Het Grote Conflict door Ellen White

Christenheid vertaald. Het is een van de geliefkoosde boeken, dat na de Bijbel door de zendeling, die tot de
heidenen gaat, voor zijn bekeerlingen vertaald wordt.
Na zijn vrijlating predikte Bunyan met grote ijver en goed gevolg, en verkreeg do bijnaam van
“Bisschop Bunyan.” De Bijbel was zijn gedurige metgezel,de bron van zijn wijsheid,en de bezieling van zijn
genie. Zelfopoffering om der waarheid wil en voor het welzijn van anderen was zijn levensregel. Hij. stierf
op zestigjarige ouderdom ten gevolge van blootstelling aan een onweer, terwijl hij terugkeerde van een
goedgeslaagde poging om een vader met zijn zoon te verzoenen. Er zijn weinig meer opvallende voorbeelden
van do opvoedende, hervormende kracht van de Heilige Schriften op het verstand en hart beide, dan dat ons
gegeven wordt in de geschiedenis van John Bunyan.
John Wesley.— Wesley, de stichter van het Methodisme, werd in 1703 te Epworth in Engeland
geboren. Zijn vader was predikant van do Engelse Kerk. Zijn moeder, van wie hij zijn opvoeding en
opleiding kreeg, was een vrouw van groot verstand en innige vroomheid, flink maar wijs in tucht, en een
bekwame onderwijzeres. Hij studeerde te Oxford, en verkreeg een grote naam voor geleerdheid. Het was
hier dat de beroemde “Heilige Club” gevormd werd, waarin
John en Charles Wesley, Whitefield en anderen zich verenigden voor godsdienstoefeningen, het
verzorgen van zieken en armen, het bezoeken van de gevangenissen, enz.
In 1725 werd Wesley tot het predikambt geordend. Toen het plan gemaakt werd voor een zending
naar Georgia voor de bekering van de Indianen, en er gevraagd werd om “een predikant, gewoon aan
verzaking van de versierselen en gemakken van het leven, aan strenge levenswijze en ernstige gedachten,”
bood Wesley zich aan. Hij bleef twee jaren in de Kolonie, maar had geen gelegenheid om het doel van zijn
zending te volbrengen. In 1738 keerde hij naar Engeland terug, nam het volgende jaar de leer van do
rechtvaardiging door het geloof ten volle aan, en begon die te prediken. Hij wijdde zich hoofdzakelik aan
het werk van het evangelie onder de arme en verwaarloosde klassen. Daar hij de kerken gesloten vond, nam
hij eindelik de toevlucht tot prediken in do open lucht. “Ik kon mij nauweliks verzoenen,” zei hij, “met deze
vreemde wijze van in het veld te prediken . . . daar ik mijn leven lang (tot zeer onlangs) zozeer vasthoudend
geweest ben op elk punt betreffende gepastheid en regel, dat ik de redding van zielen bijna een zonde geacht
zou hebben, als die niet in een kerk gedaan was.” Tot aan zijn dood in 1791 zette hij zijn werkzaamheden in
Engeland, Schotland en Ierland voort. Gedurende zijn leven reisde hij ongeveer twee honderd vijftig duizend
mijlen, en predikte veertig duizend preken, behalve nog het overzicht over al zijn kerken en gemeenten, een
ontzaglike korrespondentie, en het bezorgen van zijn vele geschriften.
George Whitefield.— Whitefield, een van de beroemde evangelisten van de nieuwere tijd, was
geboortig uit Gloucester in Engeland. Opgevoed te Oxford, en een lid van de Methodisten Klub, was hij de
485