikheden van de Revolutie
sprekende, zeggen, dat deze verregaande gruwelen de troon en de kerk ten laste gelegd moeten worden.3 In
strikte rechtvaardigheid heeft de kerk er de schuld van. Het pausdom had het verstand van de koningen
vergiftigd tegen de Hervorming, als zijnde een vijand van de kroon, een element van tweespalt, dat schadelik
zou zijn aan de vrede en eenheid van het volk. Het was de slimheid van Rome, die door dit middel de
gruwelikste wreedheid en de afschuwelikste verdrukking teweegbracht, welke van de troon uitging.
182