Het Grote Conflict door Ellen White

tabernakel zelf uit twee vertrekken, het heilige en het heilige der heiligen genaamd, door een rijk en prachtig
gordijn of voorhang gescheiden; een gelijksoortige voorhang sloot de ingang tot het eerste vertrek af.
In het heilige bevond zich, naar het zuiden, de kandelaar met zijn zeven lampen, die dag en nacht het
heiligdom verlichtten ; noordwaarts stond de tafel met de toonbroden; en v——r de voorhang, die het heilige
van het heilige der heiligen scheidde, bevond zich het gouden reukaltaar, vanwaar de wierookwolk met de
gebeden van Israël dageliks voor God opsteeg. In het heilige der heiligen stond de ark, een kist van kostbaar
hout met goud belegd, de bergplaats van de twee stenen tafelen, waarop God de wet van de tien geboden
had geschreven. Op de ark, het deksel van de heilige kist uit- makende, lag het verzoendeksel, een prachtig
stuk werk, overdekt door twee cherubijnen, aan ieder einde één, geheel uit massief goud vervaardigd. In dit
vertrek openbaarde zich de Goddelike tegenwoordigheid in de wolk der heerlikheid tussen de cherubijnen.
Nadat de Hebreën zich in Kanaän hadden nedergezet, werd de tabernakel vervangen door de tempel van
Salomo, bij welke men, hoewel het een blijvend en groter gebouw was, toch dezelfde verhoudingen behield,
en die men op gelijke wijze inrichtte. Het heiligdom bestond in deze vorm — behalve zolang het een
puinhoop was in Daniëls tijd — tot op de verwoesting ervan door de Romeinen, in 70 n. C.
Dit is het enige heiligdom, dat er ooit op aarde bestaan heeft, waarvan de Bijbel melding maakt. Het
werd door Paulus verklaard het heiligdom van het eerste verbond te zijn. Maar heeft het nieuwe verbond
geen heiligdom? Zich wederom tot de zendbrief aan de Hebreën kerende, zagen zij, die naar de waarheid
zochten, in, dat het bestaan van een tweede heiligdom, of dat van het nieuwe, opgesloten lag in de woorden
van Paulus, die reeds zijn aangehaald: “Zo had dan het eerste verbond wel ook rechten van godsdienst, en
het wereldlike heiligdom.” En het gebruik van de woorden “wel ook” duidt aan, dat Paulus reeds vroeger
melding gemaakt had van dit heiligdom. Teruggaande naar het begin van het voorgaande hoofdstuk, lazen
ze: “De hoofdsom nu van de dingen, waarvan we spreken, is, dat we hebben een zodanige Hogepriester, die
gezeten is aan de rechterhand van de troon van de Majesteit in de hemelen; een bedienaar van het heiligdom,
en van de ware tabernakel, welke de Heer heeft opgericht, en geen mens.”
Hier treedt het heiligdom van het nieuwe verbond aan het licht. Het heiligdom van het eerste verbond
werd door de mens opgericht, en door Mozes gebouwd; dit is door de Heer opgericht, en door geen mens.
In eerstgenoemd heiligdom deden de aardse priesters dienst; in dit vervult Christus, onze grote Hogepriester,
de bediening aan de rechter- hand Gods. Het ene heiligdom was op de aarde, het andere is in de hemel.
Verder was de tabernakel, die Mozes bouwde, naar een voorbeeld gemaakt. De Heer gelastte hem: “Naar al
wat Ik u tot een voorbeeld van deze tabernakel, en een voorbeeld van al zijn gereedschap wijzen zal, even
alzo zult gijlieden dat maken.” En wederom werd het bevel gegeven: “Zie dan toe, dat gij het maakt naar
hun voorbeeld, hetwelk u op de berg getoond is.” En Paulus zegt, dat de eerste tabernakel “een afbeelding
was voor die tegenwoordige tijd, in welke gaven en slachtofferen geofferd werden;” dat zijn heilige plaatsen
waren “voorbeeldingen van de dingen, die in de hemelen zijn;” dat de priesters, die gaven offerden volgens
276