Het Grote Conflict door Ellen White

Hoofdstuk 42: Het Einde van de Strijd
Aan het einde van de duizend jaren keert Christus weder naar de aarde terug. Hij is vergezeld van de
scharen van de verlosten, en omstuwd door een lijfwacht van engelen. Terwijl Hij in vreselike majesteit
nederdaalt, roept Hij de goddeloze doden op, om hun doem aan te horen. Ze komen te voorschijn als een
machtige schare, talloos als het zand van de zee. Welk een tegenstelling met degenen, die bij de eerste
opstanding opgewekt zijn! De rechtvaardigen waren met onsterfelike jeugd en schoonheid bekleed. De
goddelozen dragen de sporen van krankheid en dood.
Elk oog in die grote schare wendt zich, om de heerlikheid van de Zoon van God te aanschouwen.
Eenstemmig roept de goddeloze menigte uit: “Gezegend is Hij, die daar komt in de naam des Heren!” Het
is geen liefde tot Jezus, die deze uiting ingeeft. De kracht van de waarheid perst de woorden van onwillige
lippen. Gelijk de goddelozen in hun graven gegaan zijn, zo komen ze eruit voort, met dezelfde vijandschap
tegen Christus, en dezelfde opstandige geest. Ze zullen geen nieuwe proeftijd hebben, waarin ze het
verkeerde van hun leven in het verledene kunnen verbeteren. Daardoor zou niets gewonnen worden. Een
levenstijd van overtreding heeft hun harten niet verzacht. Een tweede proeftijd, indien die hun gegeven werd,
zou doorgebracht worden gelijk de eerste, met het ontwijken van de eisen, die God stelt, en het stoken van
opstand tegen Hem.
Christus daalt neder op de Olijfberg, vanwaar Hij na Zijn opstanding ten hemel voer, en waar de
engelen de belofte van Zijn wederkomst uitspraken. De profeet zegt: “De Heer, mijn God, zal komen en al
de heiligen met U.” “En Zijn voeten zullen te dien dage staan op de Olijfberg, die v——r Jeruzalem ligt
tegen het Oosten; en de Olijfberg zal in tweeën gespleten worden . . . zodat er een grote vallei zal zijn.” “En
de Heer zal tot Koning over de ganse aarde zijn; te dien dage zal de Heer één zijn, en Zijn naam één.” Terwijl
het Nieuwe Jeruzalem in schitterende pracht uit de hemel daalt, blijft het rusten op de plaats, die gereinigd
en toebereid is om het te ontvangen, en Christus gaat met Zijn volk en de engelen de heilige stad binnen.
Nu bereidt Satan zich voor tot een laatste, machtige strijd om de opperheerschappij. Terwijl hij van
zijn macht beroofd was, en afgesneden van zijn werk van misleiding, was de vorst van het kwaad ellendig
en terneder gedrukt ; maar nu de goddeloze doden opgewekt zijn, en hij de grote scharen aan zijn zijde ziet,
wordt zijn hoop verlevendigd, en neemt hij het besluit, de grote strijd niet op te geven. Hij zal al de
legerscharen van de gedoemden onder zijn banier oproepen, en door hen zijn plannen trachten uit te voeren.
De goddelozen zijn Satans gevangenen. Door Christus te verwerpen, hebben ze het bestuur van de opstandige
leider aangenomen. Ze zijn gereed, naar zijn voorstellen te luisteren, en zijn last uit te voeren. Nog altijd,
overeenkomstig zijn aloude sluwheid, komt hij er niet voor uit, dat hij Satan is. Hij beweert de vorst te zijn,
die de rechtvaardige eigenaar van de wereld is, en wiens erfdeel hem op onwettige wijze afhandig is gemaakt.
Hij stelt zich aan zijn misleide onderdanen als een verlosser voor, verzekert hun, dat zijn macht hen uit hun
graven te voorschijn geroepen heeft, en dat hij op het punt staat. hen van de wreedste tirannie te bevrijden.
446