Het Grote Conflict door Ellen White

doen wijken.” Na middernacht verdween de duisternis, en geleek de maan, toen die in het eerst zichtbaar
werd, op bloed.
De 19de Mei 1780 staat in de geschiedenis bekend als “De Donkere Dag.” Sedert de tijd van Mozes
is er van geen duisternis gehoord, welke in dichtheid, uitgestrektheid en duur met deze gelijk staat. De
beschrijving van deze gebeurtenis, ons door ooggetuigen opgetekend, is slechts een weerklank van de
woorden des Heren, vijf en twintig honderd jaren v——r hun vervulling door de profeet Joël te boek gesteld:
“De zon zal veranderd worden in duisternis, en de maan in bloed, eer dat die grote en vreselike dag des
Heren komt.”2 Christus had Zijn volk geboden, uit te zien naar de voortekenen van Zijn komst, en zich te
verheugen, wanneer ze de tekenen van hun komende Koning zouden aanschouwen. “Als nu deze dingen
beginnen te geschieden,” zei Hij, “zo ziet omhoog, en heft uw ogen opwaarts, omdat uw verlossing nabij is.”
Hij wees Zijn volgelingen op het botten van de bomen in de lente, en sprak: “Wanneer ze nu uitspruiten, en
gij ziet dat, zo weet ge uit uzelven, dat de zomer nabij is. Alzo ook gij, wanneer ge deze dingen zult zien
geschieden, zo weet, dat het koninkrijk Gods nabij is.”
Maar naarmate de geest van eenvoud en toewijding in de kerk plaats had gemaakt voor trots en
vormelikheid, verkoelden de liefde voor Christus en het geloof in Zijn wederkomst. Verdiept in
wereldsgezindheid en het jagen naar genot, werd het volk, dat God beleed, blind voor de aanwijzingen, die
de Heiland betreffende de tekenen van Zijn verschijning had gegeven. De leer van de Wederkomst was
verwaarloosd ge- worden; de bewijsplaatsen, daarop betrekking hebbende, werden onverstaanbaar gemaakt
door verkeerde uitlegging, totdat het onderwerp zo goed als ontkend werd en vergeten. Voornaraelik was dit
het geval in de kerken van Amerika. De vrijheid en de gemakken, door alle klassen van de maat-schappij
genoten, het eerzuchtige haken naar weelde en overdaad, het toenemen van een ingespannen toewijding aan
geldschrapen, het begerig streven naar populariteit en macht, die binnen iedereens bereik schenen te liggen,
leidden er de mensen toe om de dingn van dit leven tot het middelpunt van hun belangen en verwachtingen
te maken, en die plechtige dag, waarop de tegenwoordige loop van zaken voorbij zou gaan, ver in de
toekomst te plaatsen.
Toen de Heiland Zijn volgelingen op de tekenen van Zijn wederkomst wees, voorspelde Hij de afval,
die juist v——r Zijn tweede komst heersen zou. Er zouden, evenals in de dagen van Noach, de bedrijvigheid
en drukte van wereldse bezigheden en het haken naar genot bestaan — kopen, verkopen, planten, bouwen,
trouwen en ten huwelik uitgeven — gepaard aan het vergeten van God en het toekomende leven. Voor hen,
die in deze tijd leven, is Christus’ vermaning bedoeld: “Wacht uzelven, dat uw harten niet te eniger tijd
bezwaard worden met brasserij en dronkenschap, en zorgvuldigheden van dit leven, en dat u die dag niet
onvoorziens overkome.” “Waakt dan te aller tijd, biddende, dat gij moogt waardig geacht worden te
ontvlieden al deze dingen, die geschieden zullen, en te staan v——r de Zoon des mensen.”
204