Het Grote Conflict door Ellen White

Dat de uitdrukking “afgrond” de aarde voorstelt in een staat van verwarring en duisternis, blijkt uit
andere schriftuurplaatsen. Aangaande de toestand van de aarde “in den beginne” zegt het bijbelverhaal, dat
hij “woest en ledig was, en duisternis was op de afgrond.” De profetie zegt ons, dat hij ten minste gedeeltelik
tot deze toestand teruggebracht zal worden. Vooruitziende naar de grote dag Gods verklaart de profeet
Jeremia: “Ik zag het land aan, en ziet, het was woest en ledig; ook naar de hemel, en zijn licht was er niet.
Ik zag de bergen aan, en ziet, ze beefden; en al de heuvelen schudden. Ik zag, en ziet, er was geen mens; en
alle vogelen des hemels waren weggevlogen. Ik zag, en ziet, het vruchtbare land was een woestijn, en al zijn
steden waren afgebroken.”
Hier moet de woonplaats van Satan met zijn boze engelen duizend jaren lang zijn. Tot de aarde
beperkt, zal hij geen toegang tot andere werelden hebben, om degenen, die nooit gevallen zijn, te verzoeken
en te plagen. Het is in deze zin, dat hij gebonden is; er is niemand meer, waarover hij zijn macht kan
uitoefenen. Hij is volkomen afgesneden van het werk van bedrog en verwoesting, dat zoveel eeuwen lang
zijn enig genot geweest is. De profeet Jesaja, vooruitziende naar de tijd van Satans val, roept uit: “Hoe zijt
ge uit de hemel gevallen, o morgenster, gij zoon van de dageraad! hoe zijt ge ter aarde nedergehouwen, gij,
die de Heidenen hebt gekrenkt.” “Gij zeidet in uw hart: Ik zal ten hemel opklimmen, ik zal mijn troon boven
de sterren Gods verhogen,” “ik zal aan de Allerhoogste gelijk worden. Ja, in de hel zult ge nedergestoten
worden, aan de zijden van de kuil. Die u zien zullen, zullen u aanschouwen, ze zullen op u letten, en zeggen:
Is dat die man, die de aarde beroerde, die de koninkrijken deed beven? die de wereld als een woestijn stelde,
en de steden ervan verstoorde? die zijn gevangenen niet los liet gaan naar huis toe?”
Zes duizend jaren lang heeft Satans werk van opstand “de aarde beroerd.” Hij heeft “de wereld als
een woestijn gesteld, en zijn steden verstoord.” En hij “liet zijn gevangenen niet los gaan naar huis toe.” Zes
duizend jaren lang heeft hij Gods volk in zijn gevangenis besloten, en hij zou hen daar voor eeuwig gehouden
hebben, had niet Christus zijn banden verbroken en de gevangenen losgelaten. Zelfs de goddelozen zijn nu
buiten het bereik van de macht van Satan; en alleen met zijn boze engelen blijft hij over om de uitwerking
van de vloek, die de zonde aangebracht heeft, te aanschouwen. “Al de koningen van de heidenen, zij allen
liggen neder met eer, een iegelik in zijn eigen huis (het graf). Maar gij zijt verworpen van uw graf, als een
gruwelike scheut. . . . Gij zult bij hen niet gevoegd worden in de begrafenis: want ge hebt uw land verdorven,
en uw volk gedood.”
Duizend jaren lang zal de Satan op de verwoeste aarde heen en weer dwalen, om de gevolgen van
zijn opstand tegen de wet van God te aanschouwen. Gedurende die tijd is zijn lijden ontzaglik groot. Sedert
zijn val heeft zijn leven van onafgebroken werkzaamheid alle nadenken verbannen; maar hij is nu van zijn
macht beroofd, en heeft niets anders te doen dan de rol te overpeinzen, die hij gespeeld heeft, sedert hij zich
voor het eerst tegen het bestuur des hemels verzette; en met angst en beving vooruit te zien naar de vreselike
444