Het Grote Conflict door Ellen White

Hoofdstuk 32: Strikken van de Satan
De grote strijd tussen Christus en Satan, die al bijna zes duizend jaren lang gevoerd is, zal spoedig
ten einde worden gebracht; en de boze verdubbelt zijn pogingen om het werk van Christus ten behoeve van
de mens te verijdelen, en zielen in zijn strikken te vangen. Het doel, dat hij tracht te bereiken, is, de mensen
in duisternis en onboetvaardigheid te houden, totdat het werk van de Heiland als Middelaar een einde neemt,
en er geen verdere offerande voor de zonde zal zijn. Wanneer er geen bepaalde poging in het werk gesteld
wordt om zijn macht te weerstaan; wanneer er in de kerk en de wereld onverschilligheid heerst, is Satan
gerust; want dan verkeert hij niet in gevaar van diegenen te verliezen, welke hij naar goedvinden gevangen
houdt. Maar wanneer de aandacht gevestigd wordt op zaken, die de eeuwigheid betreffen, en er zielen zijn,
die vragen: “Wat moet ik doen om zalig te worden ?” dan is hij op het toneel, en zoekt zijn macht te meten
met die van Christus, en de invloed van de Heilige Geest tegen te werken.
De Schrift zegt ons, dat bij één gelegenheid, toen de engelen Gods kwamen om zich voor de Heer te
stellen, Satan ook onder hen verscheen, niet om zich voor de eeuwige Koning te buigen, maar om zijn eigen
kwaadaardige plannen tegen de rechtvaardigen te bevorderen. Met datzelfde doel is hij tegenwoordig,
wanneer er mensen samenkomen om God te aanbidden. Ofschoon voor het oog verborgen, werkt hij met
alle ijver om de harten van de aanbidders in beslag te krijgen. Als een kundig krijgsoverste maakt hij zijn
plannen vooruit. Terwijl hij de boodschapper Gods de Schrift ziet onderzoeken, let hij op het onderwerp,
waarbij de gemeente bepaald zal worden. Dan stelt hij al zijn geslepenheid en sluwheid te werk om de
omstandigheden z— te schikken, dat de boodschap diegenen niet zal bereiken, welke hij juist op dat punt
bezig is te bedriegen. De persoon, die de boodschap het meest nodig heeft, wordt met de een of andere
handels-transaktie beziggehouden, welke zijn tegenwoordigheid vereist, of op andere wijze verhinderd, de
woorden te horen, die hem misschien een reuk des levens ten leven zouden gebleken zijn.
Of anders ziet Satan de dienstknechten des Heren gebukt gaan onder de geestelike duisternis, waarin
de mensen verkeren. Hij hoort hun ernstige gebeden om Goddelike genade en kracht, om de betoverende
invloed van onverschilligheid, zorgeloosheid en traagheid te verbreken. Dan brengt hij met vernieuwde ijver
zijn kunstgrepen in beoefening. Hij verleidt de mensen tot het toegeven aan hun eetlust, of enige andere
wijze van zelfbevrediging, en verstompt op die wijze hun fijngevoeligheid, zodat ze juist die dingen, welke
ze het meest nodig hebben te leren, niet horen.
Satan weet goed, dat allen, die hij er toe brengen kan om het gebed en onderzoek van de Schrift te
verwaarlozen, voor zijn aanvallen zullen zwichten. Daarom verzint hij alle mogelike plannen om het
verstand te boeien. Er is altijd een klasse van mensen geweest, die zich godzalig voordoen, en die in plaats
van de waarheid verder te onderzoeken, er hun godsdienst van maken, het een of andere gebrek in het
karakter, of dwaling in het geloof op te sporen in degenen, van wie ze verschillen. Dezulken zijn Satans
rechterhand in zijn werk. Er zijn niet weinig beschuldigers van de broederen; en ze zijn altijd in de weer,
348