Het Grote Conflict door Ellen White

Indien de mensen hemelse visioenen konden ontwaren, ze zouden groepen engelen aanschouwen,
uitnemend in kracht, als wachters gesteld rondom hen, die het woord van Christus’ lijdzaamheid bewaard
hebben. Met medelijdende tederheid zijn die engelen getuigen geweest van hun ellende, en hebben naar hun
gebeden geluisterd. Ze wachten op het woord van hun Gebieder om hen uit het gevaar weg te rukken. Maar
ze moeten nog een wijl verbeiden. Het volk Gods moet de beker drinken, en met de doop gedoopt worden.
Het uitstel zelf, zo pijnlik voor hen, is het beste antwoord op hun beden. Terwijl ze trachten om gelovig te
wachten, totdat de Heer werken zal, worden ze er toe gebracht, geloof, hoop en geduld te beoefenen, die ze
te weinig in beoefening gebracht hebben bij hun godsdienstige ondervinding. Echter zal ter wille van de
uitverkorenen de tijd van benauwdheid worden verkort. “Zal God dan geen recht doen aan Zijn uitverkorenen,
die dag en nacht tot Hem roepen? .... Ik zeg u, dat Hij hun haastelik recht doen zal.” Het einde zal spoediger
komen dan men verwacht. Het koren zal worden ingezameld en in schoven gebonden voor Gods
voorraadschuur, en het onkruid in bundelen voor het vuur der vernietiging.
De hemelse wachters, aan hun plicht getrouw, houden steeds de wacht. Ofschoon een algemene
afkondiging de tijd vastgesteld heeft, waarop de houders van de geboden ter dood gebracht mogen worden,
zullen hun vijanden in sommige gevallen het gebod vooruitlopen, en nog v——r de be-stemde tijd trachten,
hen van het leven te beroven. Doch niemand kan door de machtige beschermers heendringen, die rondom
iedere getrouwe ziel geschaard staan. Sommigen worden aangevallen op hun vlucht uit de steden en dorpen;
doch de zwaarden, die tegen hen worden opgeheven, breken, en blijken krachteloos als stro. Anderen worden
door engelen in de gedaante van krijgslieden beschermd.
In alle eeuwen heeft God door middel van heilige engelen tot hulp en verlossing van Zijn volk gewerkt.
Hemelse wezens hebben een werkzaam aandeel genomen aan de zaken van de mensen. Ze zijn verschenen
in klederen, die als de bliksem blonken; ze zijn als mensen gekomen, in het gewaad van reizigers. Engelen
zijn in menselike gedaante aan gods- mannen verschenen. Ze hebben op de middag onder de eikebomen
gerust, alsof ze vermoeid waren. Ze hebben de gastvrijheid van huisgezinnen aangenomen. Ze hebben zich
als gidsen voorgedaan aan reizigers in het donker. Ze hebben met hun eigen handen het vuur op het altaar
ontstoken. Ze hebben de deur van gevangenissen geopend, en de dienstknechten des Heren in vrijheid gesteld.
Met de gehele wapenrusting des hemels toegerust, kwamen ze de steen van het graf van de Heiland
afwentelen.
Engelen zijn dikwels in menselike gedaante in de vergaderingen van de rechtvaardigen, en bezoeken
evenzeer de bijeenkomsten van de goddelozen, gelijk als toen ze naar Sodom gingen, om de daden van de
inwoners op te tekenen, en te bepalen of ze de grens van Gods verdraagzaamheid overschreden hadden. De
Heer schept behagen in genade; en ter wille van enige weinigen, die Hem waarlik dienen, houdt Hij onheilen
terug, en verlengt de vrede van menigten. Weinig bevroeden de zondaren tegen God, dat ze hun eigen leven
verschuldigd zijn aan die weinige getrouwen, die ze met zoveel behagen bespotten en verdrukken.
425