Het Grote Conflict door Ellen White

niet weten wat als waarheid aan te nemen. De zonde van de onboetvaardigheid van de wereld ligt aan de
deur van de kerk.
De boodschap van de tweede engel van Openbaring 14 werd het eerst in de zomer van 1844 gepredikt,
en was toen meer onmiddellik van toepassing op de kerken van de Verenigde Staten, waar de waarschuwing
van het oordeel het luidst verkondigd en het meest algemeen verworpen was, en waar de afval in de kerken
het snelst had plaats gevonden. Toch bereikte de boodschap van de tweede engel zijn algehele vervulling
niet in 1844. De kerken kwamen toen tot een zedelike val ten gevolge van hun weigering om het licht van
de boodschap van de wederkomst aan te nemen; maar die afval was niet volkomen. Verder gaande met hun
verwerping van de biezondere boodschappen voor deze tijd, zonken ze al lager en lager. Toch kan er nog
niet gezegd worden, dat Babylon gevallen is, . . . dewijl uit de wijn van de toorn van haar hoererij alle volken
gedronken hebben.” Dit is nog niet met alle volken gebeurd. De geest van gelijkheid aan de wereld en
onverschilligheid voor de toetsende waarheden van onze tijd, bestaat, en heeft wortel ge- schoten in de
kerken van het Protestantse geloof in al de landen van de Christenheid; en deze kerken zijn besloten onder
het plechtige en vreselike oordeel van de tweede engel. Maar de afval heeft zijn toppunt nog niet bereikt.
De Bijbel verklaart, dat de Satan v——r de wederkomst van de Heer zal werken “in alle kracht, en
tekenen, en wonderen der leugen, en alle verleiding der onrechtvaardigheid;” en zij, die “de liefde van de
waarheid niet aangenomen hebben, om zalig te worden,” zullen overgegeven worden aan “een kracht der
dwaling, dat ze de leugen zouden geloven.”1 Niet voordat deze toestand zal bereikt, en de vereniging van de
kerk met de wereld volmaakt zijn zal door de gehele Christenheid heen, zal de val van Babylon volkomen
wezen. De verandering gaat steeds verder, en de volkomen vervulling van Openb. 14:8 ligt nog in de
toekomst.
Niettegenstaande de geestelike duisternis en de vervreemding van God, die er in de kerken, uit welke
Babylon is samengesteld, bestaat,wordt de grote menigte van de ware volgelingen van Christus nog in de
schoot van die kerken gevonden. Er zijn er velen onder hen, die de biezondere waarheden voor deze tijd
nimmer ingezien hebben. Niet weinigen zijn ontevreden met hun tegenwoordige toestand, en verlangen naar
helderder licht. Ze zoeken tevergeefs naar het beeld van Christus in de kerken, waar ze leden van zijn. Terwijl
deze lichamen verder en verder van de waarheid afdwalen, en zich nauwer aan de wereld aansluiten, zal het
verschil tussen de twee klassen groter worden, en eindelik op scheiding uitlopen. De tijd zal komen, dat zij,
die God boven alles liefhebben, niet langer in gemeenschap kunnen staan met degenen, die “meer liefhebbers
der wellusten dan liefhebbers Gods zijn; hebbende een gedaante van godzaligheid, maar die de kracht ervan
verloochend hebben.”
Openbaring 18 duidt op de tijd, wanneer de kerk, als gevolg van het verwerpen van de drievoudige
waarschuwing van Openbaring 14: 6-12, zich geheel en al in de toestand zal bevinden, welke door de
259