Het Grote Conflict door Ellen White

van Hem afkeerden tot de aanbidding van geschapen voorwerpen.”— J. Mendham, “The Seventh General
Council. the Second of Nicæa,” Inleiding, pp. iii-vi.
Voor een verslag over de handelingen en besluiten van het Tweede Koncilie van Nieea, 737 n. C.
belegd om de aanbidding van beelden in te stellen, zie Baronius, ” Ecclesiastical Annals,” Deel IX, pp. 391-
407 (1612 Antwerp ed.); (“Annales Ecclesiastici,” Antwerpiae ex officina plantiniana, MDCXXIII, tom. IX,
pp. 391-
407); J. Mendham, “The Seventh General Council, the Second of Nicæa;” Ed. Stillingfleet, “Defence
of the Discourse Concerning the Idolatry Practiced in the Church of Rome” (Londen, 1686); “A Select
Library of Nicene and Post-Nicene Fathers,” tweede serie, Deel XIV, pp. 521-587 (N. Y., 1900); C. J.
Hefele, ” Konciliengeschichte uit de Oorspronkelike Dokumenten,” boek 18, kap. 1, sektie 332, 333; kap. 2,
sektie 345-352 (T. & T. Clark ed., 1896, Deel V, pp. 260-304, 342-372).
De eerste kerk was even ver van uit beginsel kunst te haten, als hij was van het maken van beelden
van Christus te begunstigen. ” Irenius bestraft de Carpo-Cratianen (Adv. heer. 1, 25, 6), omdat zij beelden
van Christus hadden.” “Ook Eusebius noemt het gebruik maken van beelden van de apostels Paulus en Petrus
en van de Heiland een heidens gebruik. (“Eccl. Hist.,” 7, 18.) Hij tracht Constantia, de weduwe van Licenius,
af te raden een beeld van Christus te begeren, en vraagt haar of zij zodanig beeld in de kerk gezien heeft; en
hij raadt haar aan, het beeld van Christus liever in de Schrift te zoeken.” Het gebruik en de verering van
beelden verspreidde zich veel meer in het Oosten. Sedert het einde van de vierde eeuw werden er heidense
ideeën, gebruiken, en vormen van eredienst ingevoerd, en uit nieuwe Platoniese vooronderstellingen,
theologies bewezen.
(Hauck’s Realencyclopedia, Deel 3, p. 222.)
“Er waren van de eerste tijd aan schilderijen, oorspronkelik tot versiering, en later voor onderricht,
geweest in de begraafplaatsen, kerken, gedachtenis-kapellen en huizen, gehecht aan allerlei soorten van
meublement. Er was tegenstand geweest, maar die hield op in de tijd van Konstantijn.” “Het ligt in de natuur
van de mens, relikwieën en afbeeldingen van vereerde personen te begeren, ten einde die te onttrekken aan
ongewijd gebruik, en ze met diepe eerbied te behandelen.” “Schilderijen van Christus, Maria, en de heiligen
waren reeds sedert de vijfde (vierde) eeuw vereerd met begroetingen, kussen, eerbiedig neerknielen, een
herlevendiging ran oude heidense gebruiken. In de eenvoudige en vaste overtuiging, dat Christenen niet
langer gevaar liepen van tot afgodedienst te vervallen, liet de Kerk het inkomen van het heidendom niet
slechts toe, maar bevorderde het. In de zevende en het begin van de achtste eeuw werd er een drukke handel
gedreven in beelden, voornamelik door monniken; kerken en kapellen werden met afbeeldingen en
relikwieën gevuld; het ‘gebruik van de heidense tijden werd herlevendigd, alleen het schoonheidsgevoel
460