Het Grote Conflict door Ellen White

zelfvernedering leiden. Zij, die het dichtst bij Jezus leven, beseffen het levendigst de zwakheid en zondigheid
van het mensdom, en hun enige hoop ligt in de verdienste van een gekruiste en verrezen Heiland. De
heiliging, welke tans in de godsdienstige wereld op de voorgrond treedt, voert een geest van zelfverheffing
met zich, en een geringschatting van Gods wet, die hem kenmerken als vreemd aan de godsdienst van de
Bijbel. De voorstanders hiervan leren, dat de heiligmaking het werk van een ogenblik is, waardoor zij, door
het geloof alleen, tot volkomen heiligheid geraken. “Geloof slechts,” zeggen ze, “en de zegen is uw.” Er
wordt verondersteld, dat er geen verdere pogingen van de kant van degene, die hem ontvangt, vereist worden.
Tegelijkertijd ontkennen ze het gezag van Gods wet en voeren aan, dat ze van de verplichting ontheven zijn
van de geboden te moeten onderhouden.
Maar is het iemand mogelik, heilig te zijn in overeenstemming met de wil en het karakter Gods,
zonder eenswillend met Hem te zijn aangaande die beginselen, welke een uitdrukking zijn van Zijn natuur
en wil, en aantonen, wat Hem welbehagelik is? Het verlangen naar een gemakkelike godsdienst, die geen
strijd, geen zelfverloochening, geen scheiding van de dwaas-heden van de wereld noodzakelik maakt, heeft
de leer van het geloof, en het geloof alleen, populair gemaakt; maar wat zegt Gods woord? De apostel
Jakobus spreekt: “Wat nut-tigheid is het, mijn broeders! indien iemand zegt, dat hij het geloof heeft, en hij
heeft de werken niet? kan dat geloof hem zalig maken? . . . Maar wilt gij weten, o ijdel mens! dat het geloof
zonder de werken dood is? Abraham, onze vader, is hij niet uit de werken gerechtvaardigd, als hij Izak, zijn
zoon, geofferd heeft op het altaar? Ziet ge wel, dat het geloof mede gewrocht heeft met zijn werken, en het
geloof volmaakt is geweest uit de werken ? . . . Ziet ge dan nu, dat een mens uit de werken gerechtvaardigd
wordt, en niet alleen uit het geloof?”
De uitspraken van Gods woord weerspreken deze misleidende leerstelling van geloof zonder werken.
Wat aanspraak maakt op de gunst des Hemels, zonder te voldoen aan de voorwaarden, waarop genade
bewezen wordt, dat is geen geloof; het is aanmatiging; want het ware geloof heeft zijn fondament in de
beloften en voorzieningen van de Schrift. Laat niemand zich bedriegen door te geloven, dat hij heilig worden
kan, terwijl hij eigenwillig een van de dingen overtreedt, die God van hem eist. Het doen van een bekende
zonde legt de getuigende stem van de Geest het zwijgen op, en scheidt de ziel van God. “De zonde is de
ongerechtigheid (is wetsovertreding).” En “een iegelik, die zondigt (die de wet overtreedt), die heeft Hem
niet gezien, en heeft Hem niet gekend.”1 Ofschoon Johannes in zijn brieven zoveel over de liefde zegt,
aarzelt hij toch niet om het ware karakter te openbaren van die klasse van mensen, welke beweert geheiligd
te zijn, terwijl ze in overtreding van Gods wet leven.
“Die daar zegt: Ik ken Hem, en Zijn geboden niet bewaart, die is een leugenaar, en in die is de
waarheid niet; maar zo wie Zijn woord bewaart, in die is waarlik de liefde Gods volmaakt geworden.”2 Hier
is de toetssteen van iedere belijdenis. We kunnen niemand heiligheid toezeggen zonder hem in aanraking te
brengen met de enige standaard van heiligheid, welke God in hemel en op aarde heeft. Indien de mensen het
316