Het Grote Conflict door Ellen White

Hoofdstuk 38: De Laatste Waarschuwing
“En na deze zag ik een andere engel afkomen uit de hemel, hebbende grote macht, en de aarde is
verlicht geworden van zijn heerlikheid; en hij riep krachtiglik met een grote stem, zeggende, Zij is gevallen,
zij is gevallen, het grote Babylon, en is geworden een woonstede der duivelen, en een bewaarplaats van alle
onreine geesten, en een bewaarplaats van alle onrein en hatelik gevogelte.” “En ik hoorde een andere stem
uit de hemel, zeggende: Gaat uit van haar, mijn volk! opdat ge aan haar zonden geen gemeenschap hebt, en
opdat ge van haar plagen niet ontvangt.”
Deze tekst wijst heen naar een tijd, wanneer de aankondiging van de val van Babylon, gelijk die door
de tweede engel van Openbaring 14 gedaan is, herhaald zal worden, met verdere vermelding van het bederf,
dat, sedert die boodschap voor het eerst in de zomer van 1844 gegeven werd, binnengeslopen is in de
verschillende kerkgenootschappen, waaruit Babylon bestaat. Hier wordt een vreselike toestand van de
godsdienstige wereld beschreven. Met iedere verwerping van de waarheid zal het verstand van de mensen
meer verduisterd, en zullen hun harten meer verhard worden, totdat ze verstrikt zullen zijn in de
onverschrokkenheid van het ongeloof. Ondanks de waarschuwingen, die God gegeven heeft, zullen ze
voortgaan met één van de voorschriften van de tien geboden te vertreden, totdat ze ertoe komen om hen, die
het heilig houden, te vervolgen.
De verachting, waaraan Zijn woord en Zijn volk blootstaan, doet Christus schande aan. Hoe meer de
leringen van het Spiritualisme door de kerken worden aangenomen, wordt de weerhoudende macht,
waaronder het vleselike hart staat, weggenomen, en godsdienstige belijdenis zal een mantel worden ter
bedekking van de laagste ongerechtigheden. Geloof in spiritualistiese openbaringen opent de deur voor
verleidende geesten en leringen der duivelen, en aldus zal de invloed van boze engelen in de kerken worden
gevoeld.
Er wordt op de tijd, welke deze profetie aan het licht brengt, van Babylon gezegd: “Haar zonden zijn
de een op de andere gevolgd tot de hemel toe, en God is aan haar ongerechtigheden gedachtig geweest.” Ze
heeft de mate van haar schuld vol gemaakt, en verwoesting zal haar snellik overkomen. Maar God heeft nog
een volk in Babylon; en voordat Zijn oordelen erover uitgegoten worden, moeten deze getrouwen worden
uitgeroepen, opdat ze “aan haar zonden geen gemeenschap hebben, en opdat ze van haar plagen niet
ontvangen. ” Vandaar de beweging, afgebeeld door de engel, die uit de hemel komt, de aarde met zijn
heerlikheid verlicht, en, met sterke stem krachtig roepende, de zonden van Babylon verkondigt. In verband
met zijn boodschap wordt de kreet vernomen: “Gaat uit van haar, mijn volk.” Deze aankondigingen, samen
gaande met de boodschap van de derde engel, maken de laatste boodschap uit, die aan de aardbewoners
gegeven zal worden.
406